ΓΙΩΡΓΟΥΛΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ - ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ 1999 To Arxontiko - Giorgoula Markoule

Καμιά αγάπη μας δεν ήταν παράλογη, ανώφελη και άδικη,
με όποιο τέλος γράφτηκε, σε όποια εποχή και να διαδραματίστηκε
ή τουλάχιστον έτσι εγώ νομίζω.

Ερμηνεία: Γιωργούλα Μαρκουλή
Ενορχήστρωση: Βαλεντίνος Β.
Στίχοι-μουσική (1993): Στυλιανός Βήτα.

Το Αρκοντικόν - Το Αρχοντικό

ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟ

1ο Κουπλέ
Ένι τόσα γρόνια μανισιή της
μέσα στο παλιόν τ’ Αρκοντικόν
στρώσασι στον ηλιακόν τραπέζια
εφέραν μουσικές, στησάν χορόν.
Έσιει τόσα γρόνια που εγίνην
τζείνον το μεάλον φονικόν
θκυό παλλικάρκα αντάμωσαν στη λίμνην
κανένας εν επήε στο χορόν.

1ο Ρεφρέν
Άραες ποιον να περιμένει,
τζι' έσιει την πόρταν ανοιχτήν;
Φιλιά της πέμπουν θκυό Αντζέλοι
τζιαί της τα φέρνει η βροσιή.
Άραε ακόμα είντα θυμάται,
τζι' έσιει σερβίτσια ακριβά;
Φκάλλει κρασίν που το τσιελλάρι,
γεμώννει την αυλήν τσιερκά.

2ο Κουπλέ
Ένι τόσα γρόνια μανισιή της
μέσα στο παλιόν τ’ Αρκοντικόν
έραφκεν την προίκαν στο μπαλκόνιν
το νήμαν έλειφκε στον αρκαλιόν.

Είσιεν τάματα τζιαί παρακάλια
ούλλα να της έρκουνταν δεξιά.
τζιοιμάται μ’ ένα ζωντανό στ’ αγκάλια
ασσέν τζιαί τζιείνον κάμνουν συντροφκιάν.

2ο Ρεφρέν
Άραες ποιον να περιμένει,
τζι' έσιει την πόρταν ανοιχτήν;
Θαρκέται εννά 'ρτουσιν οι ξένοι
τζιαί σάστικεν να μεν ξαρκεί.
Άραε ακόμα είντα θυμάται,
τζιαί νεκουτρέφκει τα προιτζιά;
Αφταίννει φόκο στα σεντούτζια
τρέχουν τα μμάθκια της φωθκιά.

3ο Ρεφρέν
Όσον τζι’ εγέμωσεν φεγγάρι
επάννισεν το νυφικόν,
κρεμμάμενη που το τταβάνιν,
παίρνει λαμπρόν τ’ Αρκοντικόν,
παίρνει λαμπρόν τ’ Αρκοντικόν!

ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

1ο Κουπλέ
Είναι τόσα χρόνια μόνη της
μέσα στο παλιό τ' Αρχοντικό
στρώσανε στη σάλα τραπέζια,
φέραν μουσικές, στήσαν χορό.
Πάνε τόσα χρόνια που έχει γίνει
εκείνο το μεγάλο φονικό,
δυο παλικάρια αντάμωσαν στη λίμνη
κανείς τους δεν επήγε στο χορό.

1ο Ρεφρέν
Άραγε ποιον να περιμένει,
κι έχει την πόρτα ανοιχτή;
Φιλιά της στέλνουν δυο Αγγέλοι
και της τα φέρνει η βροχή.
Άραγε ακόμα τι θυμάται,
κι έχει σερβίτσια ακριβά;
Βγάζει κρασί απ' το κελάρι.
γεμίζει την αυλή κεριά.

2ο Κουπλέ
Είναι τόσα χρόνια μόνη της.
μέσα στο παλιό τ' Αρχοντικό
έραβε την προίκα στο μπαλκόνι
το νήμα τελείωνε στον αργαλειό.

Είχε τάματα και παρακάλια
όλα να ερχόντουσαν δεξιά.
Κοιμάται με ένα ζώο αγκαλιά της
ας είναι κι εκείνο, κάνουν συντροφιά.

2ο Ρεφρέν
Άραγε ποιον να περιμένει,
κι έχει την πόρτα ανοιχτή;
Νομίζει πως θα έρθουν ξένοι
και φτιάχτηκε να μην αργεί.
Άραγε ακόμα τι θυμάται,
και ψάχνει μέσα στα προικιά;
Βάζει μπουρλότο στα σεντούκια
τρέχουν τα μάτια της φωτιά.

3ο Ρεφρέν
Κατά το ολόγιομο φεγγάρι
πρωτόβαλε το νυφικό,
κρεμάμενη απ' το ταβάνι,
παίρνει φωτιά τ' Αρχοντικό
παίρνει φωτιά τ' Αρχοντικό!