filmov
tv
Να`ξερες πόσο πόνεσα - Βίκυ Μοσχολιού - Σταύρος Τζουανάκος - 1962

Показать описание
Στιχουργός και συνθέτης: Σταύρος Τζουανάκος.
Μπουζούκι: Λάκης Καρνέζης και Κώστας Παπαδόπουλος.
Ακορντεόν: Γιώργος Κοινούσης.
Δίσκος 45 στροφών Columbia Scdg 3149 7Xcg 1477 .
Ηχογράφηση: 15 - 5 - 1962
Είναι το πρώτο τραγούδι,
που φωνογράφησε η αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού οκτώ μέρες πριν κλείσει τα δεκαεννιά της.
Στην πίσω πλευρά Μια Κυριακή χαράματα με την Καίτη Γκρέυ.
Έκλαψα τόσο
απ’ αυτό το χωρισμό
κι είπα να δώσω
ένα τέλος να πεθάνω
μια και δεν έχω
στη ζωή προορισμό
για ποιον να ζήσω
και αν θα ζήσω τι να κάνω
μια και δεν έχω
στη ζωή προορισμό
για ποιον να ζήσω
και αν θα ζήσω τι να κάνω.
Να `ξερες πόσο πόνεσα
σ’ αυτήν, σ’ αυτήν εδώ την άκρη
που με φιλιά μου στέγνωσες
το τελευταί το τελευταίο δάκρυ.
Περνώ τις μέρες
και τα βράδια μου τ’ αχνά
και `χω για σύμβολο
τα μαύρα τους σκοτάδια
με τον αβάσταχτο
της λύπης το βραχνά
ζω σ’ ένα όνειρο
τ’ ατέλειωτα τα βράδια
με τον αβάσταχτο
της λύπης το βραχνά
ζω σ’ ένα όνειρο
τ’ ατέλειωτα τα βράδια.
Να `ξερες πόσο πόνεσα
σ’ αυτήν, σ’ αυτήν εδώ την άκρη
που με φιλιά μου στέγνωσες
το τελευταί το τελευταίο δάκρυ.
Μπουζούκι: Λάκης Καρνέζης και Κώστας Παπαδόπουλος.
Ακορντεόν: Γιώργος Κοινούσης.
Δίσκος 45 στροφών Columbia Scdg 3149 7Xcg 1477 .
Ηχογράφηση: 15 - 5 - 1962
Είναι το πρώτο τραγούδι,
που φωνογράφησε η αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού οκτώ μέρες πριν κλείσει τα δεκαεννιά της.
Στην πίσω πλευρά Μια Κυριακή χαράματα με την Καίτη Γκρέυ.
Έκλαψα τόσο
απ’ αυτό το χωρισμό
κι είπα να δώσω
ένα τέλος να πεθάνω
μια και δεν έχω
στη ζωή προορισμό
για ποιον να ζήσω
και αν θα ζήσω τι να κάνω
μια και δεν έχω
στη ζωή προορισμό
για ποιον να ζήσω
και αν θα ζήσω τι να κάνω.
Να `ξερες πόσο πόνεσα
σ’ αυτήν, σ’ αυτήν εδώ την άκρη
που με φιλιά μου στέγνωσες
το τελευταί το τελευταίο δάκρυ.
Περνώ τις μέρες
και τα βράδια μου τ’ αχνά
και `χω για σύμβολο
τα μαύρα τους σκοτάδια
με τον αβάσταχτο
της λύπης το βραχνά
ζω σ’ ένα όνειρο
τ’ ατέλειωτα τα βράδια
με τον αβάσταχτο
της λύπης το βραχνά
ζω σ’ ένα όνειρο
τ’ ατέλειωτα τα βράδια.
Να `ξερες πόσο πόνεσα
σ’ αυτήν, σ’ αυτήν εδώ την άκρη
που με φιλιά μου στέγνωσες
το τελευταί το τελευταίο δάκρυ.