filmov
tv
Λώλαμα δύο - Το σκυλί τραγουδά

Показать описание
Λώλαμα δύο - Ακτηνογραφία
Πέννυ Τομπρή [φωνή]
Χρήστος Τζιώκος [στίχοι, φωνή]
Σπίρτο [σκυλίσιες φωνές]
Στέλιος Εμμανουηλίδης [μουσική, κιθάρες]
Μπαμπίνος [programming]
Ευαγγελία Αργυροπούλου [τρομπέτα]
Ακτινογραφία: αρχείο Τάσου Τράικου
Music Kitchen Studio
©2019 Λώλαμα δύο
[Το σκυλί τραγουδά]
Μα είμαι άτυχος πολύ,
γιατί να γεννηθώ σκυλί.
Κοιτώ τον ουρανό
τον ήχο της μέρας
τον ήλιο που ξημερώνει
αργοανεβαίνει
και κατακαίει τα πάντα.
Ξαπλώνω ανάσκελα
και σχηματίζω σύννεφα
από αγαπημένα πρόσωπα,
λουλούδια και ζώα.
Αφουγκράζομαι φανερά
και τις σκέψεις και τους πόνους
και τις χαρές και τις βουβές
στιγμές του κόσμου.
Τρέχω γρήγορα.
ακολουθώ μικρά ζωάκια
και σημάδια από ανθρώπους.
ακολουθώ τους δρόμους
της βρόμικης πόλης.
Πέφτω με τα μούτρα. χαμηλά
γεμίζω γρατζουνιές στο σώμα
και φτύνω νοτισμένο χώμα
από το στόμα.
Σηκώνομαι όρθιος
άκρη άκρη περιφέρομαι
σε δρόμους ασημένιους
που χρυσίζουν λίγο πριν τη νύχτα.
Μυρίζω τα πάντα
έχω μέσα στη μύτη μου
όλα τα όνειρα, τις αγωνίες,
τους φόβους και τα κρυμμένα.
Πεινώ, συνέχεια, πεινώ
κι αυτή μου η αδυναμία
με φυλακίζει, στα σίδερα με ρίχνει
και με ταπεινώνει πολύ.
Αγαπώ ή νομίζω πως αγαπώ
και τίποτα δεν με νοιάζει
τίποτα δεν με τρομάζει
αλλά και τίποτα δεν με ησυχάζει.
Μα είμαι κι άτυχος πολύ,
γιατί να γεννηθώ σκυλί!
Πέννυ Τομπρή [φωνή]
Χρήστος Τζιώκος [στίχοι, φωνή]
Σπίρτο [σκυλίσιες φωνές]
Στέλιος Εμμανουηλίδης [μουσική, κιθάρες]
Μπαμπίνος [programming]
Ευαγγελία Αργυροπούλου [τρομπέτα]
Ακτινογραφία: αρχείο Τάσου Τράικου
Music Kitchen Studio
©2019 Λώλαμα δύο
[Το σκυλί τραγουδά]
Μα είμαι άτυχος πολύ,
γιατί να γεννηθώ σκυλί.
Κοιτώ τον ουρανό
τον ήχο της μέρας
τον ήλιο που ξημερώνει
αργοανεβαίνει
και κατακαίει τα πάντα.
Ξαπλώνω ανάσκελα
και σχηματίζω σύννεφα
από αγαπημένα πρόσωπα,
λουλούδια και ζώα.
Αφουγκράζομαι φανερά
και τις σκέψεις και τους πόνους
και τις χαρές και τις βουβές
στιγμές του κόσμου.
Τρέχω γρήγορα.
ακολουθώ μικρά ζωάκια
και σημάδια από ανθρώπους.
ακολουθώ τους δρόμους
της βρόμικης πόλης.
Πέφτω με τα μούτρα. χαμηλά
γεμίζω γρατζουνιές στο σώμα
και φτύνω νοτισμένο χώμα
από το στόμα.
Σηκώνομαι όρθιος
άκρη άκρη περιφέρομαι
σε δρόμους ασημένιους
που χρυσίζουν λίγο πριν τη νύχτα.
Μυρίζω τα πάντα
έχω μέσα στη μύτη μου
όλα τα όνειρα, τις αγωνίες,
τους φόβους και τα κρυμμένα.
Πεινώ, συνέχεια, πεινώ
κι αυτή μου η αδυναμία
με φυλακίζει, στα σίδερα με ρίχνει
και με ταπεινώνει πολύ.
Αγαπώ ή νομίζω πως αγαπώ
και τίποτα δεν με νοιάζει
τίποτα δεν με τρομάζει
αλλά και τίποτα δεν με ησυχάζει.
Μα είμαι κι άτυχος πολύ,
γιατί να γεννηθώ σκυλί!