Τα Παραξυπνήματα - Απόψε θε να τραγουδώ - Χριστίνα Κόζα

Αρχείο Ελληνικής Μουσικής - The Hellenic Music Archives
Αρχαγγελίτικα Τραγούδια με τη Χριστίνα Κόζα - Traditional songs from Archangelos Rhodes

Τα Παραξυπνήματα (CD1 Track9)

CD : Απόψε θε να τραγουδώ
Καλλιτεχνική επιμέλεια : Χριστίνα Κόζα, Γιώργος Κωνστάντζος, Γιάννης Κλαδάκης

Συμμετέχουν οι μουσικοί :
Μιχάλης Καλαεντζής - βιολί
Θεοδόσης Περσελής - λαούτο

Χορωδία:
Αντωνία Παρδαλού, Ανθούλα Αργυρού, Ελένη Λεφάκη-Στάτη, Μαρίνα Σαρικά, Παρασκευή Στάτη, Δήμητρα Χρυσάκη, Μαρία Παπαγεωργίου, Αλεξάνδρα Γκέλια.

Ηχοληψία Remix: Γιώργος Κωνστάνζος

Τα Παραξυπνήματα: Τραγουδιούνται τη Δευτέρα το απομεσήμερο όταν φίλοι του γαμπρού πηγαίνουν να ξυπνήσουν τους νεόνυμφους. Σήμερα το έθιμο έχει ατονίσει, έτσι η συμπλήρωση των στίχων έγινε από τα βιβλία του Γ. Κλαδάκη, του Γ. Δρακίδη και του Α. Βρόντου. Στον Αρχάγγελο υπάρχει και συμπίλημα από στίχους της παραλογής της Αναγνώρισης.

Από βραδίς επέρασα, την πόρτα δεν εγνώρισα,
τώρα που ξημέρωσε, τώρα που ξεφώτισε,
τώρα που ξεφώτισε, τώρα την εγνώρισα,
τώρα την εγνώρισα, τώρα τη ‘ναστόρησα,
κι ήρτα να σας χαιρετήσω και να σας παραξυπνήσω.
Ξύπνα, νιε, ξύπνα, νιέ, ξύπνα, νιε και νιόγαμπρε,
ξύπνα, νιε και νιόγαμπρε, ξύπνα και ξημέρωσε,
ξύπνα και, ξύπνα και, ξύπνα και την πέρδικά σου,
ξύπνα και την πέρδικά σου που χυμίζεται κοντά σου.
Τα πουλάκια κελαηδούσι κι οι αθθρώποι πορπατούσι.
Τα μοναστήρια ψάλλουσι κι ευλογητός δε βάλλουσι,
οι εκκλησιές σημαίνουσι, μόνον εσάς λαμένουσι.
Παράτα με, να κοιμηθώ, γιατί τον ύπνον αγαπώ.
Ξύπνα, να πάμε στον μπαξέ, να κάμουμ΄ έναν εγλεζέ, (= γλέντι)
ξύπνα, να πάμε στο στο γιαλό, η νιόνυφη κι ο νιόγαμπρος,
να ΄δεις ψαράκια του γιαλού και πέρδικες του λιβαδιού.
Πού ‘χει και μια τριανταφυλλιά, γεμάτη με τριαντάφυλλα,
ανοιμένα σφαλιστά, κόκκινα και στολιστά.
Φωνάξετε τη μάνα της, που πλάγιαζεν αντάμα της,
απού την είχε στο κλουβί, την έθρεφε σαν το πουλί,
ζάχαρην την ετάιζεν και μόσκον την επότιζεν.
‘πού δεν την εφυλάρετο στη βρύση να γεμίσει, (= εμπιστευόταν)
τώρα τη φυλαρέτηκε, σ’ αυτόν το νιόν την έδωκε.
Μάναμ’ ο νιός ‘πού μ’ έδωκες, στ’ αγκάλια του με πλάγιασε,
γλυκά-γλυκά με χάιδεψε, γλυκά-γλυκά με κοίμησε.
Φωνάξετε το ‘φέντην της, να πά’ να φέρει όργανα,
να φέρει λύρες και βιολιά, να πά’ να φέρει έναν τανά,
να τους εξαφαντώσουμε, να τους παραξυπνήσουμε.
Φωνάξτε τον κουμπάρο μας, εκείνον ‘πού ‘ν’ το θάρρος μας.
Άνοιξέ μου για ν’ ανοίξω, για την πόρτα θα τσακίσω.
Σύρετε, δούλες, ‘νοίξετε, στους νιούς να μπούνε μέσα,
κι εχόρτασεν ο νιός φιλί, κι η κόρη την αγκάλη.
‘Νοίξετέ μας για να μπούμε κι ‘έν έχει άλλον για να ‘πούμε.
Νυφοπούλα, να γεράσεις και τρισάγγονα να πιάσεις