filmov
tv
ΔΠθ ( κουπλε ) - Στο Προσκεφάλι σου + Στίχοι

Показать описание
Ειναι πολλά αυτά που τρέχουνε
γύρω και μέσα μου δεν μ'αφήνουν ουτε λεπτό,
τα πιό όμορφα τα πιο άπλα να σκέφτω,σε τι ν'αρκεστώ;
και στη τελική πίος νοιάζεται
τι ειν'αρεστό,κανω πάντα αυτό που πιο πολύ αγαπώ
κι είναι φορές που μοιάζει περιτό οτι κι αν σου πω
κάπου εκεί προτιμώ να σιώπω και ξέρεις εγω εδω,
στο κόσμο να χωρέσω προσπαθώ
στα πόδια μου να σταθώ κι εχω μάθει πια το δρόμο μου
ξέρεις δεν θα χαθώ,κρατάς μυστκό;
παλέυω κάθε μέρα αλώβητος να βγώ,
προσπαθώ οσο μπορώ να μη τους μισώ
με μπερδέυουν και εκεί που πάω να χαρώ
τη στιγμή τα βρώμικα τους χέρια κλέβουν,
μιλάν πισώπλατα μ'ανακατέουν,
μη χαρίζεις ούτε ενα χαμόγελο σου μάτια μου ζηλέυουν,
τουλάχιστον απ αυτό δεν στερέυουν,
ετσι ειν'οι άνθρωποι θα πατήσουν κεφάλια για ν'ανέβουν
κάτι που καλά εχω μάθει,
τι να σου ασε ξέρω
πια είναι τα ασυνχώρητα μου λάθη,
πλήγωνουν τη καρδία μου
αγγαλιάζοντας σαν αγκάθι,
τι να σου πω μεγαλώνω
κι εχω τόσο κουραστέι απ τα πολλά
δεν θα άλλαζα τίποτα απ τα παλία απλά κάποια πράγματα
θα θελα να χουν γίνει λίγο διαφορετικά,
απ το κάποτε που βούτηξα μόνος σε βαθιά νερά,
τώρα αποφάσισα να δώ το κόσμο για μας με μάτια καθαρά
τώρα βλέπω
και τη ζωή μου άφησα πίσω μου να φύγει
να προλάβω τρέχω και εχω συνάνθρωπο
κι εναν λόγο ν'αντέχω, ν'αντέξω,
γιατι δεν υπάρχει πια αγάπη εκει έξω;;
Δεν αντέχω πια αυτή η πόλη
με πνίγει πληγές δεν επουλώνονται
ποτέ μια ανάμνηση τις ανοίγει
οι άνθρωποι με τη σημασία της λέξης
μείναν λίγοι
και ο φαύλος κύκλος ποτέ δεν ανοίγει
το μόνο που έχει μείνει αληθινό
πια μέσα μου είναι κάτι στίχοι
και ένα μονοπάτι που βαδίζω χέρι με χέρι μαζί σου
και είναι φορές που περνώ δύναμη από τη δύναμη σου
μυρίζει γιασεμί η ψυχή σου
και αφήνω τον οπλισμό μου να διαβώ πεζός
στην όαση σου ξημέρωσε
με αυτά και με αυτά πιστεψέ με
θα θέλα οσο τίποτα να μείνω μα ξέρεις
πρέπει να φύγω για δουλειά,
εσυ κοιμήσου
και άσε με να γύρω για λίγο στο προσκεφάλισου
να σου χαρίσω μια γλύκια αγκαλιά
γύρω και μέσα μου δεν μ'αφήνουν ουτε λεπτό,
τα πιό όμορφα τα πιο άπλα να σκέφτω,σε τι ν'αρκεστώ;
και στη τελική πίος νοιάζεται
τι ειν'αρεστό,κανω πάντα αυτό που πιο πολύ αγαπώ
κι είναι φορές που μοιάζει περιτό οτι κι αν σου πω
κάπου εκεί προτιμώ να σιώπω και ξέρεις εγω εδω,
στο κόσμο να χωρέσω προσπαθώ
στα πόδια μου να σταθώ κι εχω μάθει πια το δρόμο μου
ξέρεις δεν θα χαθώ,κρατάς μυστκό;
παλέυω κάθε μέρα αλώβητος να βγώ,
προσπαθώ οσο μπορώ να μη τους μισώ
με μπερδέυουν και εκεί που πάω να χαρώ
τη στιγμή τα βρώμικα τους χέρια κλέβουν,
μιλάν πισώπλατα μ'ανακατέουν,
μη χαρίζεις ούτε ενα χαμόγελο σου μάτια μου ζηλέυουν,
τουλάχιστον απ αυτό δεν στερέυουν,
ετσι ειν'οι άνθρωποι θα πατήσουν κεφάλια για ν'ανέβουν
κάτι που καλά εχω μάθει,
τι να σου ασε ξέρω
πια είναι τα ασυνχώρητα μου λάθη,
πλήγωνουν τη καρδία μου
αγγαλιάζοντας σαν αγκάθι,
τι να σου πω μεγαλώνω
κι εχω τόσο κουραστέι απ τα πολλά
δεν θα άλλαζα τίποτα απ τα παλία απλά κάποια πράγματα
θα θελα να χουν γίνει λίγο διαφορετικά,
απ το κάποτε που βούτηξα μόνος σε βαθιά νερά,
τώρα αποφάσισα να δώ το κόσμο για μας με μάτια καθαρά
τώρα βλέπω
και τη ζωή μου άφησα πίσω μου να φύγει
να προλάβω τρέχω και εχω συνάνθρωπο
κι εναν λόγο ν'αντέχω, ν'αντέξω,
γιατι δεν υπάρχει πια αγάπη εκει έξω;;
Δεν αντέχω πια αυτή η πόλη
με πνίγει πληγές δεν επουλώνονται
ποτέ μια ανάμνηση τις ανοίγει
οι άνθρωποι με τη σημασία της λέξης
μείναν λίγοι
και ο φαύλος κύκλος ποτέ δεν ανοίγει
το μόνο που έχει μείνει αληθινό
πια μέσα μου είναι κάτι στίχοι
και ένα μονοπάτι που βαδίζω χέρι με χέρι μαζί σου
και είναι φορές που περνώ δύναμη από τη δύναμη σου
μυρίζει γιασεμί η ψυχή σου
και αφήνω τον οπλισμό μου να διαβώ πεζός
στην όαση σου ξημέρωσε
με αυτά και με αυτά πιστεψέ με
θα θέλα οσο τίποτα να μείνω μα ξέρεις
πρέπει να φύγω για δουλειά,
εσυ κοιμήσου
και άσε με να γύρω για λίγο στο προσκεφάλισου
να σου χαρίσω μια γλύκια αγκαλιά
Комментарии