Demo (Plain X Mode) - Πόλεις μες στη θάλασσα

Показать описание

Lyrics/Raps: Demo (Plain X Mode)

Beat: Instrumental

Guitar: Jim Rouvell

Mix/Master: Mr Bonzo (Μωβ Ήχος)

Rec: Purple Sound Studio

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση (upload) από οποιονδήποτε άλλο χρήστη του YouTube.

Lyrics
Γυρίζω σπίτι μου, εγώ κι ένας αλήτης μου,
Το ανάβω στην υγειά μας και στη γαμημένη τύχη μου,
Με κλείσανε οι τοίχοι μου, μαυρίσανε οι στίχοι μου,
Φοβάμαι κάθε δύση αν είναι η τελευταία δύση μου…
Πάλι σπασμοί στα χέρια μου ‘σπασαν τα νεύρα,
Κι η καρδιά μου να χτυπά λες κι έχω κλείσει νταλαβέρια.
Προσάρμοσα τη λούπα στη φωνή μου να ταιριάζει,
Όταν το μέσα μου δειλιάζει, αυτός που ακούει ν’ ανατριχιάζει.
Από μικρός στη διαφορά και τη συμπάθησα,
Κι αυτό απ’ όλα κράτησα: Αν διαφέρεις, θα υποφέρεις!
Κι όλα τα όμορφά σου θα τα πούνε άσχημα,
Γιατί αν είσαι διαφορετικός δεν τους συμφέρεις…
Είπα θέλω να περάσουμε καλά μαζί,
Κι έχει απόσταση πολύ απ’ το να περνάω καλά μαζί σου,
Το ένα κρύβει την ελπίδα πως θα βρω μια νέα ζωή,
Και το άλλο κρύβει την επιθυμία να κλέψω τη ζωή σου…
Πνεύματα ανήσυχα και ξέρω τους αγχώνει αυτό,
Σαν να κρατώ οπλισμένο Browning σε κρόταφο!
Αφιερωμένο το Newcomer’s σε όποιον έφυγε…
Και σ’ όποιον είπε πως το χόρτο με κατέστρεψε…

Λόγια που μοιάζαν λογικά λόγω παράλογων τα χάλασα,
Πνιγόμουνα στο γκρι μα βρήκα πόλεις μες τη θάλασσα,
Ξημέρωμα στη γέφυρα από Ν.Φ. για Ανάκασα,
Τα ‘χασα… (x2,5)

Ξέρω καλά ότι το σήμερα αύριο θα είναι χθες,
Μα ότι το χθες δεν είναι σήμερα όσο και να το θες,
Βάλε και πιες, κι όσα σε πνίγουν πες,
Γιατί οι άνθρωποι σε αφήνουν μα θα μείνουν οι στιγμές…
Κι όταν θα φύγω δεν θέλω πολλά για πάπλωμα,
Μια πλάκα να θυμίζει άντρα ελεύθερο και Λάκωνα,
Κι όπως θα παίρνω φόρα να πετάξω μες το διάστημα,
Ν’ ακούω τις καραμπίνες να γαζώνουνε στον Πάρνωνα!
Έχω τα θέματά μου, μα μεγάλωσα με αξίες,
Μια μάνα που μου έμαθε πως φέρονται οι κυρίες,
Όχι σε Pride και πορείες, λύνοντάς μου απορίες,
Ένα παππού που με μεγάλωσε με του χωριού ιστορίες.
Μέρα τη μέρα μου, θαυμάζω τον πατέρα μου,
Κανέναν πούστη μη δεχτώ να πάρει τον αέρα μου,
Τα απλά να εκτιμώ, να μην ξεχνάω ποτέ τα μέρη μου,
Και πάντα να φυλάω καλά την τελευταία σφαίρα μου!
Ποτέ δεν έφευγα, τους κοίταγα στα μάτια,
Όταν μαζεύεις τον ανθό θα σε τρυπήσουν και τ΄ αγκάθια,
Ποτέ δεν έφευγα, τους κοίταγα στα μάτια,
Μα κρατούσανε το πράσινο, δεν βλέπαν τα κομμάτια…

Λόγια που μοιάζαν λογικά λόγω παράλογων τα χάλασα,
Πνιγόμουνα στο γκρι μα βρήκα πόλεις μες τη θάλασσα,
Ξημέρωμα στη γέφυρα από Ν.Φ. για Ανάκασα,
Τα ‘χασα… (x2,5)

Εδώ το ζούμε σταθερά και το κρατάμε πάντα αλήτικα,
Βήματα δωρικά, νύχτα, στενά ανατολίτικα,
Η Μοίρα έτσι τα ‘φερε, νωρίς στα μαύρα ντύθηκα,
Τ’ αδέρφια στο πλευρό μου, φυλαχτό μου όταν φοβήθηκα.
Να ξες σε θέλω άνθρωπο, τι να σε κάνω βράχο;
Άνθρωπο, να χω για κάποιον να γράφω ρε!
Φύλα τα νώτα και δεν θα μας δεις να τρέχουμε,
Από παλιά το ξέραμε: Νικούσαμε ή Πέφταμε!
Προβλέψιμοι διαρκώς και δεν με γέμισε κανένας τους,
Γράφουν ότι περνάει λες κι έχει το κοινό την πένα τους,
Γαμώ τις Belvedere, το New Era και το στέμμα τους,
Τ’ αδέρφια στο χωριό μετρούν εκζέματα στα χέρια τους…
Και δεν βολεύτηκα ποτέ στο «αν»,
Γι’ αυτό θα γίνει της πουτάνας πρώτο live μες το Αν, man!
Υψώστε τις κατάμαυρες πειρατικές σημαίες,
Στην υγειά των Plain X Mode και σε ημέρες πιο ωραίες…

Λόγια που μοιάζαν λογικά λόγω παράλογων τα χάλασα,
Πνιγόμουνα στο γκρι μα βρήκα πόλεις μες τη θάλασσα,
Ξημέρωμα στη γέφυρα από Ν.Φ. για Ανάκασα,
Τα ‘χασα… (x2,5)