Κακοτέχνης - Σελίδα (feat:Cinuk, Nikolein prod Hook)

Το κομμάτι αυτό είναι το πέμπτο από το LP «ο χώρος και ο χρόνος». Ο δίσκος θα κυκλοφορεί "κομμάτι κομμάτι" από το παρόν κανάλι. Κάθε κομμάτι αναμένεται να δημοσιεύεται σε διάστημα κάποιων εβδομάδων -από το προηγούμενο- έως κάποιων μηνών όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες και οι συγκυρίες. Ευχαριστώ όσες και όσους στήριξαν και στηρίζουν.

Photo: Istanbul 2007

Παραγωγή: Hook

Στίχοι / Ραπ : Κακοτέχνης, Cinuk, Nikolein(Σπείρα)

Ηχογράφηση, Μίξη και Τελική Επεξεργασία: Ζήσης Dtaeys (E'n'D Productions)

Artwork/ Video Visuals : Παράξενος, Ν8

Μια σελίδα που δεν έγραψα να ζήσω...
Δυο βιβλία του μυαλού μου να γεμίσω...
Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, χίλιων στίχων...
Ελάχιστων στιγμών, χίλιων παλμών καρδιάς, χτύπων...

Πόρτα στο μυαλό μου μια δίοδος στο μέλλον,
να βγω να φανταστώ πως θα 'ταν ο κόσμος που θέλω.
Μια μέρα που θα τρέχαμε ξυπόλητοι στην άσφαλτο
και μόνο ο ιδρώτας μας θα λέρωνε το δρόμο , κι αν ...
Ήταν γραφτό μας να ματώνουμε σε γόνατα κι αγκώνες,
θα ξύναμε κακάδια καλοκαίρια και χειμώνες.
Κι αν παίζαμε κρυφτό στα αμαξοστάσια
στα τρόλει θα βρίσκαμε τις πιο καλές κρυψώνες μας.
Από εμάς για εμάς, θα 'ταν η πόλη μας.
Κάθε στενό θα ήταν σπίτι μας.
Μην το υποτιμάς, ούτε μην το γελάς.
Δεν θα μας ένοιαζε απλά μονάχα η πάρτη μας.
Ή το σπιτάκι μας και το κουτάκι μας.
Η κάθε ανάγκη μας και το στυλάκι μας.
Βγες απ'την πόρτα κι αστην ανοιχτή και μπας
βγούμε κι οι υπόλοιποι ποτέ απ'το τριπάκι μας.

Μια σελίδα που δεν έγραψα να ζήσω...
Δυο βιβλία του μυαλού μου να γεμίσω...
Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, χίλιων στίχων...
Ελάχιστων στιγμών, χίλιων παλμών καρδιάς, χτύπων...

Υπάρχουνε φορές που θέλεις έντονα να ζήσεις
ή ξέχασες το ξυπνητήρι να ρυθμίσεις.
Άστο και σήμερα άργησες να ξυπνήσεις
θα βρεις παρέα στις εμμονικές σου απαντήσεις.
Ίδιες κινήσεις, χέρια και πόδια στη σειρά
μ'ένα κεφάλι κουρασμένο απ'την συνήθεια.
Γνωστές εικόνες τα ρολόγια λειτουργούν σωστά,
τα χρόνια είναι στιγμές και οι στιγμές είναι παυσίπονα.
Εξημέρωση συναισθημάτων ,
ανθρώπινος ο παραλογισμός εν μέσω πειραμάτων...
Γίναμε διάδοχοι των αποτελεσμάτων,
θύτες και θύματα ιδεολογημάτων.
Από μικρά παιδιά βαθμολογούν την διαγωγή μας,
ξεχάσαμε τα όμορφα μας κλείνουν την φωνή μας.
Στενές οι πόλεις να στενεύουν το μυαλό μας,
όσο κυλάει ο χρόνος κουλουριάζει το εγώ μας.
Δώσ' μου το χέρι σου και άνοιξε μου την καρδιά σου,
απόψε κάνω βόλτα μες στα όνειρα σου.
Η φαντασία μου στη σκοτεινή είναι πλευρά σου,
μην φύγεις, στάσου, έλα κι εκφράσου.

Μια σελίδα που δεν έγραψα να ζήσω...
Δυο βιβλία του μυαλού μου να γεμίσω...
Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, χίλιων στίχων...
Ελάχιστων στιγμών, χίλιων παλμών καρδιάς, χτύπων...

[DjCrackKakotexnis]

Μια σελίδα που δεν έγραψα να ζήσω...
Δυο βιβλία του μυαλού μου να γεμίσω...
Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, χίλιων στίχων...
Ελάχιστων στιγμών, χίλιων παλμών καρδιάς, χτύπων...

Πόρτα στο μυαλό μου μια δίοδος στο μέλλον,
να βγω να φανταστώ πως θα 'ταν ο κόσμος που θέλω.
Μια μέρα που θα τρέχαμε ξυπόλητοι στην άσφαλτο
και μόνο ο ιδρώτας μας θα λέρωνε το δρόμο, κι αν ...
Ήταν γραφτό μας να ματώνουμε σε γόνατα κι αγκώνες,
θα ξύναμε κακάδια καλοκαίρια και χειμώνες.
Κι αν παίζαμε κρυφτό στα αμαξοστάσια
στα τρόλει θα βρίσκαμε τις πιο καλές κρυψώνες μας.
Από εμάς για εμάς, θα 'ταν η πόλη μας.
Κάθε στενό θα ήταν σπίτι μας.
Μην το υποτιμάς, ούτε μην το γελάς.
Δεν θα μας ένοιαζε απλά μονάχα η πάρτη μας.
Ή το σπιτάκι μας και το κουτάκι μας.
Η κάθε ανάγκη μας και το στυλάκι μας.
Βγες απ'την πόρτα κι αστην ανοιχτή και μπας
βγούμε κι οι υπόλοιποι ποτέ απ'το τριπάκι μας.


Μια σελίδα που δεν έγραψα να ζήσω...
Δυο βιβλία του μυαλού μου να γεμίσω...
Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, χίλιων στίχων...
Ελάχιστων στιγμών, χίλιων παλμών καρδιάς, χτύπων...

Υπάρχουνε φορές που θέλεις έντονα να ζήσεις
ή ξέχασες το ξυπνητήρι να ρυθμίσεις.
Άστο και σήμερα άργησες να ξυπνήσεις
θα βρεις παρέα στις εμμονικές σου απαντήσεις.
Ίδιες κινήσεις, χέρια και πόδια στη σειρά
μ'ένα κεφάλι κουρασμένο απ'την συνήθεια.
Γνωστές εικόνες τα ρολόγια λειτουργούν σωστά,
τα χρόνια είναι στιγμές και οι στιγμές είναι παυσίπονα.
Εξημέρωση συναισθημάτων,
ανθρώπινος ο παραλογισμός εν μέσω πειραμάτων...
Γίναμε διάδοχοι των αποτελεσμάτων,
θύτες και θύματα ιδεολογημάτων.
Από μικρά παιδιά βαθμολογούν την διαγωγή μας,
ξεχάσαμε τα όμορφα μας κλείνουν την φωνή μας.
Στενές οι πόλεις να στενεύουν το μυαλό μας,
όσο κυλάει ο χρόνος κουλουριάζει το εγώ μας.
Δώσ' μου το χέρι σου και άνοιξε μου την καρδιά σου,
απόψε κάνω βόλτα μες στα όνειρα σου.
Η φαντασία μου στη σκοτεινή είναι πλευρά σου,
μην φύγεις, στάσου, έλα κι εκφράσου.

Μια σελίδα που δεν έγραψα να ζήσω...
Δυο βιβλία του μυαλού μου να γεμίσω...
Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, χίλιων στίχων...
Ελάχιστων στιγμών, χίλιων παλμών καρδιάς, χτύπων...