Μένιες Πέντε Άγιες Παρθένες

Показать описание

Άγιες Πέντε Παρθένες
Στα χρόνια του βασιλιά των Περσών Σαθωρίου (330 μ.Χ.) , ζούσε κάποιος Ιερέας Παύλος που ήταν πλούσιος και φιλοχρήματος και είχε μαζί του και πέντε κανονικές , δηλαδή παρθένες μοναχές που κατάγονταν από την Αργυρούπολη Ρεθύμνου , τις Μάρθα, Μαρία , Ενναθά, Θέκλα και Μαριάμνη , η περίοδος αυτή ήταν τα χρόνια των διωγμών πριν ακόμα οργανωθούν συστηματικά τα μοναστικά ιδεώδη και ήταν στολισμένες με την λαμπρότητα όλων των αρετών του Ανθρώπου. Όταν η φιλαργυρία του Ιερέα Παύλου έγινε γνωστή οι Πέρσες ζήτησαν, με την απειλή ότι θα τον θανατώσουν, ή να αρνηθεί αυτός και οι μαζί μ' αυτόν παρθένες τη θρησκεία του, ή να παραδώσει τους θησαυρούς του. Αυτός τότε, προτίμησε τον πλούτο και δέχτηκε τη θρησκεία των Περσών. Τις δε παρθένες , που αρνήθηκαν ν' ακολουθήσουν το προδοτικό παράδειγμά του και ν' αρνηθούν το Χριστό, έσφαξε ο ίδιος με τα χέρια του. Άλλα και εκείνος δεν πρόλαβε να χαρεί τον πλούτο του. Οι Πέρσες προκειμένου να πάρουν και τους θησαυρούς του τον έπνιξαν το επόμενο βράδυ.
Το ξωκλήσι που λειτουργούμε κάθε χρόνο μια φορά βρίσκεται στην καρδιά του ακρωτηρίου Ειρήνης (πρώην σπάθας) , πάνω από τις Μένιες , σε δύσβατη και παρθένα περιοχή αφού δεν υπάρχει μονοπάτι να σηματοδοτεί την παρουσία του και η δύο ωρών διαδρομή που μετά από μια άκρως ενδιαφέρουσα πορεία η οποία περιλαμβάνει μια κοιλάδα με ένα μοναδικό δάσος από ελαιόπρινους και περνά μέσα από τα χαλάσματα παλαιότερων καταλυμάτων της περιοχής και απλών κτηνοτροφικών μητάτων ανταμείβει διπλά τον προσκυνητή που θα θελήσει να προσευχηθεί στον αμόλυντο αυτό τόπο και στο ουράνιο ξωκλήσι του.Η μυσταγωγία προετοιμασίας του Ναού από τη σκόνη και την απουσία ανθρώπινης παρουσίας και η λιτή αλλά πανηγηρική λειτουργία τις πρωινές ώρες της ημέρας με συντροφιά τις σχεδόν απόκοσμες χρωματιστές ακτίδες του Ήλιου που μας συντροφεύουν τις στιγμές του εκκλησιασμού μας δημιουργούν ένα μοναδικό ταξίδι στην πίστη και στην αγαλλίαση. Και τέλος μετά το δρόμο της επιστροφής και αφού φτάσουμε στο πάλαι ποτέ αρχαίο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου όπου είναι και αφετηρία της πορείας μας , κουρασμένοι και διψασμένοι από το δρόμο να απολαύσουμε το φιλόξενο κέρασμα του Γιώργου Πατεράκη και της Μαριάννας Γιαννάκη στο Ροδωπού. Όλα , όπως πάντα , καθοδηγούμενα και υλοποιούμενα κάτω από το άγρυπνο μάτι του Σεβάσμιου Πατέρα Αντωνίου Πατεράκη τον οποίο ευχαριστούμε από καρδιάς .

Κύριε
τον κόκκο σινάπεως
που μας έθεσες ως κατώτατο όριο
για να μετακινήσουμε βουνά
με την πίστη μας
Σε παρακαλούμε να τον μεγαλώσεις
για να φαίνεται καλύτερα
γιατί Κύριε
μας πληγώνει
και είναι τόσο μικρός
που δεν μπορούμε να τον δούμε
και να τον βγάλουμε απ’το παπούτσι μας
τώρα που αποφασίσαμε
να τραβήξουμε
κατά το βουνό μας.

αντώνιος καλατζάκης