Τίποτα δεν πάει χαμένο (Ρίτα Αντωνοπούλου)

Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ' όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου γιατί

Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία
στους δρόμους σκεφτικός
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.