Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ τοῦ Γιώργου Φραντζολά με τον Ἀντώνη Μουσαδέ

ἡ φωνή τοῦ Ξένου

στίχοι – μουσική: Γιῶργος Φραντζολάς
ἐνορχήστρωση: Γιῶργος Φραντζολάς
ἑρμηνεία: Ἀντώνης Μουσαδές
λύρα ποντιακή: Γιῶργος Μιχαηλίδης
φλάουτο: Μαρίνα Ταντανόζη
κιθάρες ἀκουστικές: Ἀπόστολος Στίκας
κιθάρα κλασική: Γιῶργος Φραντζολάς
χορωδία:
Βασιλική Μανώλη
Βασιλεία Τσεντικοπούλου
Ἄννα Φραντζολά
Δήμητρα Φραντζολά

μείξη - mastering: Ἀντώνης Χειμωνίδης

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ:
Ἀντώνης Μουσαδές – Σάκης Χατζηιωαννίδης

Οἱ ἠχογραφήσεις ἔγιναν στό Studio Mousades Music, Ἀβδήρων 22, ΞΑΝΘΗ

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ
Ἦταν ἡ φωνὴ τοῦ ξένου καὶ τοῦ ναυαγοῦ
κι ἕνα βλέμμα ποὺ ἀντικρύζει σύρματα παντοῦ
σ’ ἕνα δρόμο δίχως τέρμα, δίχως γυρισμό
οὔτε θέλω νὰ θυμᾶμαι οὔτε νὰ ξεχνῶ

Καραβάνια μὲ τοὺς μπόγους πάνω στὰ βουνά
στὴ φωτιὰ παραδομένοι, χάνονται παιδιά
ὁ καπνὸς ἀνηφορίζει πάνω καὶ ψηλά
καὶ ὁ ἥλιος ταξιδεύει μ' ἀναφιλητά

Mές στοῦ κόσμου τὴν ἀρένα
ἕνα βλέμμα σκοτεινό
σύννεφο χωρὶς σταγόνα
κόκκινη βροχὴ στὸ χῶμα

Δίχως τὰ χαρτιὰ στὰ χέρια πάνω στὶς γραμμές
μέσα σ’ ἕνα σκυλοπνίχτη τέσσερεις γενιές
ἀπ' τὸν Ἴστρο στὸν Εὐφράτη μιὰ βαθιὰ πληγή
εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ ξένου ἀπ' τὴν Ἀνατολή

ἕνα ρεῦμα ποὺ τινάζει καὶ αἱμορραγεῖ
εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ ξένου ἀπ' τὴν Ἀνατολή

Δυό λόγια γιά τούς στίχους

Τό τραγούδι γράφτηκε τή δεκαετία τοῦ ’90. Γιά τούς πρόσφυγες τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς.
Καί ὄχι μόνο γιά κείνους.
Ἦταν τόν καιρό πού πρωτοείδαμε στίς εἰδήσεις ἀνθρώπους νά περπατοῦν πάνω στίς σιδερογραμμές μέ τά παιδιά στούς ὤμους καί ἄλλους νά τούς στοιβάζουν μέσα σέ καράβια σκυλοπνίχτες…

Τό τραγούδι το ἔχουμε παρουσιάσει τό 2015 στήν θεατρική παράσταση "τό ἀγόρι μέ τήν βαλίτσα" μέ τήν χορωδία τοῦ 3ου Λυκείου Ξάνθης καί εἶναι ἀναρτημένο στό youtube στήν παρακάτω διεύθυνση:

Ὁ Ἴστρος τοῦ τραγουδιοῦ εἶναι ὁ ποταμός Δούναβης, ἀρχαία ὀνομασία.

Γιῶργος Φραντζολάς
μουσικός φιλόλογος

[vasilisxeimonidis]

Ανατριχιαστικό πραγματικά ο στίχος το δέσιμο της χορωδίας με την ερμηνεία η θαυματουργή μουσική ενορχήστρωση και η φανταστική μίξη έβγαλαν μια καλλιτεχνική δημιουργία πού σε κάνει να είσαι μέρος της. Συγχαρητήρια σε όλους όσους συμμετείχαν για να βγει αυτό το έργο.

[dimitrisvlachos]

Αυτές τις μέρες μνήμης του Γ. Σεφέρη (έφυγε σαν χτες 20 Σεπτέμβρη) και η φωνή του ακούγεται μέσα από τη φωνή των άλλων δημιουργών, όπως ο Γ. Φραντζολάς. Χωρίς θόρυβο, χωρίς συναισθηματισμό, χωρίς θεατρινισμούς, χωρίς τον "λυρισμό της φρίκης" που έχει κατακλύσει τα ΜΜΕ και τον γραπτό λόγο (που λέγεται και "σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία"), αυτή η "σεφερική" φωνή μιλάει με λιγοστά και μετρημένα λόγια για τη φρίκη χωρίς να μας δηλητηριάζει με τις τοξίνες της.