Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού Φιλιώ Χαϊδεμένου

Πατήστε στο εικονίδιο "ρυθμίσεις" (γρανάζι) για αυτόματη μετάφραση σε όλες τις γλώσσες.
Click on the "settings" icon for automatic translation in any language.

Η ξενάγηση μέσω QRCode, υλοποιήθηκε το 2022,
στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Εrasmus+
από το 2° ΕΠΑ.Λ. Νέας Φιλαδέλφειας.

Ταμπελάκι με το QRCode τοποθετήθικε στην είσοδο του μουσείου.
Η αφήγηση έγινε με φωνή TTS (Text to Speech).
Οι υπότιτλοι μπορούν να μεταφραστούν αυτόματα σε όλες τις γλώσσες.
'Ενα "avatar" προστέθηκε για να είναι πιο οικείο σε επισκέπτες μικρής ηλικίας.

Το Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού «Φιλιώ Χαϊδεμένου» Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας είναι πρότυπο μουσείο λαογραφίας, το οποίο βρίσκεται σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο εντός του κτιρίου του Π.Π.Ι.Ε.Δ. Στόχος του είναι να κρατηθούν ζωντανά στη μνήμη του λαού μας το μεγαλείο του Μικρασιατικού πολιτισμού, καθώς και η οδύνη της Μικρασιατικής καταστροφής. Η ιδιαιτερότητά του έγκειται στο γεγονός ότι δεν περιορίζεται στα ιστορικά και διπλωματικά δρώμενα αλλά διεισδύει, και κατά βάση εστιάζει σε προσωπικές εμπειρίες, μέσα από μαρτυρίες απλών ανθρώπων, των σιωπηλών πρωταγωνιστών που βίωσαν τα γεγονότα.
Η ιδέα καθώς και η προσπάθεια συγκέντρωσης των αντικειμένων που αποτελούν τη συλλογή του μουσείου οφείλεται στη μικρασιάτισσα Φιλιώ Χαϊδεμένου η οποία, αν και σε προχωρημένη ηλικία, αποφάσισε να υλοποιήσει έναν ανεκπλήρωτο πόθο. Η Φιλιώ Χαϊδεμένου γεννήθηκε το 1899 στα Βουρλά της Μικράς Ασίας. Καθώς υπήρξε και η ίδια θύμα της καταστροφής και του βίαιου ξεριζωμού από τα πάτρια εδάφη, ορκίστηκε να κάνει κάτι ώστε να μην λησμονηθεί ο ελληνισμός και ο ιδιαίτερος πολιτισμός της Μικράς Ασίας. Και πράγματι, από το 1991, έχοντας ήδη ξεπεράσει τα 90 της χρόνια, αρχίζει τον προσωπικό της, ακούραστο αγώνα περισυλλογής κειμηλίων, με σκοπό την ίδρυση Μικρασιατικού Μουσείου.
Τελικά, στις 2 Απριλίου 2007, το Μουσείο, το οποίο φέρει το όνομά της, εγκαινιάστηκε από τον Πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή, και πλέον λειτουργεί κανονικά φιλοξενώντας περισσότερα από 550 εκθέματα, από τα τουλάχιστον 2000 που διαθέτει η συλλογή.
Η Φιλιώ Χαϊδεμένου, η οποία έμεινε στις καρδιές των ανθρώπων που τη γνώρισαν, την έζησαν και την αγάπησαν ως η «γιαγιά Φιλιώ», «αναπαύτηκε» στις 4 Ιουνίου 2007, σε ηλικία 107 ετών, έχοντας δει το όνειρό της να γίνεται πραγματικότητα.
Η Συλλογή περιλαμβάνει κειμήλια από τη Μικρά Ασία (λάβαρα, στολές, λευκά είδη, βιβλία, έγγραφα, χρηστικά αντικείμενα, κ.λπ.) που δώρισαν Μικρασιάτες, τόσο του Δήμου μας, όσο και από άλλα σημεία της Ελλάδας και του κόσμου. Το σημαντικότερο ωστόσο στοιχείο του μουσείου, που το διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα της κατηγορίας του και το καθιστά μοναδικό στο είδος, είναι το σύγχρονο οπτικοακουστικό υλικό, το οποίο απαρτίζεται από σύντομα επεξηγηματικά κείμενα καθώς και αφηγήσεις, τόσο της ίδιας της γιαγιάς Φιλιώς, όσο και άλλων Μικρασιατών προσφύγων πρώτης και δεύτερης γενιάς.
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις μπορούμε να πούμε ότι το μουσείο εκπληρώνει τον σκοπό του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και αυτό επιβεβαιώνεται από τη συνεχώς αυξανόμενη επισκεψιμότητα που σημειώνεται σταδιακά τα τελευταία χρόνια, κυρίως από σχολικές ομάδες και πολιτιστικούς συλλόγους. Πρέπει να επισημάνουμε ότι ιδιαίτερη βαρύτητα έχει δοθεί εκ προοιμίου στις σχολικές επισκέψεις, και αυτός είναι ο λόγος που το μουσείο διαθέτει μια εκπαιδευτικού χαρακτήρα δομή και οργάνωση, καθώς η μύηση των νεότερων γενεών στους θησαυρούς του Μικρασιτικού Πολιτισμού αποτελεί πρωταρχικής σημασίας μέλημα.
Πιο συγκεκριμένα, γίνεται εισαγωγή με την περιγραφή της καθημερινής ζωής και την παράθεση στοιχείων του ένδοξου πολιτισμού των Ελλήνων της Μικράς Ασίας πριν την καταστροφή. Ακολουθούν αναφορές στους θεσμούς που διέπουν και κυριαρχούν στη δημόσια ζωή (εκκλησία, σχολείο). Εν συνεχεία παρουσιάζονται οι ενδυματολογικές διαφοροποιήσεις διαφόρων περιοχών, καθώς και τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης, για να εισέλθουμε στο κομμάτι της καταστροφής με μνεία στο χρονικών των γεγονότων που οδήγησαν σε αυτή, και να καταλήξουμε στην απεικόνιση της δύσκολης διαδικασίας μεταφοράς, εγκατάστασης και προσαρμογής των προσφύγων στα νέα δεδομένα. Τέλος, γίνεται λόγος για τις σύγχρονες περιπτώσεις προσφυγιάς υπενθυμίζοντας ότι ανάλογα δράματα συμβαίνουν μέχρι σήμερα σε διάφορα σημεία του πλανήτη.