filmov
tv
04. Dark pen Μονοπάτια | Άλμπούμ Συναισθήματα

Показать описание
Album: Συναισθήματα
Κομμάτι: (4) Μονοπάτια
Στίχοι, ερμηνεία: Dark pen
Mix master: Dark pen
Animation, video editing: Dark pen
Στίχοι:
Στο σώμα μου σημάδια
Απ' την ζωή μου την άδεια
Τα βράδια που βασανίζομε απ’ την δική τους αναίδεια
Χάνομαι στα δικά μου τα μονοπάτια
Προβλήματα αναπόφευκτα, δύσκολα και ατελείωτα
Άνθρωποι απέναντι μου στέκονται και με κοιτούν λες και δεν έχω τίποτα
Δύσκολο να περάσω απ’ της ζωής τα κύματα
Εικόνες που θέλουν να γυρνώ ξανά στου παρελθόντος τα ‘διηγήματα’
Μέσα μου δεν είμαι εντάξει
Είναι φάση λένε και θα περάσει
Μα το προσπάθησα αυτό και δεν αλλάζει
Τα βράδια που ο ίδιος μου ο εαυτός το μέσα μου δικάζει
Φύγε απ’ το χώρο μου τι θες?
Παρέα μου οι σκέψεις μου κι ένα ποτήρι καφές
Οι μέρες μου γεμάτες στρες
Αστάθεια κι απογοήτευση απ’ όλες τις πλευρές
Μες στην ζάλη μου βλέπω ασπρόμαυρες σκιές
Πες μου πόσο ακόμη θα κρατήσει δεν αντέχω
Πες μου πόσο καιρό ακόμα απ’ όλους θα απέχω
Δεν εκτιμούν την αξία μου, κι όσα προσφέρω
Το μόνο σίγουρο βαρέθηκα για εκείνους να υποφέρω
Και ποιος μου λέει πως θ’ αλλάξουν
Δεν τους ενδιαφέρει αν το μέσα μου θα βλάψουν
Δεν ξανά εμπιστεύομαι κανέναν
Όσο και να πίστευα πως στα δύσκολα θα ήταν εκεί για ‘μένα
Προδότης της ζωής μου δεν θα γίνω για κανέναν έχω εμένα
Κομμάτι: (4) Μονοπάτια
Στίχοι, ερμηνεία: Dark pen
Mix master: Dark pen
Animation, video editing: Dark pen
Στίχοι:
Στο σώμα μου σημάδια
Απ' την ζωή μου την άδεια
Τα βράδια που βασανίζομε απ’ την δική τους αναίδεια
Χάνομαι στα δικά μου τα μονοπάτια
Προβλήματα αναπόφευκτα, δύσκολα και ατελείωτα
Άνθρωποι απέναντι μου στέκονται και με κοιτούν λες και δεν έχω τίποτα
Δύσκολο να περάσω απ’ της ζωής τα κύματα
Εικόνες που θέλουν να γυρνώ ξανά στου παρελθόντος τα ‘διηγήματα’
Μέσα μου δεν είμαι εντάξει
Είναι φάση λένε και θα περάσει
Μα το προσπάθησα αυτό και δεν αλλάζει
Τα βράδια που ο ίδιος μου ο εαυτός το μέσα μου δικάζει
Φύγε απ’ το χώρο μου τι θες?
Παρέα μου οι σκέψεις μου κι ένα ποτήρι καφές
Οι μέρες μου γεμάτες στρες
Αστάθεια κι απογοήτευση απ’ όλες τις πλευρές
Μες στην ζάλη μου βλέπω ασπρόμαυρες σκιές
Πες μου πόσο ακόμη θα κρατήσει δεν αντέχω
Πες μου πόσο καιρό ακόμα απ’ όλους θα απέχω
Δεν εκτιμούν την αξία μου, κι όσα προσφέρω
Το μόνο σίγουρο βαρέθηκα για εκείνους να υποφέρω
Και ποιος μου λέει πως θ’ αλλάξουν
Δεν τους ενδιαφέρει αν το μέσα μου θα βλάψουν
Δεν ξανά εμπιστεύομαι κανέναν
Όσο και να πίστευα πως στα δύσκολα θα ήταν εκεί για ‘μένα
Προδότης της ζωής μου δεν θα γίνω για κανέναν έχω εμένα