'Προσοχή! Ο Πρίγκιπας λερώνει' για δεύτερη χρονιά στην Εθνική Λυρική Σκηνή

Προσοχή! Ο πρίγκιπας λερώνει
Όπερα και για παιδιά του Νίκου Κυπουργού
Λιμπρέτο - Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος
Μουσική διεύθυνση: Γιώργος Αραβίδης - Χρύσανθος Αλισάφης

Θέατρο Ολύμπια

Βραδινές παραστάσεις (ώρα έναρξης 20.00):
7 & 22 Νοεμβρίου 2014, 24 & 30 Ιανουαρίου 2015
Πρωινές παραστάσεις (ώρα έναρξης 11.00):
11, 12, 16, 18, 19, 20, 21, 23 Νοεμβρίου 2014
21, 23, 24 Δεκεμβρίου 2014
14, 15, 16, 18, 20, 21, 22, 23, 25, 27, 28, 29 Ιανουαρίου 2015
1, 3, 8, 15, 17, 18, 19, 20 Φεβρουαρίου 2015
5, 6, 8 Μαρτίου 2015

Μουσική διεύθυνση: Γιώργος Αραβίδης - Χρύσανθος Αλισάφης
Αναβίωση σκηνοθεσίας: Ξένια Θεμελή - Κωνσταντίνα Ψωμά
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισουελ
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Επιμέλεια φωτισμών: Νικόλαος Ξύδης

Μία από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές και εισπρακτικές επιτυχίες της περασμένης καλλιτεχνικής περιόδου της ΕΛΣ, δεν θα μπορούσε να μην επαναληφθεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά αφού οι λίστες αναμονής για τις παραστάσεις είχαν φθάσει στα όρια του μύθου! Έτσι η όπερα και.. για παιδιά του Νίκου Κυπουργού "Προσοχή! Ο Πρίγκιπας λερώνει", σε λιμπρέτο και σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, επιστρέφει στο Θέατρο Ολύμπια από τις 7 Νοεμβρίου 2014 και για 38 παραστάσεις έως τις 8 Μαρτίου 2015.
Πρόκειται για ένα υπέροχο, πολύχρωμο και ανατρεπτικό παραμύθι όπου όλα είναι λίγο «πειραγμένα» και τίποτα δεν «είναι» όπως «φαίνεται» στην αρχή. Η ιστορία βασίζεται στο διάσημο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Ο πρίγκιπας χοιροβοσκός και μιλάει για έναν πρίγκιπα ο οποίος ντύνεται χοιροβοσκός για να κερδίσει την καρδιά της αλαζονικής πριγκίπισσας. Στην παράσταση βαρύνοντα ρόλο έχουν τρία ιδιαίτερα γουρουνάκια με ανθρώπινη μορφή, τα οποία όπως αναφέρει ο Θωμάς Μοσχόπουλος "με κάποιο τρόπο γίνονται αυτά οι συμπαθητικο-αντιπαθητικοί αφηγητές της ιστορίας δείχνοντας μας τον κόσμο των ανθρώπων μέσα από τα μάτια τους: Ένα πραγματικό «χοιροστάσιο». Στον κόσμο αυτόν οι πρίγκιπες και οι πριγκίπισσες «λερώνονται» και «λερώνουν», χάνουν τις βεβαιότητες τους αλλά και την αλαζονεία τους, ανοίγοντας ίσως έτσι το δρόμο για ένα παραμύθι πιο βιωμένο, πιο πραγματικό, εντέλει πιο χειροπιαστό…". Έτσι το δράμα αναμειγνύεται με την κωμωδία, το συναίσθημα με τον κυνισμό και η γοητεία με την απογοήτευση.