Solmaight - Ανοιχτές πληγές

Κάποια τραύματα θα υπάρχουν για μια ζωή.. ή τουλάχιστον μέχρι να αποφασίσεις να τα επουλώσεις.

Μουσική παραγωγή: Aksil Beats
Στίχοι & ερμηνεία: Solmaight | @solmaight
Μίξη & Mastering: George Isa | @gisaakidis_
Artwork: Solmaight & George Isa | @solmaight , @gisaakidis_

[kikistr]

*Στίχοι*
Γύρισα πίσω και έκαψα τα χθεσινά
Αυτά που εσείς οι άνθρωποι λέτε συχνά
Πως δυσκολεύουν να γίνει μια νέα αρχή
Πως αλλοιώνουν ποιος είσαι παντοτινά
Γι αυτό τα έκαψα και έκρυψα τα συντρίμμια
Για να μη μπω στον πειρασμό να τα γυρέψω
Μαζί τους κάηκε του κόσμου η ασχήμια
Όλο το μίσος που κρύβεται εκεί έξω
Είμαι το κρύο που νιώθεις όταν πληγώνεις
Είμαι οι τύψεις σου όταν το μετανιώνεις
Γι αυτό εξορίστηκα μακρυά από τη ψυχή σου
Κι αν έχεις κότσια να σε δω να με σκοτώνεις
Ποιος θα το πίστευε, ποιος θα το έλεγε
Ποιος απ'τη φάρα σου αν με έβλεπε θα έκλαιγε
Δεν θέλω λύπηση, δε θέλω κλάματα
Θέλω να με θυμάσαι πάντα τα χαράματα

Θα μείνω εκεί όταν δε ξέρεις τι να κάνεις
Σε μια γωνιά να σε κοιτάω που με προδίδεις
Θα μείνω αόρατος μονίμως να με χάνεις
Συνέχεια έπαιρνες, καιρός λοιπόν να δίνεις
Ποιον κοροϊδεύω, μάλλον εμένα
Άλλο ένα βράδυ υπερβαίνω τα εσκαμμένα
Και δεν το αξίζεις, όχι δεν το αξίζεις
Με ροδοπέταλα σε δρόμους να βαδίζεις
Και όταν το κινητό χτυπά δε το σηκώνω
Μια νέα αρχή θέλω να κάνω ρε γαμώτο
Και αν όντως με έχεις αγαπήσει έστω λίγο
Σταμάτα να μου προκαλείς αυτόν τον πόνο
Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω που το επιτρέπω
Τον εαυτό μου στην ανάγκη σου τον τρέπω
Μα αφού σιγά σιγά συνέρχομαι απ' τον λήθαργο
Να επιστρέψω σε εσένα δε θέλω τεΠο
Εκμεταλλεύτηκες καιρό την καλοσύνη μου
Σου έδωσα χώρο που δεν ήξερα ότι είχα
Και αν σε απείλησα μια μέρα στη βιασύνη μου
Ξέρεις πως δεν θα σου έκοβα ούτε τρίχα
Αυτό είμαι εγώ, τόσο γυμνός όσο ποτέ
Φορώντας ρούχα που έβρισκες ντεμοντέ
Με ένα μυαλό διπολικό και σκέψεις σκόρπιες
Μαθαίνω ακόμα να ανοίγω κλειστές πόρτες.

Γύρνα ξανά και ορκίσου μου ότι δεν φταις
Γύρνα ξανά και πες μου ότι έκανα λάθος
Όμως ακόμα έχω πληγές που είναι ανοιχτές
Κι ας μην σου κράτησα κακία κατά βάθος

Άμα τις νύχτες φοβάσαι μη μου το πεις
Μη αγχωθείς πότε μου δεν θα σε μισησω
Γύρνα και πες μου πως θες να συγχωρήσω
Γυρνα και ζητά μου σε σένα να γυρίσω.

Πολλοί θα θεωρήσουν πως είσαι γυναίκα
Και όχι μια σκέψη που με βασανίζει χρόνια
Είναι τιμή σου να σε προσωποποιώ
Και να σου δώσει ο κόσμος που ακούει συμπόνια
Μπορει ωστόσο να υπάρχεις και να ψευδομαι
Σίγουρα δεν θα είναι και η πρώτη μου φορά
Εδώ και μερικούς χειμώνες ξέρεις καίγομαι
Μα να βοηθήσεις μάλλον δε σε αφορά
Και αυτό το γκρίζο χρώμα που έχει το μολύβι
Όταν σκιαγραφώ με εκείνο ο, τι με θλίβει
Είναι δειλία να δείχνεις ότι πονας (λένε)
Μα θέλει θάρρος το μέσα σου να εκτιμάς (λέω)
Και από τις στάχτες μου θα γίνω ξανά φοίνικας
Και σου υπόσχομαι μια μέρα θα πετάξω
Πάνω από κάθε πλανήτη που λείπει η αγάπη
Και στην υδρογειο το ονομα σου θα χαραξω
Αυτά από μένα, τα έμαθες όλα
Άλλη μια νύχτα που γίνομαι τόσο ευάλωτος
Άλλη μια νύχτα που ράγισε το γυαλί
Και δεν νομίζω να σου χρειαστεί η κόλλα.

Γύρνα ξανά και ορκισου μου ότι δεν φταις
Γυρνα ξανά και πες μου ότι έκανα λάθος
Όμως ακόμα έχω πληγές που είναι ανοιχτές
Κι ας μην σου κράτησα κακία κατά βάθος

Άμα τις νύχτες φοβάσαι μη μου το πεις
Μη αγχωθείς πότε μου δεν θα σε μισησω
Γύρνα και πες μου πως θες να συγχωρήσω
Γυρνα και ζητά μου σε σένα να γυρίσω