Βασιλης Πρατσινακης - Ερωτοκριτος, Θλιμμενη χαραυγη @ Μπουατ Απανεμια

πιανο: Γιαννης Φιλιππουπολιτης
λαουτο, μπουζουκι: Ηλιας Βελλής

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος
Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης

Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
π’ ο κύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;

Τέσσερεις μέρες μοναχά μού δωκε ν’ ανιμένω
Κι απόκει να ξενητευτώ πολλά μακρά να πηαίνω

και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;

Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντεύει
Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει

και δεν μπορείς ν’ αντθισταθής στα θέλουν οί γονείς σου
νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάσει η όρεξή σου

Μια χάρη Αφέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο
καί μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω

την ώρα π’ αρραβωνιστής να βαραναστενάξης
κι’ όντε σα νύφη στολιστήςσαν παντρεμένη αλλάξης

ν’ αναδακρυώσης καί να πής, Ρωτόκριτε καημένε
τα σού τασσα λησμόνησα, τα θέλες μπλιό δέ έναι

και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σου
λόγιαζε τα παθα γιά σε να με πονή η καρδιά σου

καί πιάνε καί τη ζωγραφιά, πού βρες στ’ αρμάρι μέσα
και τα τραγούδια πού λργα κι όπου πολλά σ’ αρέσα

και διάβαζέ τα θώρειε τα κι αναθυμού κι εμένα
πως μέ ξορίσανε μακρά στα ξένα

κι’ όντε σού πούν κι απόθανα λυπήσουμε καί κλάψε
και τα τραγούδια πού βγαλα μες’ στη φωτιά τα κάψε

Όπου κι αν πάω κι ά βρεθώ κι ότι καιρό κι ά ζήσω
τάσσω σου άλλη να μη δώ μηδέ ν’ ανατρανίσω

Κι ας τάξω ο κακορρίζικος πως δε σ’ είδα ποτέ μου
Ένα κερίν αφτούμενο ακράτουν κ’ ήσβησέ μου

Κάλλια `χω σε με θάνατο παρ’ άλλη με ζωή μου
Γιά σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου

ΠΑΝΤΑ ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΧΑΡΑΥΓΗ

Στίχοι: Θανάσης Σκορδαλός & Γιώργος Σταυρακάκης & Αντώνης και Μιχάλης Φραγκιαδάκης
Μουσική: Αντώνης και Μιχάλης Φραγκιαδάκης

Πάντα θλιμμένη, πάντα θλιμμένη χαραυγή
Αμάν χαραυγή,
Πάντα θλιμμένη χαραυγή για μένα ξημερώνει
άντες αμάν για μένα ξημερώνει

Γιατί την ώρα, γιατί την ώρα που ξυπνώ
Αμάν που ξυπνώ,
Γιατί την ώρα που ξυπνώ, κάθε χαρά τελειώνει
άντες αμάν κάθε χαρά τελειώνει

Πάντα με το παρά, πάντα με το παράπονο
Αμάν παράπονο,
Πάντα με το παράπονο, τ’ αχείλι μου ανοίγει
Παράπονο τ’ αχείλι μου ανοίγει

Γιατί είναι, γιατί είναι η πίκρα μου πολλή,
Αμάν πολλή,
Γιατί είναι η πίκρα μου πολλή
και η χαρά μου λίγη
Πάντα με το παράπονο τ’ αχείλι μου ανοίγει