Στην Εθνική Βιβλιοθήκη... την χώρα του απροσπέλαστου!

Εθνική Βιβλιοθήκη... Βιβλιοθήκη...
Έχοντας την ευκαιρία να βρεθώ στους χώρους της Εθνικής Βιβλιοθήκης, στο ΚΠΙΣΝ (Κέντρο Πολιτισμού "Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος"), με αφορμή την πρώτη έκθεση φωτογραφίας του ποιητή Κώστα Ζαφειρόπουλου, με τίτλο «Τα Πετεινά, Πορτραίτα Αθήνα 2017», με εντυπωσίασε η ζωντάνια της! Η προσπάθεια νέων ανθρώπων και όχι μόνο,
να προσπελάσουν το απροσπέλαστο...
(Η βιβλιοθήκη είναι μια σφαίρα, το ακριβές κέντρο της οποίας είναι οποιοδήποτε εξάγωνο και η περιφέρειά της απροσπέλαστη, έλεγε ο μεγάλος σοφός)!
Και για να δώσω την αξία που πρέπει, στον τεράστιο πνευματικό μόχθο που καταβάλλεται σε κάθε βιβλιοθήκη, να επανασυγγράψω μια σκέψη του Άμμος Οζ και της κόρης του
Φάνια Οζ Ζαλτσμπέργκερ, από το βιβλίο τους
"Οι Εβραίοι και οι λέξεις":

"Κάθε φορά που εμείς ή εσείς... διαβάζουμε ένα κείμενο το επανασυγγράφουμε κατ' εικόνα μας. Το βιβλίο του... γίνεται και δικό μας βιβλίο και δικό σας βιβλίο.
Ακόμα κι όταν επαναλαμβάνουμε αρχαίες λέξεις κατά λέξη, παύουν να είναι αρχαίες λέξεις, γίνονται πλέον καινούργιες και είναι δικές μας κατ' εικόνα μας, εισέρχονται στα δικά μας συμφραζόμενα, έως ότου εμφανιστεί ο επόμενος συγγραφέας, ο νέος Πιέρ Μενάρ (από το διήγημα του Μπόρχες).
Γιατί ποτέ δεν μπαίνεις στο ίδιο ποτάμι δυο φορές, όπως είπε και ο Ηράκλειτος. Και ο μαθητής του ο Κρατύλος προσέθεσε: ούτε καν μία.
Οι λέξεις μας δεν είναι λέξεις μας. Αλλάζουν την ίδια στιγμή που τις προφέρουμε. Δεν μένουν ποτέ αρκετά ώστε να "ανήκουν" κάπου..."