κτίρια τη νύχτα - Αυτό που μας συνδέει (live @ Pseudon, 29-03-15)

Πώς γίνεται άραγε να μην τελειώσουνε οι μέρες
και οι νύχτες -που δε διαφέρουν-
για να μπερδεύομαι στις μπούκλες σου.

Είναι ένα διάστημα που μας συνδέει κουλουριασμένους
και ξεσπάει όπως την ώρα που μ' αγκαλιάζει κι όλο λέει
«φίλησέ με, σαν να σε νοιάζει να το θυμάμαι αυτό για πάντα».

«Πώς είναι η μέρα της»
και ποια στιγμή με φανταζόσουν να σε βλέπω
και, ενώ θα χύνεις, να με τυλίγεις με τα πόδια σου.

Μες στα σκεπάσματα, γύρισε ανάποδα ό,τι υπάρχει
για να πιούμε μέχρι να νιώσεις τον πληθυσμό
σαν ένα τέχνασμα που αρνείται τις υγρές ανάσες
που αφήνουν δύο κοριτσιών τα χείλια.