10) ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ | ΛΙΑΚΟΣ ΖΕ (ΕΞΤΑΣΗ ΤΕΑΜ) PROD MDMS

Показать описание

TRACK 10) ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΑΛΜΠΟΥΜ:ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ
ΣΤΙΧΟΙ/ΕΡΜΗΝΕΙΑ:ΛΙΑΚΟΣ ΖΕ
ΜΟΥΣΙΚΗ:MDMS
MΙΞΗ:STOIC

DOWNLOAD FREE FULL ALBUM HERE

EXTASHteam

Рекомендации по теме

Комментарии

υπαρχει επεισοδιο στον κοκκινο κυκλο με αυτην την ιστορια!!!!

giannismakou

ΣΤΙΧΟΙ :

Είχα ακούσει ιστορία αληθινό γεγονός,
κάπου στους δρόμους της Αθήνας οικογενειακός,
Ο πατέρας η μάνα και τα δυο τους τα παιδιά,
ζούσαν ευτυχισμένοι σε μια φτωχογειτονιά.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια μεγάλωσαν τα παλικάρια,
ο ένας στα 22 ο άλλος στα τριάντα.
Ο μικρός ο γιος άρχισε να λείπει απ’το σπίτι,
ενώ ο μεγαλύτερος μάγκα την είχε στήσει.

Είχε μπλέξει ο μικρός με παρέες άσχημες,
που του 'μάθαν να πίνει ηρωίνη και μυτιές.
Γυρνούσε αργά στο σπίτι δεν πήγαινε να βοηθήσει,
τον πατέρα του μονάχα εμφανιζόταν να ψειρίσει.

Απ’το μαγαζί λεφτά και απ’το σπίτι χρυσά,
γυρνούσε με τα μάτια πρισμένα από την ζα,
Η μητέρα του τον άκουγε να κλαίει να πονά,
κι έτσι έπιασε τον γιο της κι άρχισε να τον ρωτά.

«Γιατί αγόρι μου γιατί κλαις και πονάς,
μήπως έφταιξα εγώ ή μήπως φταίει ο μπαμπάς.»»
Μα ο μικρός ο γιος ήτανε στην πρέζα δυστυχώς,
αντί να τον αγγίζουν τα λόγια ήταν κουφός.

Ένα μεσημέρι λοιπόν στην οικογένεια,
ο μεγάλος γιος έστησε την Βαλέρια.
Ήταν καλό κορίτσι αυτό που λέμε από σπίτι,
κι ανακοίνωσαν ότι θα παντρευτούν στην Κρήτη.

Εκεί που η οικογένεια ήταν μες την χαρά,
ο μεγάλος αδερφός ένιωσε τσίμπημα στην καρδιά.
Μα ευτυχώς δεν ήταν τα πράγματα σοβαρά,
συζήτησαν για τον μικρό και τα ναρκωτικά.

Για κακή τους τύχη μπήκες μες το σπίτι ο μικρός,
άρχισε να τους φωνάζει και να βρίζει συνεχώς.
Μάζεψε όλα του τα πράγματα να σηκωθεί να φύγει,
κι αντί εκείνος ένιωσε ότι επείγει επείγει.

Η μάνα του τον είχε από μωρό αδυναμία,
αμέσως έτρεξε στην πόρτα φώναξε «Ηλία».
Σπάραξε να κλαίε με πόνο και με λυγμούς,
επειδή έφυγε ο μικρός κατηγόρησε αυτούς.

Δηλαδή τον άντρα της και τον μεγάλο γιο της,
αρρώστησε μετά από δυο μέρες τον καημό της.
Ο Ηλίας μόλις το ‘μαθε γύρισε πάλι σπίτι,
και πήρε την απόφαση την ζα να σταματήσει.

Ζητούσε συνεχώς βοήθεια από την μάνα του,
τον πόναγαν τα κόκαλα όταν άρχιζε χαρμάνα του.
Χτυπιόταν σαν αγρίμι μετά τον έπιανε η ζοχάδα του,
περνούσε ο καιρός και αναζητούσε την πουτάνα του.

Η μάνα του που ζούσε όμως όλη την χαρμάνα του,
αποφάσισε ν’ανοίξει την πόρτα του μελλοθάνατου,
Τον είδε με τα πόδια και τα χέρια δεμένο,
πήρε μαχαίρι απ’την κουζίνα να τον λύσει τον καημένο.

Ο Ηλίας έλεγε «μάνα μου λύσε με»,
χτυπιόταν σαν Δαιμονισμένος και της φώναζε «βοήθα με».
Έκοψε η μάνα τα σκοινιά για να τον λύσει,
και έπεισε καταπάνω της ο γιος να την χτυπήσει.

Άρχισε να της πετάει το κεφάλι πάνω-κάτω,
και η μάνα του με αίμα στα χείλη λέει «Λιάκο».
Έψαχνε το σπίτι μήπως κλέψει κάνα φράγκο,
δεν βρήκε όμως τίποτα έφερε τα κάτω-πάνω.

Πάλι άρχισε να βρίζει αρπάζοντας της τον λαιμό,
έβλεπε πως απ την ήττα από τον ίδιο της τον γιο.
Της άρπαξε το χέρι και της δάγκωσε το δάχτυλο,
πήγε να πάρει την βέρα της μάνα του τον άτιμο.

Πάλευε να σώσει την ζωή της απ’τον γιο της,
έπιασε ένα σίδερο μα όχι απ΄το δικό της.
Τον χτυπάει καταλάθος στο κεφάλι μες την πάλη,
εκείνος πέφτει αναίσθητος μόλις είχε πεθάνει.

Ακούστηκαν φωνές και ουρλιαχτά από το σπίτι,
και έτρεξε ο κόσμος μήπως έτσι βοηθήσει.
Η μάνα του τρελάθηκε με κρίσεις σχιζοφρένειας,
πήρανε τηλ οι μπάτσοι τον γιο της οικογένειας.

Για να του εξηγήσουνε όλο το σκηνικό,
μόλις άκουσε τα ένα έπεσε κάτω νεκρός.
Ήταν άρρωστος και πέθανε από καρδιά ο δύστυχος,
έμεινε μόνος του ο πατέρας αβοήθητος.

Η άρρωστη γυναίκα του σε ψυχιατρική,
πίστευε η κακομοίρα πως ζούσαν οι δυο της γιοι.
Μετά από δυο χρόνια βγήκε από την κλινική,
γύρισε μέσα στο σπίτι που όλα άρχισαν εκεί.

Κάθε μέρα έλεγε στον άντρα της «που ειν’ τα παιδιά»,
ο κακόμοιρος της απαντούσε πως δεν ζούνε πια.
Η γυναίκα του τρελάθηκε της γύρισε το μάτι,
ο πατέρας έκλαιγε από της πρέζας το γινάτι.

Αγανακτισμένος άνθρωπος έβαλε τις φωνές,
«εσύ τα σκότωσες σταμάτα πια να κλαις».
Και όπως ήταν σκυμμένος καθισμένος στην καρέκλα,
τρώει μία μαχαιριά μετά πέσαν άλλες δέκα.

Κοίτα τι κάνει η πρέζα όσο είναι νωρίς,
ξέρω την λένε παραμύθα και δεν είναι πολύ.
Τα όπλα σου έτσι εύκολα ποτέ μην παρατάς,
είσαι ένας πολεμιστής ποτέ μην το ξεχνάς.

georgedemer