Έλα κοντά - Γιώργος Φανουράκης

στίχοι, μουσική: Γιώργος Φανουράκης

Έλα κοντά – Γιώργος Φανουράκης

Ξημερώνει Κυριακή και δε μπορώ να κοιμηθώ,
με βασανίζουν κάποιες σκέψεις, μου στοιχειώνουν το μυαλό•
Και κάνω όνειρα, και κάνω σχέδια,
που ναυαγήσανε σαν βάρκα αυτοσχέδια

και πέφτω σαν τον βλάκα στον γκρεμό κάποιας ελπίδας ικανής
να με σκοτώσει, πριν προλάβει να με σώσει κανείς.
Στης μοναξιάς τον εγκλεισμό, ξορκίζω κάθε λογισμό
έλα κοντά, έχω χαθεί στης σκέψης τον λογαριασμό.

Για όσα βράδια που στον νου μου σαν καπνός ταξιδεύεις,
όσες φορές στα λόγια σου μ’ αινίγματα με μπερδεύεις.
Όσα "γαμώτο" είπα κι έστειλα μια σκάρτη "καληνύχτα",
όσες μέρες περιμένω να γυρίσουν σε νύχτα,

για να κλειδώσω το μυαλό, να ξεκλειδώσω τη σιωπή,
να γράψω κάτι που σου πάει, που σου δίνει μορφή,
να γράψω άλλον έναν στίχο που σου μοιάζει,
να δώσω τόπο στην οργή, στην απουσία που κουράζει.

Φύγε μακριά από το σκοτάδι
και έλα κάποιο βράδυ
να ανάψεις τα κεριά του έρωτά μου

Πάρε το τρένο της γραμμής μας
της μιας διαδρομής μας
κι απλώς, έλα κοντά μου.

Δεν σε ξέρω καθόλου, μα σε περίμενα εδώ,
κάτι μέσα μου γεννούσε αυτό που τώρα τραγουδώ.
Κάτι σαν δαίμονας γλυκός, που την καρδιά, σαν συρφετός,
παθιάζει επίμονα, την λογική πετώντας εκτός.

Έκανα σχέδια για έναν έρωτα ζωντανό,
που θα' χε φως και θ' άναβε το καθετί σκοτεινό•
τον ανυπέρβλητο, τον έρωτα του βάθους•
τον υπηρέτη του πνεύματος και τον δούλο του πάθους.

Έλα κοντά, η φλόγα μέσα μου δε λέει να σβήσει,
σαν σημάδι στο μυαλό που ανεξίτηλα έχει αφήσει
αυτό το λάγνο κορμί σου, η θεϊκή αρμονία,
που κάνει κάθε ομορφιά να μοιάζει παραφωνία.

Έλα κοντά, να σε κοιτάζω σαν διαμάντι λαμπερό•
να ξεδιψώ με του κορμιού σου το ουράνιο νερό•
ν' αρωματίζει την σκιά μου η μυρωδιά από τον λαιμό σου•
να’ μαι το κίνητρο σε κάθε δισταγμό σου.

Φύγε μακριά από το σκοτάδι
και έλα κάποιο βράδυ
να ανάψεις τα κεριά του έρωτά μου

Πάρε το τρένο της γραμμής μας
της μιας διαδρομής μας
κι απλώς, έλα κοντά μου.

Έλα κοντά, θα σε ζητώ κάθε στιγμή, κάθε λεπτό•
θα σ' αγναντεύω από μακριά, μα δεν θα εξαγνιστώ•
Θα ζω στο πάθος το ανεκπλήρωτο κι εκεί θα χαθώ•
θα σ' αφηγούμαι μες στους στίχους μου, προτού κοιμηθώ•

θα' σαι όλα εκείνα που δεν μ' άφησες να ζήσω μαζί σου,
οι συζητήσεις, τα χαμόγελα, η πρωτότυπη άποψή σου,
το κρασί μας, τα φιλιά, της βροχής η ορμή,
η ηδονή που αποζητά την κάθε σου σπιθαμή.

Ξέρω, είναι οι λέξεις βαριές, μα να τις πω δε φοβάμαι.
Εγώ πιστός στο ραντεβού που δώσαμε, πάντα θα' μαι.
«Έλα κοντά» σου γράφω, μα κι η πένα είσαι εσύ.
Εσύ ήσουν πάντα η έμπνευση, που πια έχει μείνει μισή.

Τι κι αν δε θα' σαι όλα εκείνα που θα ήσουν στο "αν"
δεν στο κρατάω μυστικό, έχω ανοιχτό παραβάν.
Σ' αυτή την πόλη κάποια μέρα θα βρεθούμε μαζί•
το σώμα μένει μακριά, μα ο έρωτας επιζεί..