37. SAFFAT SURESİ TÜRKÇE MEALİ

KURAN DİNLE
SAFFAT SURESİ

“Saffat” Saf tutanlar Harfi anlamındadır..

Tefsir Rivayete Göre Saffat suresinin iniş sebebi:

Mekke döneminde inmiştir. 182 âyettir. Sûre, adını ilk âyette geçen “es-Sâffât” kelimesinden almıştır. Sâffât, sıra sıra dizilenler, saf saf duranlar demektir. Sûrede başlıca, meleklerden, cinlerden kıyamet ve ahiret olaylarından söz edilmekte; Nûh, İbrahim, İsmail, İshak, Mûsâ, Hârun, İlyas, Lût ve Yûnus peygamberin kıssalarına yer verilmektedir.

Abese
Adiyat
Ahkaf
Ahzab
Ali Imran
Alak
Ankebut
Asr
Ala
Araf
Bakara
Beled
Beyyine
Büruc
Casiye
Cin
Cuma
Duha
Duhan
Enbiya
Enfal
Enam
Fatiha
Fatır
Fecr
Felak
Fetih
Fil
Furkan
Fussilet
Gaşiye
Hac
Hadid
Hakka
Haşr
Hicr
Hucurat
Hud
Hümeze
İbrahim
İhlas
İnfitar
İnsan
İnşikak
İnşirah
İsra
Kadr
Kaf
Kafirun
Kalem
Kamer
Karia
Kasas
Kehf
Kevser
Kıyame
Kureyş
Leyl
Lokman
Maide
Maun
Meryem
Mearic
Mücadele
Müddessir
Muhammed
Mülk
Mümtehine
Münafikun
Mürselat
Mutaffifin
Müzzemmil
Mümin
Müminun
Nahl
Nas
Nasr
Naziat
Nebe
Necm
Neml
Nisa
Nuh
Nur
Rahman
Rad
Rum
Sad
Saff
Saffat
Sebe
Secde
Şems
Şura
Şuara
TaHa
Tahrim
Talak
Tarık
Tebbet
Tegabun
Tekasür
Tekvir
Tevbe
Tin
Tur
Vakıa
Yasin
Yunus
Yusuf
Zariyat
Zilzal
Zuhruf
Zümer

Okuyan Seslendiren: Ahmet Deniz