ΧΩΡΙΟ ΕΛΙΚΩΝΑΣ (ΖΕΡΙΚΙ) 28/12/2018 village helicon

Στηρίξτε το διαδικτυακό κανάλι μας με την ΔΩΡΕΑΝ εγγραφή σας.
🔔 Πατήστε το καμπανάκι κάτω από το βίντεο όσοι δεν το έχετε πατήσει για να σας έρχονται ειδοποιήσεις.

Ο Ελικώνας (ή Ζερίκια και Ζερίκι) είναι χωρίο του νομού Βοιωτίας, χτισμένο σε υψόμετρο 850 μέτρων σε ένα μικρό οροπέδιο του Ελικώνα. Πρόκειται για το ορεινότερο χωριό του Ελικώνα. Διοικητικά ανήκει στον δήμο Λεβαδέων και έχει πραγματικό πληθυσμό σύμφωνα με την απογραφή του 2001 43 κατοίκους. Ο Ελικώνας μέχρι το 1953 ονομαζόταν Ζερίκια οπότε και μετονομάστηκε σε Ελικώνα. Είναι ένα από τα χωριά που δημιούργησαν Αρβανίτες έποικοι στην περιοχή, περίπου στα μέσα του 14ου αιώνα.
Ο Ελικώνας υπήρξε μεγάλο χωριό της Βοιωτίας μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950 διατηρούσε πληθυσμό περισσότερο από 1.000 κατοίκους. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 όμως ο πληθυσμός μειώθηκε κατακόρυφα και η μείωση συνεχίστηκε και την επόμενη δεκαετία με αποτέλεσμα στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το χωριό είχε σχεδόν ερημώσει. Ο κύριος λόγος της εγκατάλειψης του οικισμού ήταν η αστυφιλία, η φτώχεια του τοπικού πληθυσμού και η απομόνωση καθώς μέχρι την δεκαετία του 1980 δεν υπήρχε δρόμος που να συνδέει το χωριό απευθείας με τη Λιβαδειά. Μεγάλο μέρος των κατοίκων του χωριού που το εγκατέλειψαν εγκαταστάθηκαν στη Λιβαδειά σε μία συνοικία κοντά στο κάστρο της πόλης που ονομάζεται Ζαγαράς. Το χωριό αποτελούσε έδρα κοινότητας, στο διάστημα 1912-1974, οπότε και καταργήθηκε καθώς ο πληθυσμός του χωριού είχε ήδη μειωθεί δραματικά. Με την κατάργηση της κοινότητας το χωριό εντάχθηκε στον δήμο Λεβαδέων.

Το Ζερίκι είναι χτισμένο δίπλα σε ένα φυσικό κοίλωμα, στο οποίο το χειμώνα συσσωρεύεται νερό και έτσι δημιουργείται μια μικρή λίμνη. Κάτοικοι μόνιμοι δεν υπάρχουν, ιδίως τους χειμερινούς μήνες, παρά μόνο Ζερικιώτες που το επισκέπτονται τα Σαββατοκύριακα, οπότε μπορεί και ο καθένας από μας να βρει το χωριό ενεργό και με κόσμο. Εδώ και κάποια χρόνια οι επίγονοι των παλιών κατοίκων έχουν αρχίσει να αναζητούν και να ανακατασκευάζουν τα ερειπωμένα σπίτια, δημιουργώντας καλαίσθητες παραδοσιακές κατοικίες.
Το χωριό έχει πλακόστρωτα δρομάκια και μια γραφική πλατεία, όπου και βρίσκει κανείς τα μόνα μαγαζιά που υπάρχουν για να γευτεί τις νοστιμιές, αλλά και τη φιλοξενία των ντόπιων.