ΤΑΓΚΟΡ

Το 1912, όταν ήταν πενήντα χρονών, ο Ταγκορ είχε κερδίσει την αναγνώριση στην Ινδία, αλλά ο υπόλοιπος κόσμος τον περίμενε.
Από ένα τυχαίο γεγονός.... η δύση ανακάλυψε την ποιηση της ανατολης.

Εκείνη τη χρονιά αποφάσισε να συνοδεύσει τον γιο του στην Αγγλία, για να σπουδάσει. Το ταξίδι διήρκεσε δυο μήνες και στο κατάστρωμα ο Ραμπιντρανάθ έγραφε στίχους στα αγγλικά.
Ήταν ποιήματα σαν αποφθέγματα μικρά, λαμπυρίδες, fireflies, που έμοιαζαν να εμπεριέχουν σε λίγες λέξεις όλη τη σοφία της Μπαγκαβάτ Γκίτα
Όταν έφτασαν στην Αγγλία η βαλίτσα του Ταγκόρ, μαζί με τα τετράδια και τα ποιήματα, χάθηκε ή κλάπηκε. Εκείνος αδιαφόρησε για την απώλεια.

Όμως λίγες μέρες μετά, απροσδόκητα, η βαλίτσα εμφανίστηκε. Θα ήθελα να πιστέψω ότι ο κλέφτης διάβασε τα ποιήματα και μετανόησε, αλλά αυτό ακούγεται πολύ μυθιστορηματικό.

Ο Ταγκόρ έδωσε τα τετράδια σε κάποιους Άγγλους φίλους του. Εκείνοι τα πέρασαν στο μεγάλο Ιρλανδό ποιητή William Butler Yeats

“Αυτά τα ποιήματα συντάραξαν το αίμα μου, όπως τίποτα άλλο εδώ και χρόνια”, δήλωσε ο Yeats.

Κάποια απ’ τα ποιήματα του εκδόθηκαν αμέσως. Αυτό που ακολούθησε μοιάζει με την μανία για τους Beatles. Ο Ταγκόρ έγινε ποπ είδωλο, ο Έζρα Πάουντ συνέκρινε τον Ταγκόρ με τον Δάντη, ο Αντρέ Ζιντ, ο Χουάν Ραμόν Χιμένεθ και ο Μπόρις Πάστερνακ, μετέφρασαν τα ποιήματα του στα γαλλικά, ισπανικά και ρώσικα.Στη Γερμανία τον αποθέωσε ο Τόμας Μαν.

Ένα χρόνο μετά τη συνάντηση του με τον δυτικό κόσμο, το 1913, ο Ταγκόρ έλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ήταν ο πρώτος, όχι μόνο Ασιάτης, αλλά ο πρώτος μη-Ευρωπαίος που λάμβανε αυτή τη διάκριση.

Οι θαυμαστές του, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, τον περίμεναν στους σταθμούς του τρένου, για να τον δουν, για να φιλήσουν το χέρι του.
Κάποιοι λιποθυμούσαν απ’ τη συγκίνηση....