ΑΝ ΔΕΝ ΕΡΘΕΙ - Θέμης Αδαμαντίδης 1985 (HQ)

Показать описание

Ο Θέμης Αδαμαντίδης (28 Σεπτεμβρίου 1957 πραγματικό όνομα: Ευθύμιος Αδαμαντιάδης) είναι Έλληνας τραγουδιστής του λαϊκού ρεπερτορίου. Γεννήθηκε στην Καισαριανή, αλλά πέρασε μέρος των παιδικών του χρόνων στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής, όπου μετανάστευσε η οικογένειά του το 1964, για να επιστρέψει το 1972. Τον ίδιο χρόνο και πριν καλά καλά κλείσει τα 15 του χρόνια, ο Θέμης άρχισε να εμφανίζεται σε μαγαζιά της Πλάκας, με πρώτο σταθμό το κέντρο «Οι ρεμπέτες», όπου εμφανιζόταν πλάι σε γνωστούς ρεμπέτες, όπως η Άννα Χρυσάφη και ο Σπύρος Ξανθόπουλος. Αργότερα βρέθηκε στο κέντρο «Μινόρε» στην περιοχή του Καρέα, όπου ερμήνευε αποκλειστικά τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη. Μετανάστευσε για τρία χρόνια στη Σουηδία (1977-1980), όπου τραγουδούσε για την ομογένεια σε ελληνικό κέντρο διασκέδασης. Ευρισκόμενος για διακοπές στην Ελλάδα πήρε μέρος (αφού τον είχε κρυφά δηλώσει η γιαγιά του) στην εκπομπή ανάδειξης νέων ταλέντων «Να η Ευκαιρία» της ΕΡΤ, όπου τραγούδησε το «Θα με θυμηθείς» (στιχουργός Πυθαγόρας, συνθέτης Γιάννης Σπανός) και απέσπασε το πρώτο βραβείο. Ακολούθησαν σύντομα προτάσεις για δισκογραφικό συμβόλαιο (από Columbia, Lyra και Minos), κάτι που τον οδήγησε σε οριστική επιστροφή στην πατρίδα και υπογραφή συμβολαίου με την Columbia. Πολύ σύντομα ξαναεμφανίστηκε στο "Να η Ευκαιρία", ως τραγουδιστής πλέον, με το τραγούδι "Ατέλειωτη αγάπη", επενδύοντας ένα μουσικό διάλειμμα του διαγωνιστικού μέρους. Επαγγελματικά η πρώτη εμφάνιση μετά τον επαναπατρισμό του ήταν στο «μικρό Διογένη» στη Λεωφόρο Συγγρού, ενώ ακολούθησαν συνεργασίες με καταξιωμένους καλλιτέχνες, όπως τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Γιώργο Ζαμπέτα και τον Σταμάτη Κόκοτα. Παράλληλα κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά (1980) από την Columbia και το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο «Αγάπησέ με», που έτυχε αμέσως θετικής υποδοχής, φτάνοντας τις 300.000 πωλήσεις.

Στίχοι: Γιώργος Ρουβέλας
Μουσική: Σάκης Τσιβγούλης
Άλμπουμ: ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝΕ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ 1985

Προτιμούσα στην καρδιά μια μαχαιριά
απ’ το χτύπημα αυτό του χωρισμού της
είναι θάνατος πικρός η μοναξιά
να με τρώει το σαράκι του καημού της

Αν δεν έρθει
κάνε θεέ μου να γινούν όλα τα αστέρια
για μια νύχτα μαυρομάνικα μαχαίρια
κι ας μου πέσουν ένα ένα στην καρδιά
να γλιτώσω απ’ αυτή την ερημιά

Προτιμούσα να μου δώσει μαχαιριά
θα `χα πάψει να πονώ και να προσμένω
δεν αντέχω το χαμό της άλλο πια
κάθε βράδυ μοναχός να αργοπεθαίνω

Αν δεν έρθει
κάνε θεέ μου να γινούν όλα τα αστέρια
για μια νύχτα μαυρομάνικα μαχαίρια
κι ας μου πέσουν ένα ένα στην καρδιά
να γλιτώσω απ’ αυτή την ερημιά...
_____________________________________________