Gezi - Σουφικό

Το "Σουφικό" ήταν από τα πρώτα μας τραγούδια που δεν είχε ωριμάσει αρκετά ώστε να δημοσιευτεί νωρίτερα.
Αποφασίσαμε όμως πως καθετί δικό μας που θα δημοσιεύεται θα φέρει αυτόν τον τίτλο, θα είναι μέρος του Σουφικό.
'Ενα αέναο Project που θα μεγαλώνει, θα αλλάζει και θα εξελίσσεται μέσα στα χρόνια όπως κι εμείς..!
Το τραγούδι περιγράφει (σύμφωνα με διηγήσεις) τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε ένα παραδοσιακό χορτοφαγικό πιάτο της Ικαριάς που έχει λίγο απ' όλα.
Το δικό μας Σουφικό μαγειρεύτηκε πια και σερβίρεται σε μικρούς και μεγάλους.

Gezi ήταν:
Στίχοι: Ηλίας Ράπτης
Μουσική: Στέλλα Λογαρά, Αλέξανδρος Κανακάκης
Ενορχήστρωση: οι μουσικοί που έπαιξαν

Φωνές: Στέλλα Λογαρά, Θεοφύλακτος Μακρυγιάννης, Χάρης Χατζημανώλης, Στέφανος Ιωάννου, Στέλιος Παπαμιχαήλ, Αλέξανδρος Κανακάκης
Ακουστική Κιθάρα: Θεοφύλακτος Μακρυγιάννης
Μπάσο: Γιώργος Χατζημανώλης
Κρουστά: Χριστόφορος Πιτσιδήμος
Πνευστά: Αλέξανδρος Κανακάκης
Πλήκτρα: Αντώνης Μπλώνης
Λαούτο: Στέλιος Παπαμιχαήλ
Μπουζούκι: Στέφανος Ιωάννου
Ζωντανή Ηχογράφηση: HEADROOM STUDIO/ Τέλης Αριστοτέλης
Μίξη | Mastering: Αστέρης Παρταλιός
Album Cover: Έλενα Λογαρά

Στίχοι:
Στου πόλεμου τα χρόνια συμβαίνει προφανώς,
Το να μένει κάποιος κάπως νηστικός
Η πείνα του ανθρώπου πολύ πιο ζόρικη, όταν αυτός μένει σε άγονη γραμμή
Σε ένα μικρό νησάκι πολύ ακριτικό, ένα ζευγάρι γέρων σε δύσκολο καιρό
Το φαΐ τους λίγο η ελπίδα τους μικρή, δεν ξέρουν αν θα ζήσουν για πολύ και αυτοί
Ένα πρωί ξυπνάει η γριά τρελή, δεν θέλω να πεθάνω και να ΄μαι νηστική

Στον γέρο της μιλάει για την ανάγκη αυτή, το σκέφτεται ο γέρος και εκείνος συμφωνεί
Το καλάθι αρπάει στο κήπο της να βγει
Πέρα δώθε πάει και αρπάζει ότι βρει
Γεμίζει το καλάθι από λαχανικά, στο μαγερειό ορμάει και ανάβει τη φωτιά
Ο γέρος στην αυλή του πάει και κάθεται και βράζει το ρεβύθι για να πιει καφέ

Περνάει λίγο η ώρα και ακούει μυρωδιά, θυμάται μεσημέρια προπολεμικά,
ακούει απ' την κουτάλα την γραι να μασουλά, άφηκε για μένα γριά καμιά μπουκιά
Γέρο α σ΄αφήκω το αλάτι του μετρώ, πιπέρι λάδι βάνω, σερβέρω στο λεπτό
Βουτάει τα δαχτύλια με λύσσα η γριά και τρώει το φαΐ της μέσα απ' τη φωτιά

Ο γέρος αγχωμένος την γραι ξαναρωτά, γριά μου α μ' αφήκεις και εμέ καμιά μπουκιά
Η γριά αφήνει το γέρο νηστικό και στο νησί τους τρώνε ακόμα ΣΟΥΦΙΚΟ