Σωτήρης Ρούσσος, Φθίνει η Αμερικανική επιρροή στην Μέση Ανατολή; Ο πόλεμος στο Ισραήλ...

Φθίνει η Αμερικανική επιρροή στην Μέση Ανατολή; πως σχετίζεται αυτό με τις κινήσεις των Αμερικανών στην περιοχή τα τελευταία 20 χρόνια και γιατί δεν μπορούν οι ΗΠΑ να επιβάλουν στο Ισραήλ τα θέλω τους για την σύγκρουση και την επόμενη μέρα στην λωρίδα της Γάζας;

Ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Θρησκείας στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Κύριος Σωτήρης Ρούσσος αναλύει την κατάσταση

Μεταξύ άλλων ο Κύριος Καθηγητής σημειώνει

Να ξεκινήσουμε με ένα, ένα, κατά την γνώμη μου και θα είμαι λίγο αφοριστικός σε αυτό, κάθε φορά που πάνε οι Αμερικανοί κάτω, στην Μέση Ανατολή, δηλαδή ο Μπλίνκεν ή οποιοσδήποτε άλλος, τόσο πιο ανήμποροι φαίνονται. Δηλαδή τόσο πιο αδύναμοι να προσφέρουν μια διέξοδο και αυτό είναι κακό για την συνολική εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών. Δηλαδή αυτή τη στιγμή έχουμε μία υπερδύναμη η οποία έχει κάνει 3-4 ταξίδια κορυφής, είτε είναι αυτά του προέδρου ή του, του υπουργού εξωτερικών και δεν έχει καταφέρει τίποτα. Δεν έχει καταφέρει να πείσει καμία πλευρά, κανένα χώρο να προφέρει καμία διέξοδο και αυτό είναι πάρα πολύ κακό για τη συνολική, για την σταθερότητα σε ολόκληρο τον κόσμο κατά την γνώμη μου. Γιατί σας λέω είναι, κάθε φορά, εγώ θα έλεγα να μην ξαναπάει ο Blinken στη Μέση Ανατολή, γιατί είναι μία φθοροποιός διαδικασία αυτή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το δεύτερο στοιχείο είναι, ότι υπάρχει σύγχυση και στο Ισραήλ για την επόμενη μέρα, όποτε έρθει αυτή και με οποιονδήποτε τρόπο έρθει, γιατί και το σχέδιο Gallant δεν είναι ένα σαφές σχέδιο με την έννοια ότι λέει ότι θα υπάρξει μια Παλαιστινιακή διοίκηση και η στρατιωτική διοίκηση θα είναι τον Ισραηλινών άρα αφήνει να εννοηθεί ότι θα υπάρχουν σε μόνιμη βάση στρατεύματα στην περιοχή και επίσης λέει ότι θα είναι μία αρχή η οποία δεν θα είναι εχθρική προς το Ισραήλ. Δεν λέει ότι θα είναι η Παλαιστινιακή αρχή. Αυτό όμως είναι κάτι το οποίο οι Ισραηλινοί το έχουν προσπαθήσει χρόνια, χρόνια παλιά, στην αρχή της κατοχής, μετά το 1967 δηλαδή, να δημιουργήσουν τέτοιου είδους δήμους, κοινοτάρχες, δημάρχους οι οποίοι ήταν φιλικοί μαζί τους. Αυτό κατέληξε στο να δολοφονούνται ο ένας μετά τον άλλο και στο τέλος να μην πηγαίνει κανένας και αυτό θα είναι κατά την γνώμη μου και η εξέλιξη στην Γάζα αν οποιοσδήποτε Παλαιστίνιος, πάει να διοικήσει την Γάζα, σε αυτό το πλαίσιο. Άλλο η Παλαιστινιακή αρχή, η Παλαιστινιακή αρχή ακόμα και του Μαχμούτ Αμπάς, είναι μία άλλη ιστορία, εντελώς, αλλά το να δημιουργηθούν, τοπικές αυτοδιοικήσεις οι οποίες θα είναι φιλικές προς το Ισραήλ ή εν πάση περιπτώσει δεν θα είναι εχθρικές και θα συνεργάζονται με το στρατού της Ισραήλ για τη Γάζα αυτό θα οδηγήσει απλά σε ένα μικρό εμφύλιο ο οποίος αμέσως, αμέσως θα λήξει γιατί μετά τις πρώτες, το λέω πολύ ωμά, μετά από τις πρώτο δολοφονίες αυτών που θα συνεργάζονται δεν θα υπάρχουν άλλοι που θα συνεργαστούν μαζί τους, είναι, είναι μία, και αυτό μου κάνει εντύπωση το Ισραήλ το έχει ξαναδεί αυτό, το έχει ξαναπροσπαθήσει την δεκαετία του 70 να το κάνει και στη Δυτική όχθη και στην Γάζα και απέτυχε παταγωδώς και σε πολύ καλύτερες συνθήκες αν θέλετε πολύ μικρότερης ριζοσπαστικοποίησης.
Ξέρετε εκείνο που έχει πολύ μεγάλη σημασία και είναι να θέλετε, ένα εντός εισαγωγικών κατόρθωμα και των Αμερικανών στην περιοχή, μετά το 2000, μετά την εισβολή στο Ιράκ, είναι ότι μία σειρά από μη κρατικούς δρώντες, κυρίως η Χεζμπολάχ, οι Χούθι τώρα, οι διάφορες Κουρδικές οργανώσεις και τα λοιπά απέκτησαν ένα γεωπολιτικό ρόλο δηλαδή εδώ έχουμε το σχήμα όπου τα κράτη πολλές φορές, ορισμένα από τα κράτη, βλέπεται Αίγυπτος ή άλλα κράτη, το Ιράκ που διαλύθηκε, η Λιβύη που διαλύθηκε, η Συρία το ίδιο, χάνουν την δύναμή τους και αντί για αυτά, δύναμη περιφερειακού εταίρου αν θέλετε ή περιφερειακού παίκτη αναλαμβάνουν μη κρατικές οργανώσεις, ένοπλες μη κρατικές οργανώσεις, δηλαδή πως είναι η Χεζμπολάχ, οι Χούθι, συζητάμε για την Χεζμπολάχ, δεν συζητάμε για τον Λίβανο, ή την Συρία, νέο, ένα νέο στοιχείο, νέο δεν είναι νέο στοιχείο, είναι ένα στοιχείο της τελευταίας 20ετίας στη Μέση Ανατολή το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό και αυτοί θέλουν να παίξουν αυτούς τους ρόλους που πολύ σωστά περιγράψατε, ότι έχουν ένα αυξημένο γεωπολιτικό ρόλο

▶ Πηγή: Πρώτο Πρόγραμμα, SKAI 100.3
___________________________

___________________________
Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο παρακάτω link

[Μιασταλιάιστορίακαιεπικαιρότητ]

Σωτήρης Ρούσσος, Φθίνει η Αμερικανική επιρροή στην Μέση Ανατολή; Ο πόλεμος στο Ισραήλ...

Φθίνει η Αμερικανική επιρροή στην Μέση Ανατολή; πως σχετίζεται αυτό με τις κινήσεις των Αμερικανών στην περιοχή τα τελευταία 20 χρόνια και γιατί δεν μπορούν οι ΗΠΑ να επιβάλουν στο Ισραήλ τα θέλω τους για την σύγκρουση και την επόμενη μέρα στην λωρίδα της Γάζας;

Ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Θρησκείας στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Κύριος Σωτήρης Ρούσσος αναλύει την κατάσταση

Μεταξύ άλλων ο Κύριος Καθηγητής σημειώνει

Να ξεκινήσουμε με ένα, ένα, κατά την γνώμη μου και θα είμαι λίγο αφοριστικός σε αυτό, κάθε φορά που πάνε οι Αμερικανοί κάτω, στην Μέση Ανατολή, δηλαδή ο Μπλίνκεν ή οποιοσδήποτε άλλος, τόσο πιο ανήμποροι φαίνονται. Δηλαδή τόσο πιο αδύναμοι να προσφέρουν μια διέξοδο και αυτό είναι κακό για την συνολική εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών. Δηλαδή αυτή τη στιγμή έχουμε μία υπερδύναμη η οποία έχει κάνει 3-4 ταξίδια κορυφής, είτε είναι αυτά του προέδρου ή του, του υπουργού εξωτερικών και δεν έχει καταφέρει τίποτα. Δεν έχει καταφέρει να πείσει καμία πλευρά, κανένα χώρο να προφέρει καμία διέξοδο και αυτό είναι πάρα πολύ κακό για τη συνολική, για την σταθερότητα σε ολόκληρο τον κόσμο κατά την γνώμη μου. Γιατί σας λέω είναι, κάθε φορά, εγώ θα έλεγα να μην ξαναπάει ο Blinken στη Μέση Ανατολή, γιατί είναι μία φθοροποιός διαδικασία αυτή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το δεύτερο στοιχείο είναι, ότι υπάρχει σύγχυση και στο Ισραήλ για την επόμενη μέρα, όποτε έρθει αυτή και με οποιονδήποτε τρόπο έρθει, γιατί και το σχέδιο Gallant δεν είναι ένα σαφές σχέδιο με την έννοια ότι λέει ότι θα υπάρξει μια Παλαιστινιακή διοίκηση και η στρατιωτική διοίκηση θα είναι τον Ισραηλινών άρα αφήνει να εννοηθεί ότι θα υπάρχουν σε μόνιμη βάση στρατεύματα στην περιοχή και επίσης λέει ότι θα είναι μία αρχή η οποία δεν θα είναι εχθρική προς το Ισραήλ. Δεν λέει ότι θα είναι η Παλαιστινιακή αρχή. Αυτό όμως είναι κάτι το οποίο οι Ισραηλινοί το έχουν προσπαθήσει χρόνια, χρόνια παλιά, στην αρχή της κατοχής, μετά το 1967 δηλαδή, να δημιουργήσουν τέτοιου είδους δήμους, κοινοτάρχες, δημάρχους οι οποίοι ήταν φιλικοί μαζί τους. Αυτό κατέληξε στο να δολοφονούνται ο ένας μετά τον άλλο και στο τέλος να μην πηγαίνει κανένας και αυτό θα είναι κατά την γνώμη μου και η εξέλιξη στην Γάζα αν οποιοσδήποτε Παλαιστίνιος, πάει να διοικήσει την Γάζα, σε αυτό το πλαίσιο. Άλλο η Παλαιστινιακή αρχή, η Παλαιστινιακή αρχή ακόμα και του Μαχμούτ Αμπάς, είναι μία άλλη ιστορία, εντελώς, αλλά το να δημιουργηθούν, τοπικές αυτοδιοικήσεις οι οποίες θα είναι φιλικές προς το Ισραήλ ή εν πάση περιπτώσει δεν θα είναι εχθρικές και θα συνεργάζονται με το στρατού της Ισραήλ για τη Γάζα αυτό θα οδηγήσει απλά σε ένα μικρό εμφύλιο ο οποίος αμέσως, αμέσως θα λήξει γιατί μετά τις πρώτες, το λέω πολύ ωμά, μετά από τις πρώτο δολοφονίες αυτών που θα συνεργάζονται δεν θα υπάρχουν άλλοι που θα συνεργαστούν μαζί τους, είναι, είναι μία, και αυτό μου κάνει εντύπωση το Ισραήλ το έχει ξαναδεί αυτό, το έχει ξαναπροσπαθήσει την δεκαετία του 70 να το κάνει και στη Δυτική όχθη και στην Γάζα και απέτυχε παταγωδώς και σε πολύ καλύτερες συνθήκες αν θέλετε πολύ μικρότερης ριζοσπαστικοποίησης.
Ξέρετε εκείνο που έχει πολύ μεγάλη σημασία και είναι να θέλετε, ένα εντός εισαγωγικών κατόρθωμα και των Αμερικανών στην περιοχή, μετά το 2000, μετά την εισβολή στο Ιράκ, είναι ότι μία σειρά από μη κρατικούς δρώντες, κυρίως η Χεζμπολάχ, οι Χούθι τώρα, οι διάφορες Κουρδικές οργανώσεις και τα λοιπά απέκτησαν ένα γεωπολιτικό ρόλο δηλαδή εδώ έχουμε το σχήμα όπου τα κράτη πολλές φορές, ορισμένα από τα κράτη, βλέπεται Αίγυπτος ή άλλα κράτη, το Ιράκ που διαλύθηκε, η Λιβύη που διαλύθηκε, η Συρία το ίδιο, χάνουν την δύναμή τους και αντί για αυτά, δύναμη περιφερειακού εταίρου αν θέλετε ή περιφερειακού παίκτη αναλαμβάνουν μη κρατικές οργανώσεις, ένοπλες μη κρατικές οργανώσεις, δηλαδή πως είναι η Χεζμπολάχ, οι Χούθι, συζητάμε για την Χεζμπολάχ, δεν συζητάμε για τον Λίβανο, ή την Συρία, νέο, ένα νέο στοιχείο, νέο δεν είναι νέο στοιχείο, είναι ένα στοιχείο της τελευταίας 20ετίας στη Μέση Ανατολή το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό και αυτοί θέλουν να παίξουν αυτούς τους ρόλους που πολύ σωστά περιγράψατε, ότι έχουν ένα αυξημένο γεωπολιτικό ρόλο