Κλάδεμα ελιάς μετά από αλλαγή ποικιλίας.

[ΓεώργιοςΘεοδώρου-ωπ]

Τελικά είσαι μεγάλος μάστορας.Το λύγισμα της κορυφής είναι πολύτιμο και φέρνει καρποφορία ενώ το κόψιμο δημιουργεί την τάση για να πετάξει πολλά κάθετα λαίμαργα.

[dimitristiggelhs]

Φιλε Καλησπερα!Λοκριδα που ειναι τα κτηματα;

[harisapic]

Αγαπητέ Αργύρη

Ένα σχόλιο το οποίο έχω αναρτήσει σε άλλο video: για να είναι λειτουργικό το νέο δέντρο που θα προκύψει από το κέντρωμα, χρειάζεται να διαθέτει νέο κεντρικό κορμό 40 - 50- εκατοστά πάνω από το σημείο εμβολιασμού και το σταύρωμα των πρωτογενών βραχιόνων (μπράτσα) σε ύψος 80 εκατοστά από το έδαφος. Επιπλέον όσο μικρότερη μάζα παλαιού ξύλου διαθέτει, τόσο γρηγορότερα θα αναπτυχθεί, θα είναι υγιέστερο και θα παράγει περισσότερο. Γι’ αυτούς τους λόγους ο παλαιός κορμός καλό είναι να κοπεί όσο το δυνατό χαμηλότερα 30 – 40 εκατοστά από το έδαφος και να εφαρμοστούν τουλάχιστον τρία μπόλια, παλούκια ή μπαλώματα. Τα τρία μπόλια θα εξασφαλίσουν την επιτυχία του εμβολιασμού και μια γρήγορη και σημαντική αναβλάστηση που θα λειτουργήσει για να σωθεί σημαντικό μέρος του παλαιού ριζικού συστήματος, αφού οι ρίζες τρέφονται από τις οργανικές ουσίες που παράγουν τα φύλλα με τη φωτοσύνθεση, τα οργανικά αποθέματα των ριζών, το νερό και τα ανόργανα στοιχεία (ιόντα) του εδάφους. Οι νέοι βλαστοί θα κορφολογηθούν σε ύψος περίπου ένα μέτρο από το έδαφος έτσι ώστε τα νέα μπράτσα να αναπτυχθούν στο επιθυμητό ύψος από το έδαφος. Μετά από 4-5 έτη οι δύο από τους τρείς νέους βλαστούς που δεν θα είναι χρήσιμοι θα πρέπει αφαιρεθούν, για να αναπτυχθεί ελεύθερα το νέο δεντρύλλιο.

Ο χαμηλός σχετικά κορμός, 0, 8 μέτρα περίπου, περιορίζει το ύψος του δέντρου, αυξάνει την καρποφόρα επιφάνεια, αφού σήμερα τα ελαιόδεντρα διαμορφώνονται σε συγκεκριμένο ύψος μικρότερο από 3, 5 μέτρα, διευκολύνει τον καλλιεργητή να ανέβει στο δέντρο (κλάδεμα και συλλογή καρπού) και σκιάζει το έδαφος κάτω από την κόμη, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η εξάτμιση της εδαφικής υγρασίας, καθώς και η ανάπτυξη των ζιζανίων.

Επίσης βλέπω ότι τα εμβολιασμένα δέντρα διαθέτουν ξύλο με μεγάλη μάζα και ηλικία, που λειτουργεί σε βάρος της ανάπτυξης και της καρποφορίας.

Πιστεύω ότι όταν μας δίδεται η ευκαιρία να αφαιρέσουμε μεγάλη μάζα ξύλου από δέντρα μεγάλης ηλικίας, τότε θα πρέπει να το κάνουμε χωρίς φειδώ. Είναι γεγονός ότι ένα παραγωγικό δέντρο που διαθέτει σκελετό με μικρή μάζα ξύλου και ηλικία, παράγει περισσότερο σε σύγκριση με ένα δέντρο που διαθέτει σκελετό με μεγαλύτερη μάζα ξύλου και ηλικία. Επιπλέον όσο χαμηλότερα κόβουμε το δέντρο της ελιάς τόσο μεγαλύτερη είναι η αναβλάστηση και η παραγωγή.

Δεν κατανοώ αυτό που λες για τα λαίμαργα και κυρίως σε ποιο σημείο του δέντρου φυτρώνουν.

Τα λαίμαργα (Αμφίσσης) στην περιλαίμια περιοχή του δέντρου, λειτουργούν ανταγωνιστικά με την βλάστηση της κόμης και καθυστερούν την ανάπτυξή της, γι' αυτό θα πρέπει να αφαιρεθούν.

Οι κορυφές δύσκολα θα λυγίσουν, διότι έχουν ωριμάσει. Επίσης έχεις βάλει τα μπόλια πολύ υψηλά και έχεις δώσεις ύψος στα δέντρα, με αποτέλεσμα να συναντάς δυσκολίες στο μάζεμα του καρπού και το κλάδεμα.

Επίσης θέλω να σε ρωτήσω:
Πόσα χρόνια πριν μπόλιασες τα δέντρα;
Υπάρχει υποκείμενο κάτω από την Αμφίσσης;
Το ετήσιο ύψος της βροχής στην περιοχή σου (www.meteo.gr);.

Όταν λίγα χρόνια πριν χρειάστηκε να φυτέψω νέα δέντρα έλαβα υπόψιν μου την ιστορία της περιοχής, σχετικά με τις καλλιεργούμενες ποικιλίες και παρέμεινα προσκολλημένος στο παρελθόν και δεν φύτεψα καθόλου Κορωνέικη ποικιλία, η οποία υπερτερούσε σε παραγωγικότητα, αλλά υστερούσε σε γεύση και θρεπτικότητα.

Την καλαμών την γνωρίζω διότι την χρησιμοποιούμε στην Λακωνία ως βρώσιμη. Για λάδι χρησιμοποιούμε άλλη ποικιλία η οποία αποδίδει περισσότερο. Η Καλαμών διαθέτει πλούσια σάρκα, είναι πολύ γευστική και έχει σημαντική εμπορική αξία ως βρώσιμη ελιά.

Γενικά η ορθόκλαδη βλάστηση είναι «προβληματική». Φωτίζεται στην κορυφή, είναι πολύ ζωηρή και καρποφορεί λιγότερο. Απορροφά σημαντική ποσότητα νερού και θρεπτικών στοιχείων από το έδαφος και αναπτύσσεται σε ύψος, σε βάρος της καρποφορίας του δέντρου. Ακόμα αυξάνει το συνωστισμό και εμποδίζει την έκταση των κλαδιών, με επακόλουθο να περιορίζεται η φωτοσυνθετική ικανότητα του δέντρου και να μειώνεται η καρποφορία. Αντίθετα η πλαγιόκλαδη βλάστηση φωτίζεται σε μεγαλύτερο μήκος, παράγει περισσότερο και η ζωηρότητά της είναι σχετικά μικρή. Επίσης μειώνει τον συνωστισμό με αποτέλεσμα να αυξάνεται η φωτοσυνθετική ικανότητα του δέντρου και η παραγωγή και επιπλέον διευρύνει την παραγωγική επιφάνεια του δέντρου και αυξάνει τη συνολική παραγωγή.

Για να εξυπηρετούνται οι ανάγκες της καλλιέργειας, τα ελαιόδεντρα διαμορφώνονται συνήθως σε σχήμα κύπελλο - ανοικτό σε περιοχές με χαμηλή ηλιοφάνεια και σφαιρικό σε περιοχές με υψηλή ηλιοφάνεια - με ένα κεντρικό κορμό, τέσσερεις πρωτογενείς βραχίονες (μπράτσα) ή τρείς πρωτογενείς βραχίονες στις ξερικές καλλιέργειες και με πολλά μεγάλα κλαδιά επάνω στα μπράτσα. Το σημείο συνάντησης των πρωτογενών βραχιόνων ονομάζεται σταυρός και βρίσκεται σε ύψος 70 - 80 cm από το έδαφος. Τα μπράτσα και τα κλαδιά εκφύονται πλάγια με κλίση 45 μοίρες ή μεγαλύτερη ως προς την κατακόρυφη γραμμή. Το μέγιστο ύψος των δέντρων δεν ξεπερνά τα 3.5 μέτρα και το μέγιστο πλάτος περιμετρικά διαμορφώνεται στα 6 έως 8 μέτρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάρω το αλυσοπρίονο και θα ξαναφτιάξω τα δέντρα όπως περιγράφεται παραπάνω, αλλά η συγκεκριμένη διαμόρφωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε νεαρά δεντρύλλια και σε ενήλικα δέντρα, στα οποία εφαρμόζεται κλάδεμα αναγέννησης ή εμβολιασμός.

[vanastasiou]

Το δύσκολο με το λίγισμα πος γη νέτε;;;