Piraeus Tower (Christmas mood)

Ο Εμπορικός Πύργος του Πειραιά (Ουρανοξύστης) υπό ιδανικές συνθήκες θα μπορούσε να αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά σημεία αναφοράς της πόλης του Πειραιά. Αντί αυτού, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες "καυτές πατάτες" της μεταπολιτευτικής ιστορίας του Πειραιά, όντας ένα από τα αρκετά κτίρια-φαντάσματα της πόλης, μια μισοτελειωμένη κατασκευή, ένας "κοιμώμενος γίγαντας" - όπως συχνά χαρακτηρίζεται - που υψώνεται σε ένα από τα πλέον προνομιακά σημεία του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας.

Ο Εμπορικός Πύργος Πειραιά οικοδομήθηκε κατά την περίοδο 1972-1974, στα χρόνια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, επί δημαρχίας του διορισμένου/δοτού και αμφιλεγόμενου ως προς το συνολικό έργο του Δημάρχου Πειραιώς Αριστείδη Σκυλίτση, σύμφωνα με αρχιτεκτονική μελέτη η οποία είχε ανατεθεί στους αρχιτέκτονες Ι. Βικέλα, Γ. Μολφέση και Α. Λοΐζο ενώ την αντίστοιχη στατική μελέτη πραγματοποίησε ο καθηγητής Αρίσταρχος Οικονόμου.

Κατά το προαναφερθέν διάστημα εκτελέστηκαν όλες οι προκαταρκτικές εργασίες κατασκευής και αποπερατώθηκε ο σκελετός του κτιρίου, στο οικόπεδο όπου βρισκόταν η παλαιά Κεντρική Δημοτική Αγορά Πειραιώς, η οποία κατεδαφίστηκε το 1968 για αυτό τον λόγο. Επίσης κατά την ίδια περίοδο κατεδαφίστηκε και το ιστορικό σύμβολο του Πειραιά, το φημισμένο Ωρολόγιον (Ρολόι του Πειραιά) (Δημαρχείο).

Το 25-όροφο κτίριο το οποίο οικοδομήθηκε έχει ύψος 84 μέτρων και είναι ορατό από όλα τα σημεία του κεντρικού λιμανιού του Πειραιά. Από την εποχή της κατασκευής του έργου υπήρχαν διάφορες φήμες σχετικά με τη στατική επάρκεια του κτιρίου, τόσο στον Τύπο όσο και στα "πηγαδάκια" της πειραϊκής κοινωνίας, παρά τις διαψεύσεις του τεχνικού κόσμου και άλλων επίσημων κρατικών αρχών και φορέων.

Το έργο παρέμεινε ημιτελές μετά την πτώση της Χούντας και μόλις το 1983, επί δημαρχίας Γιάννη Παπασπύρου πραγματοποιήθηκε η επένδυση των εξωτερικών επιφανειών του κτιρίου με γυάλινα και μεταλλικά ελάσματα. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και μέχρι τις ημέρες μας (21ος αιώνας), μονάχα οι τρεις πρώτοι όροφοι του κτιρίου και κυρίως το ισόγειο τμήμα έχουν τύχει κάποιας εκμετάλλευσης, στεγάζοντας κατά καιρούς διάφορες δημοτικές υπηρεσίες, δημοτικές επιχειρήσεις, τη Ράλλειο Σχολή Θηλέων, ένα κατάστημα ηλεκτρικών ειδών (στο ισόγειο), Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ), το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων κ.α. Οι υπερκείμενοι όροφοι του κτιρίου, από τον τρίτο και πάνω δηλαδή, δεν κατοικήθηκαν και δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ. Δίχως άλλο, ο μοναδικός Ουρανοξύστης του Πειραιά, όντας έργο της Δικτατορίας, "πολεμήθηκε" μεταπολιτευτικά από πολλούς παράγοντες της πόλης οι οποίοι όχι μονάχα επιθυμούσαν την μη αποπεράτωσή του - με τη δικαιολογία ότι επρόκειτο για κτίριο ξένο προς το αστικό τοπίο του Πειραιά - αλλά ζητούσαν επιμόνως την κατεδάφισή του επικαλούμενοι και την στατική ανεπάρκειά του!

Την περίοδο 1997-1998, επί δημαρχίας Στέλιου Λογοθέτη πραγματοποιήθηκε από το Δήμο Πειραιώς Δημόσιος Διεθνής Πλειοδοτικός Διαγωνισμός για το έργο υπό τον τίτλο "Mελέτη – Kατασκευή αποπεράτωσης του Εμποροναυτιλιακού Κέντρου Πειραιά", διαγωνισμός ο οποίος δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Την περίοδο 2001-2002, επί δημαρχίας Χρήστου Αγραπίδη πραγματοποιήθηκε από το Δήμο Πειραιώς νέος Δημόσιος Διεθνής Μειοδοτικός Διαγωνισμός με τίτλο "Αξιοποίηση κτιρίου ΕΚΠ - Μελέτη – Κατασκευή αποπεράτωσης του Εμποροναυτιλιακού Κέντρου Πειραιά με το σύστημα που περιλαμβάνει άλλα ανταλλάγματα / παραχώρηση εκμετάλλευσης", με προϋπολογισμό 6 δις δραχμές, τον οποίο κέρδισε η τεχνική εταιρία "Άβαξ", αλλά ουδέποτε προχώρησε στην υλοποίησή του. Στην κάτωθι εικονιζόμενη φωτογραφία, ο αναξιοποίητος Εμπορικός Πύργος / Ουρανοξύστης όπως καταγράφηκε φωτογραφικά από τη λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου Α', την άνοιξη του έτους 2003 (εκ προσωπικού αρχείου)