Καμμένη Σπηλιά με Νικολάρα - 28/12/2019

Νικόλάρας ο παππούς εμένα και του Νίκου, μας πήγε στην Καμμένη Σπηλιά κοντά στα μέρη που μεγάλωσε, έζησε και δούλεψε μαζί με τον πατέρα του (προπαππούς) Φαβιέ στο αγαπημένο του Αφλαρέ(ν)τ.

Ένα ενδιαφέρον άρθρο αναφορά στην Καμμένη Σπηλιά και στον Προπαππού μας Φαβιέ από την Οφιούσσα:
Τετάρτη, 16 Απριλίου 2008 - Καμένη Σπηλιά
------------------------------------ Άρθρο Οφιούσσα -------------------------------------
Ο μπαρμπα-Φαβιές ζούσε σε ένα μεγάλο, ευκατάστατο σπίτι. Ο μπαρμπα-Φαβιές ήταν το υπόδειγμα νοικοκύρη της μεταπολεμικής Τήνου. Το παρατσούκλι του ήταν «Πεταλούδας».

Ο μπαρμπα-Φαβιές ήταν φίλος. Μου είχε πει την ιστορία της Καμένης Σπηλιάς όπου κάτι Τηνιακοί είχαν καταφύγει, κυνηγημένοι από τους Τούρκους, μόνο που μια γυναίκα έπλεκε, της έπεσε το κουβάρι με το νήμα, τους βρήκαν οι Τούρκοι και τους έκαψαν ζωντανούς. Από τότε, έλεγε το παραμύθι, οι ψυχές των καμένων έχουν γίνει μύγες, και αν μπεις στην σπηλιά, ξεσηκώνονται με ένα βουητό παραπόνου και διαμαρτυρίας για τον χαμό τους.

Το 1972 με πήγε ο μπαρμπα-Φαβιές στην Καμένη Σπηλιά. Αυτός με το μουλάρι, εγώ με τα πόδια. Μετά μιάμιση ώρα δρόμο φτάσαμε στην αγροικία του στ’ Αφλαρέντ. Το σπίτι αυτό είχε χτιστεί παλιά. Θυμάμαι ένα δωμάτιο που ήταν «κουζίνα-καθιστικό» και μία η δύο κάμαρες από πίσω. Ένα τραπεζάκι ξύλινο με χρωματιστό μουσαμά για τραπεζομάντιλο είχε πάνω ένα μεταλλικό κουτί με καφέ, ένα για την ζάχαρη, ένα μπουκάλι ουίσκι μάρκας Black&White (με ρακί), ένα πακέτο τσιγάρα κόκκινο (Sante;) και μία λάμπα πετρελαίου.

Μου πρόσφερε ρακί και νερό, πότισε τα ζώα από την δεξαμενή βρόχινου πίσω από το σπίτι και ξεκινήσαμε για την Καμένη Σπηλιά. Την βρήκαμε, κατεβήκαμε έναν μικρό γκρεμό, μπήκαμε μέσα σκυφτοί. Εντυπωσιακή η σπηλιά και ακόμα πιο εντυπωσιακή η θέα προς τα κάτω με τα κύματα να σκάνε ρυθμικά στα βράχια. Ξεσηκώσαμε τις μύγες και ξαναγυρίσαμε το χωριό. Ξαναπήγα μετά από 10 χρόνια και πράγματι βρήκα ανθρώπινους σπονδύλους και μία ανθρώπινη κνήμη.

Το πιο κοντινό χωριό είναι πάνω από μία ώρα μακριά. Ποιοι Τούρκοι, ποιο χωριό πότε; Οι Σαρακηνοί και άλλο κακοί έκαναν επιδρομές στη Τήνο από την αρχή της ιστορίας…

Ο Πεταλούδας ήταν από αυτούς τους ήρωες που κρατούσαν την Τήνο με τα χέρια να μην την πάρει το νερό της βροχής και την πάει στην θάλασσα. Έφυγε το 1987, νομίζω, και η γυναίκα του η Φιλίτσα πριν τέσσερα χρόνια. Τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους είναι στο νησί. Την μία εγγονή του την είδατε χτες. Αν βρείτε τον γιό του ή τον εγγονό του, ίσως σας πουν πως να πάτε στην Καμένη Σπηλιά.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η Μυγοσπηλιά ή Καμμένη Σπηλιά:

Βρίσκεται στο μέσο της βόρειας ακτής της Τήνου, αρκετά χιλιόμετρα βορειοδυτικά του χωριού Αετοφωλιά, όπου υψώνεται ο ορεινός όγκος Καστέλλα- Καλανίστα. Έχει μήκος 55 μ. περίπου και η είσοδος της ανοίγεται προς την ακτή και σε αρκετό ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας. Έχει δύο εισόδους: μια ευρεία προς το επάνω μέρος και μια στενή, χαμηλότερα. Μόνον έρποντας μπορεί κανείς να εισέλθει. Στο εσωτερικό της υπάρχουν πολλά οστά, γυναικοπαίδων κυρίως, καθώς και σμήνη από πράσινες μικρές μύγες και απειράριθμα μυρμήγκια. Και αυτό παρουσιάζει έντονο γεωλογικό, ιστορικό και εντομολογικό ενδιαφέρον.