Ο βυζαντινός ναΐσκος του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στη θέση Κορακά στην Μάνδρα Αττικής

Στην περιοχή του Κορακά, 4 χλμ. δυτικά της Μάνδρας Αττικής, βρίσκεται το βυζαντινό ξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου του 11ου αιώνα, σύμφωνα με τις επιγραφές. Παλιά ήταν σίγουρα μοναστήρι. Ο πολιτικός μηχανικός Στυλιανός Μουζάκης, το έχει μελετήσει διεξοδικά και έχει δημοσιεύσει την εργασία του, στο βιβλίο του "Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος στον Κορακά". Ο ίδιος τοποθετεί την οικοδόμηση του κεντρικού τμήματος του μικρομονάστηρου
χρονικά, τουλάχιστον κατά την αρχική του φάση, στον 13ο-14ο αι.
Κατά τις εργασίες αποκατάστασης στο εσωτερικό και συντήρησης των τοιχογραφιών του αποκαλύφθηκε στο χώρο του ιερού, κάτω από τις νεώτερες (του 18ου αι.) τοιχογραφίες, παλαιότερο στρώμα, που μπορεί να τοποθετηθεί σύμφωνα και με την αποκαλυφθείσα τοιχοποιία του στον 13ο -14ο περίπου, αιώνα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, ότι κοντά στο χώρο της εκκλησίας, σώζονται τα ερείπια μιας σειράς από οικήματα που φαίνεται ότι αποτελούσαν μέρος οικισμού, το πιθανότερο μεσαιωνικού και ανήκουν μάλλον στους χρόνους της δεύτερης ανάπτυξης του μοναστηριού.
Μεταξύ της μονής και του οικισμού συναντάται μικρό ορθογωνικό πεζούλι το οποίο καλύπτεται σήμερα με σκέπασμα από λαμαρίνα. Το σκέπασμα καλύπτει το πέτρινο στόμιο μιας θαυμάσιας φυαλόσχημης στέρνας με διαστάσεις ύψους 6,90 μ. και διαμέτρου στη βάση περίπου 9 μ. Τα τοιχώματα της στέρνας εσωτερικά είναι καλυμμένα με υδραυλική κονία από κουρασάνι, τριμμένο κεραμίδι. Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί αν έχει κτιστεί με λιθοδομή ή έχει σκαφτεί στο φυσικό σκληρό πέτρωμα. Φαίνεται ότι πρόκειται για μια κοινόχρηστη στέρνα που εξυπηρετούσε το πιθανότερο τις ανάγκες τόσο του οικισμού, όσον και του γειτονικού πάντοτε μικρομονάστηρου, αφού ποτέ δεν ήταν προστατευμένο από περίβολο ώστε να είχε μέσα σε αυτό κατασκευασμένη τη δική του κινστέρνα. Η συγκεκριμένη στέρνα γέμιζε το πιθανότερο, όπως διακρίνεται και από τη διαμόρφωση του στομίου, από τις φυσικές απορροές των νερών της βροχής. Το μέγεθός της αποδεικνύεται ότι είναι αρκετά μεγάλο, αφού έχει όγκο περίπου 360-370 κ.μ.
Στα νεότερα χρόνια φαίνεται ότι έχει χρησιμοποιηθεί και από τους βοσκούς της περιοχής για να ποτίζουν τα ζώα τους όπως βεβαιώνουν και οι πέτρινες ποτίστρες-γούρνες. Σήμερα είναι τελείως ξερή.
Είναι κρίμα η μη ανάδειξη του χώρου και της σημασίας του για την ιστορία της περιοχής της Μάνδρας.
Ο Χρόνος τα ρημάζει όλα!
(Οι πληροφορίες είναι από το προαναφερόμενο βιβλίο).