Βασίλης Σκουλάς : «Σκληρός ο δρόμος της ζωής»

Ηχογράφηση του 1972 για δίσκο 45 στροφών (Panivar – PA 537).

Τραγουδάει ο Βασίλης Σκουλάς.

Παίζουν οι: Βασίλης Σκουλάς (λύρα), Γιάννης Ξυλούρης (λαγούτο), Γιάννης Σταυρακάκης (λαγούτο)


Ένα φτωχό χαμόγελο στα χείλη μου απλώνει
το δέρνει ο πόνος και για αυτό ποτέ δε μεγαλώνει.

Σκληρός ο δρόμος τση ζωής, ατέλειωτη ανηφόρα
λίγη χαρά αν είχα εχθές, βάσανα έχω τώρα.

Σκληρός ο δρόμος τση ζωής, γεμάτος μονοπάτια
σε άλλους είναι άσφαλτα, σ' άλλους γεμάτο αγκάθια.

Να 'χαν οι δυστυχείς Θεό, καμιά φορά το χρόνο
θ' άφηνε μερικές καρδιές να ζουν με δίχως πόνο.

Να 'χαν οι δυστυχείς Θεό, αλλιώς 'θελα τα φέρνει
μα φαίνεται κι αυτός ο Θιος με τσ' ευτυχείς πηγαίνει.


Παλιές ρεθεμνιώτικες κοντυλιές κατά τον τρόπο που τις διέσωσε ο αείμνηστος Ανωγειανός λυράρης Γιώργης Κουρκουτάκης, πατέρας του επίσης εξαίρετου λυράρη Μανώλη Μανουρά ή Κουρκουτάκη. Η πρώτη μαντινάδα ανήκει στον αείμνηστο Γιάννη Βιτώρο. Οι επόμενες μαντινάδες του κομματιού κρύβουν μια συγκλονιστική ιστορία πίσω τους. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, γράφτηκαν από τον Μανώλη Καλομοίρη από τις Κορφές Μαλεβιζίου, ο οποίος και βρισκόταν βαριά άρρωστος στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο του Ηρακλείου και λίγο πριν πεθάνει, συνέθεσε και έγραψε σε ένα χαρτί τις παραπάνω μαντινάδες, που ήταν και οι τελευταίες του. Η συνέχεια δεν μπήκε στο δίσκο, αλλά ειναι καταγεγραμμένη ως εξής:

Μέσα σε μια σκληρά ζωή παιρνούν και πάνε οι χρόνοι
χαράς εκείνες τις καρδιές που δεν τις τρώνε οι πόνοι.

Μες στην ελπίδα είχα το νου και πέρασεν ο χρόνος
κι αλύπητα με χτύπησε στην αγκαλιά του ο πόνος.