YINING AND YANGING 41: BLUE ZONES, ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ, ΝΟΗΜΑ ΠΕΙΘΟΥΣ

Στο Yining και Yanging είμαστε ο Άγγελος και ο Πάνος. Οι εβδομαδιαίες συνομιλίες μας στο skype κάνουν κάθε φορά και τους δυο μας σοφότερους οπότε πρώτα αποφασίσαμε να τις καταγράψουμε και μετά να τις ανεβάσουμε εδώ. Σαν να είναι μια ραδιοφωνική εκπομπή που έρχεται να προσδώσει μια νέα προσέγγιση στον χώρο, με θέματα που ίσως τελικά μας βοηθούν όλους περισσότερο σε σχέση με τα συνηθισμένα.

Στην 41η δημοσιευμένη συνομιλία μας στην αρχή και για κάποια ώρα μιλήσαμε για τα blue zones και την έρευνα που έχει κάνει για χρόνια ο Dan Buettner. Τα Blue Zones είναι δυο ειδών περιοχές σε ολο τον κόσμο, που διακρίνονται για τον πολύ μεγάλο μέσο όρο ηλικίας των κατοίκων και για τα επίπεδα ευτυχίας τους. Η έρευνα έχει οδηγήσει σε κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που τις διακρίνουν και θεωρείται ότι οδηγούν σε αυτή την κατάσταση που βρίσκονται ενώ πολλά από αυτά είναι και κοινά μεταξύ των δυo κατηγοριών. Σταθήκαμε πολύ εκεί και αναφερθήκαμε σε όλα αυτά εκτενώς γιατί προφανώς είναι πολύτιμα και για τις δικες μας ζωές.

Μετά προβληματιστήκαμε για την νοσταλγία που πολλές φορές διακατέχει τους ανθρώπους και μας φάνηκε πως καλό είναι να υπάρχει με μέτρο και όχι ατέρμονα καθώς σε μια περίπτωση σαν την τελευταία φαίνεται πως δεν έχουμε κάτι από το παρόν ή για το μέλλον πλέον που να μας ενθουσιάζει. Το κάθε τι έχει την ώρα του, έχει τον κύκλο του που κλείνει και ανοίγουν νεοι καινούριοι, αυτή η προσέγγιση είναι που βγάζει ωριμότητα και μας ολοκληρώνει.

Το παραπάνω είναι συνέπεια και πάλι και των εγώ, μια κοινωνίας που κινείται στα περισσότερα αντίστροφα από το σοφό. Γιάυτό και περιέργως εκτιμά την αξία της πειθούς. Όμως πώς είναι δυνατόν αυτή να έχει τόση αξία καθώς αν το σκεφτούμε καλύτερα θα δούμε ότι είτε χρησιμοποιούνται έμμεσες μέθοδοι για να κάνουμε τον άλλο να δεχτεί το δικό μας χωρίς να συνειδητοποιήσει τη χειραγώγηση είτε έχουμε τον εγωισμό να είμαστε βέβαιοι ότι εμείς κατέχουμε το σωστό και είναι δίκαιο να επιβάλλουμε στον άλλο αυτό μέσω της πειθούς.

Και το παραπάνω σχετίζεται με την εντύπωση ότι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους κακοί οπότε θεωρείται σωστό να επιβληθείς με υποσυνείδητες μεθόδους έχοντας τες ως όπλα. Βέβαια όλη αυτή η εντύπωση εξυπηρετεί μια ατζέντα που ανήκει στους ελεγκτές της πληροφορίας που προσπαθεί να μας κάνει να οικειοποιηθούμε τις εχθροπραξίες και τις αντιμαχίες και όχι την ειρήνη, την ένωση και τη συνεργασία.

Μια άλλη προσέγγιση που θα μπορούσε να γίνει κατανοητή από τους ανθρώπους θα ήταν όταν έβλεπε τη σοφία που αποκτάμε για εμας όταν συσχετιζόμαστε με άλλους ανθρώπους ακόμα και όταν ερχόμαστε σε τεχνητή αντιπαράθεση με άλλους όπως σε έναν συναγωνισμό στον αθλητισμό. Ο καλός αντίπαλος μας βοηθά να ξυπνήσουμε πολλά κομμάτια του εαυτού μας δημιουργώντας win-win καταστάσεις.

Όμως όλο αυτό το σύστημα είμαστε εμείς οι άνθρωποι και έχουμε τη δυνατότητα να αναγνωρίσουμε την πλάνη που μας έχουν βάλει και να αλλάξουμε προτεραιότητες και επιδιώξεις αντί να επιμένουμε να φοβόμαστε τις αλλαγές και να προσπαθούμε απλώς να συντηρήσουμε την κατάσταση που βρισκόμαστε και ακολουθώντας στην πραγματικότητα τα πλάνα άλλων για εμάς.

Όπως και αν σκεφτόμαστε περισσότερο βάσει του δικού μας μυαλού και των αναγκών μας. Ας μην ακούμε πλέον τυφλά ανθρώπους που απλά είναι θαυμαστοί και ούτε καν τους έχουμε συναντήσει ποτέ. Μιας και έχουμε παρατηρήσει ότι οι άντρες έχουν χάσει ένα μεγάλο μέρος των αντρικών χαρακτηριστικών τους, έχουν μπερδέψει το ρόλο τους και έχει μειωθεί η αυτοπεποίθηση τους.

Και όπως πάντα για πολλά πολλά άλλα θέματα.