Χρύσανθος - Η νύφε κι η πεθερά | Στίχοι

Χρύσανθος - Η νύφε κι η πεθερά | Ομάλ
Στίχοι - Lyrics
Nα ’ίνουσαν κατακλυσμοί και χάσαν οι γραιάδες
και κείσαν και κοιμούσανε άφογα οι νυφάδες.
Είνας νύφε έναν ημέρα, μω τη σκύλ’ την θαγατέρα
ταβίζ’ με την πεθεράν ατ’ς, άτε χορλαεύ’ απάν’ ατ’ς

Η νύφε ’ξέγκεν το τακούν’ ατ’ς, λέει την πεθεράν ατ’ς τσούνα
το κιφάλ’ ις άμον κάσ’, εθαρείς ’κι θα ψοφάς.
Επιάσταν ’ς σα μαλλία, εμαζεύτεν η γειτονία,
έρθεν ένας γείτονας, λέει ατένε ντο εφτάς.

Λέει ατεν ’κ’ εντρέπεσε, γιατί κρους την πεθερά σ’
λέει ατον εσύ ντο θελτς, το σκυλίν θα γουρταρεύ’ς.
Λέει η πεθερά την νύφεν, μεσημέρ’ έντον ’κ’ ενίφτες
ους το μεσημέρ’ κοιμάσαι, ας σο θέο σ’ ’κι φοάσαι.

Εγώ ’φτάγω τα δουλείας, θα τερώ και τα παιδία σ’
’ς ση κυρού σ’ ’κ’ είχες νερόν, αδά θελτς και παραγιόν.
Τσ’ είχεν πεθεράν καλέσσα, νά ’χω κι εγώ η τυχερέσσα
τα βουτούρτα τα τυρία, έχ’ς ατα με τα κλειδία.

Λάσκεσαι άμον σουρτούκα, σκυλάζ’ το βρακί σ’ τσουλτούκα,
και η νύφε σ’ η καημέντσα, πάντα μαραγγουλασμέντσα
πάντα ’φτάει υπομονήν, τρώει κρομμύδα και ψωμίν.
Πεθερά τ’ς χατεύ’ ατεν, έξ’ ας σ’ οσπίτ’ λέει ατεν.

Και η νύφε ’σκώθεν πάει, και παράπονον ’κ’ εφτάει
ξαν η γούλα τ’ς επιάστεν, για την μάναν ατ’ς εχπάστεν.
Ας εσούμωσεν ’ς σ’ οσπίτ’ν ατ’ς, ατέ είδε την αδερφήν ατ’ς,
αδερφή ατ’ς εγροίξεν α, την μάναν ατ’ς είπεν α.

είπεν ας εβγαίν’ οξώκα και ρωτά ’τεν πρώτα πρώτα
νέτση ντ’ έπαθες και κλαις, και την μάνα σ’ δεν ’κι λες.
Σούμωσεν την μάναν ατ’ς, εγονάτσεν εμπροστά τ’ς
μάνα λέει ξάϊ μ’ ερωτάς με, ποίσον τραχανό να φάϊς με.

Η πεθερά μ’ έν’ κακέσσα, πάντα αφίν’ με νηστικέσσα.
Γουρπάν εγώ ’ς ση γούλα σ’, μερ εφέκες την Τασούλα σ’;
Η Τασούλα έν’ σ’ οσπίτ’ν ατ’ς, δικαιούτ’ ατεν ο κύρ’ς ατ’ς.

Η πεθερά μ’ έν’ κακέσσα, πάντα αφίν’ με νηστικέσσα,
τσακών’ εφτάει το φούστρον, και τρώει α μαναχέσσα.

Το μουσικό κανάλι του πόντου | Pontos MusicTube

SUBSCRIBE

Pontos MusicTube | Social Media: