Boudewijn de Groot - Prikkebeen (1968)

Hij staat in de sneeuw aan de poort van de stad
En prikt de dagen van december op z'n hoed
Hij fluit z'n pluche lapjeskat
Want hij heeft last van muizenissen die nesten maken in z'n baard

Maar 't dier laat hem altijd mooi fluiten
't Dier preekt ernstig voor de vissen
Gevallen van een haringkar

Hij lokt de dagen met z'n lied
De dagen vliegen, hij blijft staan
Waar komt hij vandaan Waar komt hij vandaan
Hij koestert de dagen van rood cellofaan
Van glitter en watten en sterrenpapier
Geen mens kent zijn naam Geen mens kent zijn naam

refr.:
Meester Prikkebeen
Meester Prikkebeen
Mensen lopen langs hem heen
Hij blijft alleen meester Prikkebeen

Lantaarnopstekers gaan stil door de nacht
Hij speelt z'n draailier voor hun harige gezicht
Slaap gerust, sluimer zacht
Een paladijn met zijn soldaten blijft even luisteren naar hem

Toch blijft z'n schotel leeg, ze lachen
Alleen een meisje blijft staan praten
Een mager meisje van plezier

Waarom speel jij geen ander lied
Je ogen en je mond zijn koud
Ik weet geen refrein
Ik draag op m'n borsten een sleutel van goud
Het licht in m'n oog is een ster die verschiet
Zo kan ik niet zijn

refr.

Ze danst in de sneeuw en ze speelt tamboerijn
Terwijl de lapjeskat heel stil de passie preekt
Het geurt naar brood en warme wijn
En in de sneeuwnacht bij de ballen verwachten ze 't nieuwe jaar

De laatste nacht komt aangevlogen
De laatste slagen zijn gevallen
'n Vuurpijl spuit de hemel in

En morgen verdwijnen ze over het land
Morgen verdwijnen ze over het land
Het nieuwe jaar is wijd en groen
Een bloemenwei is leeg en groen
Nooit zien ze hem weer Nooit zien ze hem weer
Wie weet wat de dagen Wie weet wat de dagen
dit jaar zullen doen dit jaar zullen doen
Zij speelt met de kat Zij speelt met de kat
En hij zwaait met zijn hand En hij zwaait met zijn hand
Vaarwel en tot ziens
Vaarwel en tot ziens
Misschien tot ziens
Misschien tot ziens

[carminum]

Dit lied van De Groot is voor mij nooit zomaar te beluisteren. Sinds ik voor het eerst op de tv deze beelden zag is de tekst verbonden geraakt met een een periode uit mijn eigen leven. De film is opgenomen op Kattenburg, een wijk op een van de Oostelijke Eilanden in Amsterdam, bij de IJtunnel (in 1968 geopend). Mijn moeder, zusje en ik woonden toen op de Kattenburgerkade 59, 1 hoog achter, waar ik geboren ben, in een huis met alleen koud stromend water. Ik was toen zes jaar oud. Het was de tijd dat heel Kattenburg tegen de vlakte ging. Het maakte een enorme indruk op mij. Een keer liep ik op weg van school naar huis over het Kippebruggetje over de Kattenburgervaart . Tot mijn schrik zag ik dat de huizen die daar die ochtend nog hadden gestaan waren gesloopt en dat daarachter niets meer overeind stond, het kleine beschermde wereldje waarin ik tot dan toe geleefd had was een complete open ruimte geworden. Het overweldigende en akelige gevoel van onwezenlijkheid en verdriet dat ik daarvan kreeg is nooit meer weggegaan. Ik voelde me ineens heel alleen en van binnen koud worden. Ook het beeld van de dichtgetimmerde ontruimde woningen is altijd in mijn geheugen gebleven. En met hun huizen verdwenen ook mijn vriendjes, onder wie mijn eerste grote liefde, een voor een uit mijn leven, soms van de ene op de andere dag, ik kan er nog steeds emotioneel van worden. Achteraf ben ik verbaasd dat het allemaal zo snel is gegaan. In 1969 was ons blok aan de beurt. Wij woonden zo'n beetje aan het eind, tegenover de Proost-fabriek, en het was een angstaanjagend gezicht om dag na dag de straat korter te zien worden en het open gat van de gesloopte huizen steeds dichterbij te zien komen. Wij waren de op een na laatste bewoners. Op het speelplaatsje op het Mariniersplein waren toen nog maar twee kinderen te vinden, mijn zusje en ik.
Toch zou het tot 2021 duren voor Kattenburg voor mij definitief verleden tijd werd. Wij waren eerst naar Noord verhuisd, in 1977 keerde mijn moeder terug naar de nieuwbouw van het inmiddels herrezen Kattenburg. Dit jaar is mijn moeder, inmiddels 80, in een verzorgingtehuis opgenomen. Na de ontruiming van haar woning heb ik op 31 maart voor de deur de sleutels aan de inspecteur van de woningbouwvereniging overhandigd. Met de fiets aan de hand liep ik voor de laatste keer over het Kippebruggetje en net als die dag vijftig jaar geleden stond ik midden op de brug stil. Ik keek nog even om naar Kattenburg, en naar het huis van mijn moeder. Een vreemd moment. Het voelde als nam ik nu eindelijk afscheid van mijn jeugd en de cirkel rond was. Misschien tot ziens.
Vaarwel Kattenburg, je bent mooi geworden.

[KlaasvanB.V]

Schitterend duet; beiden leven nog; Boudewijn is het afgelopen jaar 80 geeorden en Elly is 2 jaar jonger.

[malukulessy]

Gewoon de mooiste tijd van je leven ik was toen 17 jaar zorgeloos en vrij je word gevormd voor de toekomst prachtig 😊

[fredsmink]

Het is niet alleen de zang of muziek! In feiten zie je de hele text voor je ogen zich afspelen.
Een absoluut meesterwerk en zo tijdloos!🙏

[henkzaanstad]

Ik ben Geboren in 1959. Mooie geweldige fijne tijd..EN dit is opgenomen op het oude waterlooplein te Amsterdam ( Sloop voor de aanleg van de Metro . Ergens op deze plek staat nu de STOPERA )

[hedwichkamphuis]

Op mijn twaalfde kon ik maar niet genoeg krijgen van deze hit. Toen wist ik nog niet hoe actueel deze tekst na 53 jaar nog zou zijn.

[williewortel]

Ik ben geboren in 1969, Deze muziek van Boudewijn de Groot en Elly (van Elly en Rikkert) raakt mij altijd enorm. Geen idee waarom, maar het is dan gewoon echt huilen. Prachtig mooi!

[johanjansszen]

prachtige tekst van Lennart Nijgh; mooi gezongen door Boudewijn en de heldere stem van Elly; gewoon prachtig!!!

[leomeloni]

Voor het eerst gehoord in 2025. Tijdloos, prachtig ❤

[AndreK-oxcs]

Meesterlijk mooi nummer! Luister maart 2025 !

[melissarainchild]

Toen muziekteksten je nog es aan het denken konden zetten...muziek van mijn wereld...

[Iboya]

De liedjes van Boudewijn de Groot hebben iets bijzonders. Prachtig

[Megafanist]

Dit is toch grandioos want een super heerlijk nummer ik ga weer terug naar mijn eigen hippie tijd lekker elk weekend op de Dam zitten en s, avonds naar Paradiso geef mij maar de tijd van toen er is nu geen pest meer aan Hulde voor deze hippie zangers!!

[boudsbestbasezaat]

Ik ben door mijn ouders vernoemd naar Boudewijn de Groot en ook geboren in 1968 en ben en blijf altijd Groot fan van hem .
En dit nummer heeft ook een mooie betekenis voor mij door iemand die mijn ouders ook rond deze tijd van de straat af haalde, een soort meester Prikkebeen,

[galantdrive]

Het blijft gewoon een heerlijk nummer .

[timdeleeuw]

Wat een heerlijke beelden van een vervallen Amsterdam, het is haast niet meer voor te stellen dat de stad er ooit zo bij lag.

[bertdebets]

LS. IK was 16 jaar jong, toch pakt het me nu net zo als toen, !!!!

[theunterpstra]

!968....och wat waren we toen jong...heerlijk om met Boudewijn even terug te dromen...

[KDOERAK]

Dit nummer heeft een hoge muzikale kwaliteit, de tekst is raadselachtig maar mooi. Goed gezongen ook.

[erickberg]

Vergeet natuurlijk niet Lenneart Nijgh. Die medeverantwoordelijk was voor de schitterende poëtische teksten. Ook hem komt ere toe. Rust zacht Lenneart.