filmov
tv
Δίνουμε μια εγγύηση στους νέους ανθρώπους

Показать описание
Να κρατήσω και ένα καλό νέο, ότι η ανεργία ήταν 14,6% τον Ιούνιο που πέρασε από 16,8% τον ίδιο μήνα πέρυσι.
Αν το ασφαλιστικό είχε λυθεί στη δεκαετία του ’80 αντί να το διαλύσουμε, όπως έγινε, δεν θα συζητούσαμε σήμερα τίποτε, διότι αυτά που τώρα προτείνει η Κυβέρνηση να εισαχθούν, θα είχαν ήδη συμβεί.
Εάν στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη -όχι τούτη εδώ, αλλά την προηγούμενη- είχε δοθεί η ευκαιρία να ολοκληρώσει πιο γρήγορα το έργο, θα είχαμε επίσης ολοκληρώσει πρακτικά τη διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος, όταν και εφόσον μας ερχόταν -που δεν θα μας ερχόταν- η μεγάλη κρίση ή και να ερχόταν, δεν θα είχε τις επιπτώσεις που είχε. Με 15 δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, αντιλαμβάνεστε πόσο γρήγορα αυξάνεται το δημόσιο χρέος.
Μπαίνει ένα τέλος στα πολιτικά παιγνίδια με τις επικουρικές, πολιτικά και συνδικαλιστικά θα ήθελα, για να σας θυμίσω ότι τα δομημένα ομόλογα που ανάφερε μια συνάδελφος νωρίτερα με στόμφο, ήταν μια απόφαση συνδικαλιστών. Ευτυχώς, που η Κυβέρνηση Καραμανλή κάλυψε τη ζημιά εκείνη πλήρως. Δεν έχασε κανείς χρήματα από αυτό το πράγμα.
Αυτό το παιγνίδι «δώσε στους υπαλλήλους εκεί που τους θέλουμε, δώσε στην άλλη ομάδα μια μικρή αύξηση» έχει κοπεί και θα κοπεί οριστικά, όταν άνθρωπος θα ξέρει ότι τα χρήματά του είναι δικά του.
Εξαιρούμε και δίνουμε μια εγγύηση στους νέους ανθρώπους ότι τα δικά σου λεφτά θα παραμείνουν δικά σου, και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και πρέπει να τους πείσουμε σε αυτό. Κι αν τους πείσουμε, θα μπορέσουμε να εξυγιάνουμε και την αγορά εργασίας σε πολύ μεγάλο βαθμό. Θα μπορέσουμε να τους φέρουμε κοντύτερα στην αγορά εργασίας και στην πρόοδο.
Το νέο σύστημα που προτείνει το Υπουργείο έχει πολύ μικρότερους κινδύνους. Απορώ γιατί φοβάστε τόσο πολύ την πραγματική ζωή. Δεν είδατε ότι στην κρίση του 2008-2009 στις Ηνωμένες Πολιτείες που καταβαραθρώθηκαν οι ασφαλιστικές, εξαϋλώθηκαν, μπήκε μέσα το κράτος και τις διέσωσε. Ούτε μια σύνταξη δεν χάθηκε. Αυτό σας λέει τώρα ο Χατζηδάκης και δεν τον πιστεύετε, ότι εγώ είμαι εδώ και το βάζω και ελάτε να το ψηφίσουμε. Γιατί δεν θα το ψηφίσετε αυτό; Αυτό είναι μια εγγύηση. Είναι μια απόλυτη εγγύηση.
Λέτε ότι θέλετε το κράτος να είναι παντού. Οκ, αλλά εδώ λέμε ότι θα είναι εκεί. Ψηφίστε τουλάχιστον αυτό. Διότι, αν συγκρίνετε τις αποδόσεις στα κεφαλαιοποιητικά συστήματα, θα δείτε ότι είναι καλύτερες. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς με τον οποίο θα συζητήσετε που δεν θα σας πει ότι οι συντάξεις έξω, στα άλλα κράτη είναι καλύτερες. Γιατί είναι καλύτερες; Για αυτόν τον λόγο, γιατί έχουν εξυγιάνει τα συστήματά τους και γιατί έχουν πάει σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα πολύ νωρίτερα.
Ο κ. Γιαννίτσης, μιας που τον ανέφερα, σε πρόσφατο άρθρο του γράφει: «Είναι θετικό ότι θα υπάρχει δυνατότητα επένδυσης των αποταμιεύσεων του Ταμείου και σε τίτλους του εξωτερικού και όχι μόνο κρατικούς τίτλους του εσωτερικού, που στην κρίση του 2009 προκάλεσαν την κατάρρευση των Ταμείων».
Άρα, και σε αυτό νομίζω ότι είστε με τη μεριά της αντίδρασης και της οπισθοδρόμησης και είναι κρίμα που δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κάτι τέτοιο, το οποίο θα ήταν καλύτερο και θα έδειχνε και μια μεγαλύτερη εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου στο πώς πηγαίνουν τα πράγματα στον κόσμο όλο, εάν συμφωνούσαμε τουλάχιστον στα βασικά, να περάσουμε ένα σύστημα από κοινού.
Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον δύο αμοιβαία κεφάλαια -δεν ξέρω πώς διασώθηκαν-, αλλά διασώθηκαν και συνέχισαν τη δουλειά τους, όπως τότε έγιναν. Ήταν κεφαλαιοποιητικά και συνέχισαν την απόδοσή τους, ακόμη και μετά την τεράστια κρίση που περάσαμε, διότι κυρίως επένδυαν σε ελληνικά ομόλογα και καλά έκαναν, όπου έχασε το ένα από αυτά 30%. Αυτό το ίδιο, που κλείνει είκοσι χρόνια σε λίγο, έχει 146% απόδοση. Άρα κι εδώ έχετε λάθος και είναι απλά τα επιχειρήματα.
Απορώ για την Αντιπολίτευση η οποία, ενώ βλέπει ορισμένες δυναμικές το πώς μπορούμε να αποκαταστήσουμε τον δημογραφικό κίνδυνο και με την υποδοχή και ενσωμάτωση εργαζομένων από άλλα κράτη, δεν βλέπει ότι ο κίνδυνος αυτός είναι πραγματικός και πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε, πρώτα από όλα, με τους δικούς μας ανθρώπους, με τους δικούς μας πολίτες, με τους δικούς μας νέους ανθρώπους.
Το αναδιανεμητικό σύστημα δεν στέκει. Θα κρατήσουμε αυτό που πρέπει να κρατήσουμε, τη βασική σύνταξη, τη χρηματοδότησή της από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά πρέπει επιτέλους να το αφήσουμε να αναπνεύσει και θα έπρεπε σε αυτό να είμαστε μαζί.
Το σημερινό σύστημα το ξέρετε ότι επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό ανυπόφορα. Αυτή τη στιγμή αυτό που ξέρει ο οποιοσδήποτε και να ρωτηθεί είναι ότι οι κρατήσεις είναι ένας φόρος.
Με δυο λόγια, όταν συνεχώς τους λέμε «πλήρωσε και άλλο, πλήρωσε και περισσότερους φόρους», τους απογοητεύσουμε. Και εδώ είναι ενταγμένη η κίνηση αυτή, βεβαίως -και αντιλαμβάνομαι ότι για αυτόν τον λόγο δεν θέλετε να το ψηφίσετε- σε αυτή την πολιτική αυτής της Πλειοψηφίας: Λιγότεροι φόροι, διαφάνεια στα οικονομικά, εμπιστοσύνη στον πολίτη και στη δουλειά του.
(Από την συζήτηση στη Βουλή για την Επικουρική Ασφάλιση, 01/9/2021)
Αν το ασφαλιστικό είχε λυθεί στη δεκαετία του ’80 αντί να το διαλύσουμε, όπως έγινε, δεν θα συζητούσαμε σήμερα τίποτε, διότι αυτά που τώρα προτείνει η Κυβέρνηση να εισαχθούν, θα είχαν ήδη συμβεί.
Εάν στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη -όχι τούτη εδώ, αλλά την προηγούμενη- είχε δοθεί η ευκαιρία να ολοκληρώσει πιο γρήγορα το έργο, θα είχαμε επίσης ολοκληρώσει πρακτικά τη διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος, όταν και εφόσον μας ερχόταν -που δεν θα μας ερχόταν- η μεγάλη κρίση ή και να ερχόταν, δεν θα είχε τις επιπτώσεις που είχε. Με 15 δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, αντιλαμβάνεστε πόσο γρήγορα αυξάνεται το δημόσιο χρέος.
Μπαίνει ένα τέλος στα πολιτικά παιγνίδια με τις επικουρικές, πολιτικά και συνδικαλιστικά θα ήθελα, για να σας θυμίσω ότι τα δομημένα ομόλογα που ανάφερε μια συνάδελφος νωρίτερα με στόμφο, ήταν μια απόφαση συνδικαλιστών. Ευτυχώς, που η Κυβέρνηση Καραμανλή κάλυψε τη ζημιά εκείνη πλήρως. Δεν έχασε κανείς χρήματα από αυτό το πράγμα.
Αυτό το παιγνίδι «δώσε στους υπαλλήλους εκεί που τους θέλουμε, δώσε στην άλλη ομάδα μια μικρή αύξηση» έχει κοπεί και θα κοπεί οριστικά, όταν άνθρωπος θα ξέρει ότι τα χρήματά του είναι δικά του.
Εξαιρούμε και δίνουμε μια εγγύηση στους νέους ανθρώπους ότι τα δικά σου λεφτά θα παραμείνουν δικά σου, και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και πρέπει να τους πείσουμε σε αυτό. Κι αν τους πείσουμε, θα μπορέσουμε να εξυγιάνουμε και την αγορά εργασίας σε πολύ μεγάλο βαθμό. Θα μπορέσουμε να τους φέρουμε κοντύτερα στην αγορά εργασίας και στην πρόοδο.
Το νέο σύστημα που προτείνει το Υπουργείο έχει πολύ μικρότερους κινδύνους. Απορώ γιατί φοβάστε τόσο πολύ την πραγματική ζωή. Δεν είδατε ότι στην κρίση του 2008-2009 στις Ηνωμένες Πολιτείες που καταβαραθρώθηκαν οι ασφαλιστικές, εξαϋλώθηκαν, μπήκε μέσα το κράτος και τις διέσωσε. Ούτε μια σύνταξη δεν χάθηκε. Αυτό σας λέει τώρα ο Χατζηδάκης και δεν τον πιστεύετε, ότι εγώ είμαι εδώ και το βάζω και ελάτε να το ψηφίσουμε. Γιατί δεν θα το ψηφίσετε αυτό; Αυτό είναι μια εγγύηση. Είναι μια απόλυτη εγγύηση.
Λέτε ότι θέλετε το κράτος να είναι παντού. Οκ, αλλά εδώ λέμε ότι θα είναι εκεί. Ψηφίστε τουλάχιστον αυτό. Διότι, αν συγκρίνετε τις αποδόσεις στα κεφαλαιοποιητικά συστήματα, θα δείτε ότι είναι καλύτερες. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς με τον οποίο θα συζητήσετε που δεν θα σας πει ότι οι συντάξεις έξω, στα άλλα κράτη είναι καλύτερες. Γιατί είναι καλύτερες; Για αυτόν τον λόγο, γιατί έχουν εξυγιάνει τα συστήματά τους και γιατί έχουν πάει σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα πολύ νωρίτερα.
Ο κ. Γιαννίτσης, μιας που τον ανέφερα, σε πρόσφατο άρθρο του γράφει: «Είναι θετικό ότι θα υπάρχει δυνατότητα επένδυσης των αποταμιεύσεων του Ταμείου και σε τίτλους του εξωτερικού και όχι μόνο κρατικούς τίτλους του εσωτερικού, που στην κρίση του 2009 προκάλεσαν την κατάρρευση των Ταμείων».
Άρα, και σε αυτό νομίζω ότι είστε με τη μεριά της αντίδρασης και της οπισθοδρόμησης και είναι κρίμα που δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κάτι τέτοιο, το οποίο θα ήταν καλύτερο και θα έδειχνε και μια μεγαλύτερη εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου στο πώς πηγαίνουν τα πράγματα στον κόσμο όλο, εάν συμφωνούσαμε τουλάχιστον στα βασικά, να περάσουμε ένα σύστημα από κοινού.
Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον δύο αμοιβαία κεφάλαια -δεν ξέρω πώς διασώθηκαν-, αλλά διασώθηκαν και συνέχισαν τη δουλειά τους, όπως τότε έγιναν. Ήταν κεφαλαιοποιητικά και συνέχισαν την απόδοσή τους, ακόμη και μετά την τεράστια κρίση που περάσαμε, διότι κυρίως επένδυαν σε ελληνικά ομόλογα και καλά έκαναν, όπου έχασε το ένα από αυτά 30%. Αυτό το ίδιο, που κλείνει είκοσι χρόνια σε λίγο, έχει 146% απόδοση. Άρα κι εδώ έχετε λάθος και είναι απλά τα επιχειρήματα.
Απορώ για την Αντιπολίτευση η οποία, ενώ βλέπει ορισμένες δυναμικές το πώς μπορούμε να αποκαταστήσουμε τον δημογραφικό κίνδυνο και με την υποδοχή και ενσωμάτωση εργαζομένων από άλλα κράτη, δεν βλέπει ότι ο κίνδυνος αυτός είναι πραγματικός και πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε, πρώτα από όλα, με τους δικούς μας ανθρώπους, με τους δικούς μας πολίτες, με τους δικούς μας νέους ανθρώπους.
Το αναδιανεμητικό σύστημα δεν στέκει. Θα κρατήσουμε αυτό που πρέπει να κρατήσουμε, τη βασική σύνταξη, τη χρηματοδότησή της από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά πρέπει επιτέλους να το αφήσουμε να αναπνεύσει και θα έπρεπε σε αυτό να είμαστε μαζί.
Το σημερινό σύστημα το ξέρετε ότι επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό ανυπόφορα. Αυτή τη στιγμή αυτό που ξέρει ο οποιοσδήποτε και να ρωτηθεί είναι ότι οι κρατήσεις είναι ένας φόρος.
Με δυο λόγια, όταν συνεχώς τους λέμε «πλήρωσε και άλλο, πλήρωσε και περισσότερους φόρους», τους απογοητεύσουμε. Και εδώ είναι ενταγμένη η κίνηση αυτή, βεβαίως -και αντιλαμβάνομαι ότι για αυτόν τον λόγο δεν θέλετε να το ψηφίσετε- σε αυτή την πολιτική αυτής της Πλειοψηφίας: Λιγότεροι φόροι, διαφάνεια στα οικονομικά, εμπιστοσύνη στον πολίτη και στη δουλειά του.
(Από την συζήτηση στη Βουλή για την Επικουρική Ασφάλιση, 01/9/2021)