Οι γονείς, φοβούμενοι την κριτική, ΕΔΙΩΞΑΝ την έγκυο κόρη τους από το σπίτι Και όταν, δεκαπέντε χρό

Η Ιφιγένεια ήταν μόλις δεκαέξι χρονών όταν ο κόσμος της αναποδογύρισε. Μαθήτρια της Α’ Λυκείου σε ένα ήσυχο προάστιο της Καλαμάτας, ζούσε μέχρι τότε μια απλή ζωή, γεμάτη όνειρα και προσδοκίες. Οι γονείς της, ο κύριος Αχιλλέας και η κυρία Ευγενία, ήταν αυστηροί, αλλά πάντα θεωρούσε ότι θα τη στήριζαν ό,τι κι αν συνέβαινε. Όμως έκανε λάθος…

Όλα ξεκίνησαν όταν γνώρισε τον Νικήτα, ένα αγόρι από το διπλανό τμήμα. Ψηλός, μελαχρινός, με εκείνο το βλέμμα που έμοιαζε να βλέπει κατευθείαν στην ψυχή της. Ήταν καλός στο μπάσκετ, γεμάτος αυτοπεποίθηση και γοητεία. Από την πρώτη στιγμή που της χαμογέλασε στο προαύλιο, η Ιφιγένεια ένιωσε πως βρήκε κάποιον που πραγματικά την καταλάβαινε. Ξεκίνησαν να κάνουν παρέα, και πριν το καταλάβουν, βρέθηκαν να περπατούν χέρι-χέρι στο παραλιακό μονοπάτι, να μιλάνε για το μέλλον τους, να γελάνε με τα ίδια αστεία και να ονειρεύονται μια κοινή ζωή μακριά από όλους.

Για την Ιφιγένεια, ο Νικήτας ήταν το κέντρο του κόσμου της. Μαζί του ένιωθε δυνατή, ικανή για όλα. Ήθελε να ζήσουν μαζί, να χτίσουν κάτι σπουδαίο, να αποδείξουν πως η αγάπη είναι αρκετή. Μέχρι που ήρθε η ημέρα της αποφοίτησης.

Τότε ήταν που όλα άλλαξαν.

Ο Νικήτας, που μέχρι τότε της έλεγε λόγια αγάπης, άρχισε να απομακρύνεται. Τα μηνύματά του αραιώθηκαν, οι συναντήσεις τους γίνονταν σπάνιες, και όταν τελικά συναντήθηκαν στο αγαπημένο τους παγκάκι με θέα τη θάλασσα, ο Νικήτας της είπε με μια φωνή ψυχρή και ξένη:

— Ιφιγένεια, πρέπει να μιλήσουμε.

Η καρδιά της σφίχτηκε. Δεν χρειαζόταν να ρωτήσει, αλλά το έκανε:

— Τι συμβαίνει;

— Δεν μπορούμε να είμαστε πια μαζί. Έχω στόχους, θέλω να περάσω στη Νομική, να φτιάξω τη ζωή μου. Και… εμείς… εσύ… μας εμποδίζουν όλα αυτά.

Τα λόγια του την χτύπησαν σαν χαστούκι. Τα όνειρά της διαλύθηκαν. Προσπάθησε να του εξηγήσει πως μαζί θα μπορούσαν να τα καταφέρουν, να στηρίξει ο ένας τον άλλον. Αλλά ο Νικήτας είχε ήδη φύγει. Ούτε καν γύρισε να την κοιτάξει.

Η Ιφιγένεια ένιωσε να καταρρέει. Κι όμως, τίποτα δεν την είχε προετοιμάσει για το επόμενο χτύπημα της μοίρας.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, με το τεστ εγκυμοσύνης στα χέρια και την καρδιά της να χτυπά σαν τύμπανο, έμεινε να κοιτά το ταβάνι του δωματίου της. Ήταν έγκυος. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Το σώμα της έτρεμε, το μυαλό της έτρεχε πανικόβλητο. Δεν ήξερε τι να κάνει, αλλά ήξερε πως έπρεπε να το πει στους γονείς της.

Εκείνο το βράδυ, γύρισε στο σπίτι και κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας. Τους κοιτούσε στα μάτια, με το βλέμμα γεμάτο ελπίδα πως θα την καταλάβουν, πως θα τη στηρίξουν.

Αλλά η Ευγενία χτύπησε το τραπέζι και φώναξε:

— Μας ντροπιάζεις! Αυτό το πράγμα δεν θα μεγαλώσει μέσα σε αυτό το σπίτι!

Ο Αχιλλέας σηκώθηκε και την κοίταξε σαν να ήταν κάποια ξένη:

— Δεν έχεις καμία ιδέα τι σημαίνει ευθύνη. Φύγε. Και πάρε την "κατάστασή" σου μαζί.

Η Ιφιγένεια έκλαιγε. Προσπαθούσε να τους εξηγήσει πως θα αναλάβει την ευθύνη, πως δεν ζητούσε τίποτα άλλο παρά αγάπη και στήριξη. Αλλά τα λόγια της έπεφταν στο κενό.

Με μια βαλίτσα στο χέρι και το βλέμμα γεμάτο δάκρυα, βγήκε από το σπίτι. Ήταν βράδυ, το κρύο τρύπωνε στα κόκαλά της και το φως της πόλης έμοιαζε απόμακρο. Δεν είχε πού να πάει. Μόνο μια διέξοδος υπήρχε: η γιαγιά της, η Σοφία, που ζούσε στο Ναύπλιο.

Η Σοφία την υποδέχτηκε με μια ζεστή αγκαλιά και ένα απλό:

— Έλα, παιδί μου. Εδώ είσαι ασφαλής.

Δεν έκανε ερωτήσεις. Την έβαλε να καθίσει, της έφτιαξε χαμομήλι και της άφησε χρόνο να μιλήσει. Όταν η Ιφιγένεια άνοιξε την καρδιά της, διηγήθηκε όσα είχαν συμβεί. Η γιαγιά της την άκουγε με προσοχή και όταν τελείωσε, της είπε:

— Οι άνθρωποι κάνουν λάθη, αλλά ένα παιδί δεν είναι λάθος. Είναι ζωή. Κι εγώ θα είμαι δίπλα σου.

Ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που η Ιφιγένεια ένιωσε μια στάλα ασφάλειας. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η πιο δύσκολη αλλά και η πιο δυνατή περίοδος της ζωής της…#upvoteΜαύρηΘέμα #μυστικήΤαυτότητα #διπλήΖωή #σκοτεινόUpvote #κινούμεναΣχέδια #anime #ακούστεακουστικέςΙστορίες #ακουστικέςΙστορίες #ιστορίεςΑπότηΖωή #ιστορίεςΑπόΤηΖωή #ενδιαφέρουσεςΙστορίες #ακούστειστορίες #κινούμεναΣχέδια #καρτούν #ιστορίες #ιστορίεςΑγάπης