ΕΝΘΥΜΗΣΟΥ ΣΚΛΗΡΑ, 1926, ΤΕΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ

ENTHIMISOU SKLIRA, TETOS DIMITRIADIS

Ενθυμήσου, σκληρά, την ωραία βραδιά
στης σελήνης το φως μού έκλεψες την καρδιά

τώρα θες τα ξεχνάς γι’ άλλους στρέφεις, κοιτάς
και τους όρκους πατείς και καρδιά λησμονείς

μια καρδιά που σ’ αγαπά
και για σένα μόνο χτυπά

και μ’ εσέ μόνο ποθεί ή να ζήσει ή να χαθεί
κόπασε πια την απονιά

έλα πάλι, ξανθή, στη θερμή μου αγκαλιά
να μου δώσεις ζωή με τα γλυκά σου φιλιά

αχ, με ξέχασες κι άλλον τώρα αγαπάς
σκληρά, θα μετανιώσεις στο μνήμα μου σαν πας

μια καρδιά που σ’ αγαπά
και για σένα μόνο χτυπά

και μ’ εσέ μόνο ποθεί ή να ζήσει ή να χαθεί
κόπασε πια την απονιά

έλα, κόρη ξανθή, στη θερμή μου αγκαλιά
να μου δώσεις ζωή με τα γλυκά σου φιλιά

αχ, με ξέχασες κι άλλον τώρα αγαπάς
σκληρά, θα μετανιώσεις στο μνήμα μου σαν πας