Nikos LeFou Ziakas: Όλοι οι καθρέφτες είναι καλυμμένοι από χιόνι (Spoken Word )

Music: Nils Petter Molvaer, Presence

Στίχοι: Νίκος Ζιάκας

...κι όλο έπαιζε η τρομπέτα ανάσες από χώμα
δάχτυλα διάφανα χάδια κρουστά
κάτι κόκκαλα που κάναν ησυχία.
ένα χαμόγελο ατυχία που ράγιζε στο χάδι
κι όλο στράφι να σου πάει η τρομπέτα,
τότε που όλα ήταν και δεν είχαν ήχο.
Σαν ξεχασμένα θρύμματα σε δανεικό παλτό
που μοιάζω στο παλτό μου ο ίδιος θρύμμα
και το φοράνε καλοκαίρι οι τρελοί
μ’ εκείνο το μακρινό φευγιό στην άκρη του ματιού
που σου λεγα.
και δεν σου είπα.

κι όλο έπαιζε η τρομπέτα και δεν άκουγε κανείς

πρώτα κάποιος χτύπησε τρεις φορές το ξύλο
άλλος είχε μούσκεμα το σύννεφο στο στέρνο
και κάποιος που τελικά δεν ήταν για να έρθει
βρίσκεται ακριβώς εκεί τότε που «πρέπει»,
μ’ ένα σημάδι όλο φάρσα που το δέρμα δεν ματώνει.
Για την εκ των υστέρων να ‘χαμε στερνή μας γνώση:
τη μοναξιά όταν ανοίγεις κάτι
τα κρακ στη πλάτη
και τον άνεμο που δεν μας ρώτησε
μόνο μας έβηξ’ ένα βήμα πέρα πριν απ’ το ατσάλι.
πριν τη γέννα πριν τον θάνατο
πριν τον χρόνο που λες ποτέ δεν φτάνει, και σιγά γιατί;

Για να παίζει όλο να παίζει

για έναν άνθρωπο που κέρδιζε απ’ το φάλτσο
τη σελήνη απ’ τη σιωπή,
την υγρασία για θερμοστάτη.
και με τη πλάνη της μιας ριξιάς
στο «μια φορά ακόμη».

κι όλο κάτι απ’ το παλιό λευκό να παίζει η τρομπέτα
να μη ρωτήσουνε ποιος ήταν χωρίς ν' ακούσουν πρώτα.
κι εκείνος τους διέκοψε
χωρίς να πει, τους είπε

"Τελικά δεν έπαιζε κανείς.
Εγώ κάτι μουρμούριζα."

I do not own any of the music samples. Just for fun