filmov
tv
ΤΟ ΜΙΝΟΡΕ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ - ΜΑΡΙΛΙΑΝΑ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ

Показать описание
ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ OFFICIAL VIDEO
Στίχοι Χαρά Ρίζου
Μελοποίηση Ειρήνη Μπουρνού
Ερμηνεία Μαριλιάνα Ρηγοπούλου
Ενορχήστρωση Σταύρος Σάββα
Βιολί, ακκορντεόν και κρουστά Σταύρος Σάββα
Πιάνο Ειρήνη Μπουρνού
Μix- Master: Θεόδωρος Κουέλης
Η ηχογράφηση έγινε στο Musicartlab Studios
Video: Χαρά Ρίζου
Τα πνευματικά δικαιώματα της εικόνας δεν μας ανήκουν.
Στίχοι
Μες τον χειμώνα και τον άγριο καιρό,
πλημμύρισε τον δρόμο η μελωδία.
Ένα μινόρε, χωρίς αμόρε. Μάλλον ρετρό.
Ένα τραγούδι ξενιτιάς! Λυπητερό!
Και μια παρέα από “ξένους” χορωδία.
Θρηνούν για το σκληρό τους παρελθόν.
Για την ανέχεια, που τώρα τους πληγώνει.
Ο πόνος στη διαπασών.
Παίζει, γλυκά, την πίκρα τους, το ακορντεόν
κι εμείς... τα κέρματα πετάμε απ' το... μπαλκόνι.
Γλιστρούν τα κέρματα μες στα θολά νερά.
Ένας μικρός τα ψάχνει και συνέχεια γνέφει.
Μια σταματά, μια προχωρά.
Μόλις τα βρίσκει, χαιρετάει με χαρά
και μας χτυπάει συνθηματικά το ντέφι.
Χορεύει μες στα κρύσταλλα της παγωμένης μέρας.
Τα κέρματα, τα λαμπερά, είναι η μόνη του χαρά,
αφού δεν γνώρισε ποτέ τα χάδια της μητέρας.
Τα μάτια του σαστίζουν. Γελούνε!! Δεν δακρύζουν!
Είναι μικρός!!! Δεν απορεί !!!
Ο δρόμος πού να οδηγεί...
Ποια είναι η δική του γη...
Πού είναι ο πατέρας...
Στίχοι Χαρά Ρίζου
Μελοποίηση Ειρήνη Μπουρνού
Ερμηνεία Μαριλιάνα Ρηγοπούλου
Ενορχήστρωση Σταύρος Σάββα
Βιολί, ακκορντεόν και κρουστά Σταύρος Σάββα
Πιάνο Ειρήνη Μπουρνού
Μix- Master: Θεόδωρος Κουέλης
Η ηχογράφηση έγινε στο Musicartlab Studios
Video: Χαρά Ρίζου
Τα πνευματικά δικαιώματα της εικόνας δεν μας ανήκουν.
Στίχοι
Μες τον χειμώνα και τον άγριο καιρό,
πλημμύρισε τον δρόμο η μελωδία.
Ένα μινόρε, χωρίς αμόρε. Μάλλον ρετρό.
Ένα τραγούδι ξενιτιάς! Λυπητερό!
Και μια παρέα από “ξένους” χορωδία.
Θρηνούν για το σκληρό τους παρελθόν.
Για την ανέχεια, που τώρα τους πληγώνει.
Ο πόνος στη διαπασών.
Παίζει, γλυκά, την πίκρα τους, το ακορντεόν
κι εμείς... τα κέρματα πετάμε απ' το... μπαλκόνι.
Γλιστρούν τα κέρματα μες στα θολά νερά.
Ένας μικρός τα ψάχνει και συνέχεια γνέφει.
Μια σταματά, μια προχωρά.
Μόλις τα βρίσκει, χαιρετάει με χαρά
και μας χτυπάει συνθηματικά το ντέφι.
Χορεύει μες στα κρύσταλλα της παγωμένης μέρας.
Τα κέρματα, τα λαμπερά, είναι η μόνη του χαρά,
αφού δεν γνώρισε ποτέ τα χάδια της μητέρας.
Τα μάτια του σαστίζουν. Γελούνε!! Δεν δακρύζουν!
Είναι μικρός!!! Δεν απορεί !!!
Ο δρόμος πού να οδηγεί...
Ποια είναι η δική του γη...
Πού είναι ο πατέρας...
Комментарии