Ο Μέτοικος - The Metic

Ο Μέτοικος - The Metic
(Ο Μετανάστης - The Immigrant (The Wog))

Καλωσορίσατε στις “Μουσικές Θύμησες”!
Ταξιδέψτε πάλι μαζί μου πίσω στο 1969 όταν πρωτοκυκλοφόρησε αυτό το υπέροχο τραγούδι στα γαλλικά με μουσική και στίχους του Georges Moustaki και πρωτοτραγουδήθηκε στα γαλλικά από τον ίδιο τον Georges Moustaki. Το 1971 κυκλοφόρησε και με ελληνικούς στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου και τραγουδήθηκε από τον Γιώργο Νταλάρα. Λίγα χρόνια αργότερα το τραγούδησε και ο Αντώνης Καλογιάννης!
(…και τώρα …σειρά μου…😊)
Βεβαίως η αγγλική μετάφραση αναφέρεται στους ελληνικούς στίχους καθώς οι Ελληνικοί στίχοι είναι διαφορετικοί από τους γαλλικούς!
Ένα τραγούδι που αναφέρεται στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής ενός μέτοικου.
Ελπίζω να μπορέσω κι εγώ να σας αγγίξω με την δική μου ερμηνεία…
❤️❤️❤️

Welcome to "Musical Memories"!
Travel back with me to 1969 when this wonderful song was first released in French with music and lyrics by Georges Moustaki and first sung in French by Georges Moustaki himself. In 1971 it was released with Greek lyrics by Dimitris Christodoulou and sung by George Dalaras. A few years later, Antonis Kalogiannis also sang it!
(…and now…my turn…😊)
Of course the English translation refers to the Greek lyrics as the Greek lyrics are different from the French!
A song that refers to the great difficulties of an immigrant’s life.
I hope I can also touch you with my own rendition...
❤️❤️❤️

Στίχοι - Lyrics

Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό
μονάχο μες στον ουρανό
πήρα παιδί τους δρόμους.

Περπάτησα όλη τη γη
μ’ ένα τραγούδι στην καρδιά
και τη βροχή στους ώμους.

Μ’ αυτά τα χέρια σαν φτερά
που δεν εγνώρισαν χαρά
πάλεψα με το κύμα

κι είχα βαθιά μου μια πληγή,
αγάπη που δε βρήκε γη,
χαμένη μες το κρίμα.

Με πρόσωπο τόσο πικρό
από τον ήλιο το σκληρό
χάθηκα μες στη νύχτα,

κι ο έρωτας με πήγε κει
που `χα στα χείλη το φιλί
μα συντροφιά δεν είχα.

Με την καρδιά μου μια πληγή
περπάτησα σ’ αυτή τη γη
που είχα να τη ζήσω,

μα μου τα πήρανε μαζί,
το όνειρο και την αυγή,
και φεύγω πριν αρχίσω.

Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό
μονάχο μες στον ουρανό
θα ‘ρθω ξανά κοντά σου,

μέσα σε κείνη τη βροχή
που σ’ άφησα κάποιο πρωί
κι έχασα τη ζωή μου.

Θα ‘ρθω ξανά απ’ τα παλιά,
σαν το πουλί απ’ το νοτιά
την πόρτα να χτυπήσω,

θα ‘ναι μια άνοιξη πικρή
που όλα θ’ ανοίγουνε στη γη
κι απ’ την αρχή θ’ αρχίσω!

Like a weather cloud
alone in the sky
I took the streets as a child.

I walked the whole earth
with a song in my heart
and the rain on the shoulders.

With these hands like wings
who knew no joy
I fought the waves

αnd I had a deep wound,
a love that found no land,
just lost in a pity.

With a face so bitter
and hard from the sun,
I got lost in the night

αnd love took me there
where I had the kiss on the lips
but I had no company.

With my heart like a wound,
I walked this earth
that I had to live on,

but they took both from me,
the dream and the dawn
and I leave before I begin.

Like a weather cloud,
alone in the sky,
I will come to you again

in that rain
that I left you one morning
and I lost my life.

I will come again from the old days,
like the bird from the south,
to knock on the door,

it will be a bitter spring,
that everything will be blooming on earth
and I'll start from the beginning!