Ανατολή στο Γεωργίτσι Λακωνίας (ο ήλιος ανατέλλει από το Μαίναλο)

"Ζω το δικαίωμά μου: Σε δοξάζω, έστω
κι αν πρόκειται καθώς εκείνον που προσεύχεται
σε μοναχό βουνό και κανείς τρίτος –
δεν τον ακούει εγώ, τέλος, να είμαι ο μόνος
αναγνώστης των στίχων μου. Ας μην ακουστώ
πέρα απ’ την ακοή μου. Ας μην τιμηθώ
απ’ τ’ ασταθή μέτρα. Μου είναι αρκετό
νάσαι εσύ στο στερέωμα κ’ εγώ
όρθιος κάτω από σένα και να χαίρομαι
τη φωτιά σου που υπήρξε της καρδιάς
και του νου μου η πηγή, που μου επιτρέπουν
να διαπλέω τη μοίρα, να ξεβγαίνω
πάνω από τη φθορά μου. Που μου δίνουν
και την ωραία ελπίδα πως μπορεί
ν’ αφήσω, για πολλά μάτια αγαπητά μου
του μέλλοντος, ένα μικρό φωτάκι κρεμασμένο
στον λυχνοστάτη Ταΰγετο. Αλληλούια."
Νικηφόρος Βρεττάκος, Ωδή στον ήλιο (1974)
(απόσπασμα)
Εωθινή μυσταγωγία κάπου στον "λυχνοστάτη" Βόρειο Ταΰγετο... Στα πόδια μου η κοιλάδα του Ευρώτα... Στον ορίζοντα η κορυφογραμμή του Πάρνωνα... Περιμένοντας...
Από τις ομορφότερες
ανα-στάσεις του Ήλιου που έχω αντι-κρίσει...
Άφωνος, διαπλέοντας και ξοδεύοντας το χρόνο μου, μου είναι αρκετό αυτό...
Χωρίς να ακούγομαι πέρα από την ακοή μου, προσπαθώ να αποδώσω τιμές... ψελλίζω*...
Μάκαρ...
Υπερίων...
Τιτάν χρυσαυγής...
Εύδρομε...
Ροιζήτωρ...
Φαιδρωπέ...
Διφρευτά...
Κοσμοκράτωρ...
Πυρίδρομε...
Κυκλοέλικτε...
Φωσφόρε...
Φερέσβιε...
Αιολόδικτε...
Αμίαντε...
Εύδιε...
Ωροτρόφε κούρε...
Χρόνου πάτερ...
Κόσμου το περίδρομον όμμα...
Ευσεβέσιν καθοδηγέ καλών...
Αιεί πανυπέρτατε...
Πάσιν αρωγέ...
Όμμα δικαιοσύνης...

Ζωής φως... Ζωής φως... ΖΩΗΣ ΦΩΣ...

Β. Ταΰγετος

ΥΓ. * Από τον "Ορφικό Ύμνο στον Ήλιο"