Πρόβλημα - 20,8% (συμμ. 1νας'Αλλος)

1νας'Αλλος:
Συνήθως ήξερα τι έκανα.
Συνήθως μαθαινα οταν έπεφτα οπου έμπλεκα και με έμπλεκαν
Οταν με ριξεις μια παιρνεις δυο ως ενέχυρα-δε θελω πια αλλα πέταλα,
Όταν έλεγα έλεγα οτι ειχα λόγους.
Στη θεση μου έλα ανάποδα
ν’ανταλαξουμε ματια να δεις πως εβλεπα.
Απ’την αρχη είμαι ο Γιώργος.
Έχω κόψει τις χημείες και απο τότε μέχρι τωρα έχω στόχους.
Οχι πολλούς αλλά ζούμε διαφορετικά σε διαφορετικά ασύμετρους κόσμους.
Από το παλιό διαμέρισμα Πετρούπολη
με ενα μπαλκόνι που ζυγιζει εμας,
εμένα-εμένα κοιτάς ή εγώ εσένα, τελικά κοιτάς..
Είναι αρρώστια αν αγαπήσεις,
τελικά κολλάς.
Είναι σότες τα όσα λένε το οτι μία σπας,
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ.
εγω και οι φιλοι μου πεθαινουμε παρέα.
Δεν ειμαι καλά-αλλά ποιος ειναι;
τελικα γελάς;
Με ραπς που μας σηκωθηκαν οι τριχες απ’τη ταύτιση σε δωμα γεματο αρνηση αλλά ευρύχωρα.
κουκκίδα μπροστα σε ολοκληρα συνολα.
Με δείγμα κόκκους έκφρασης
να εκφραστείς αν παίζουν πόροι έμπνευσης.
και εκφράστηκα σε θάλαμο με σπασμένο παράθυρο μιας εγκλειστης είκονας ωσπου να πέσει τ’ αστέρι της.
Η εξέλιξη πονά.

Αυτο που συνηθως πονα ειναι το τελος
αλλα τερμα λεω κοφτο τερμα, δε μ’αφορά

δεν με αναγνωρισε σαν ήπια τα δικά μου και οταν πεθαινα στα μέρη της.
Κοπήκαν επαφές για το καλο μας και τα χέρια μας σε μέρη / εν μέρη, στη μέθη κρίνομαι και ανοιγομαι για να ξετυλιχτώ απ’αυτό αφού μεσά μου πνίγομαι,
Να’μαι καλα μου λες ενώ ξερείς οτι είσαι η αιτία που ξεφύγαμε.
Είναι ειρωνεία και οι υπερβολές θηρία.
Δεν εχω χρονο να αναλυσουμε τα τρωτά μας σημεία
ουτώς ή αλλως τι θα κερδίσουμε;

Πρόβλημα:
Ξεμειναμε στα κύματα που τρία χρόνια τίποτα
Χαθήκανε τα βήματα μες την μαστουρα επίπονα
Όσο το μουντ μου σήκωνα έτσι άλλο τόσο τρύπωνα
Μες την αρνητηκουρα σε έναν κόσμο άσπλαχνα δίποδα
Ήθελα όντως να φύγω τα πάντα μου δίνω
Νιώσε με λίγο μ'αφηνω το στόμα μου κλείνω
Ξέρεις καλά να υποκρίνεται όπως ξέρω να λείπω
Σαν το γαϊδουράγκαθο στον κήπο
Μαύρο πρόβατο περνα να σε κεράσω κάνα στοιχο πριν να φύγω
Κι αρκουμε εγώ στον ήχο
Παζλ τα κομμάτια μου για λύσε μου τον γρυφο
Είναι ρόδα και γυρίζει με την πλάτη μου στον τοίχο
Έλα μην μείνεις μην αργείς είναι νωρίς
Και εγώ τόσο απόμακρος εγώ ένας κανείς
Και πες μου βρές μου απο το που να κρατηθείς
Δύο φτερά στην πλάτη που δεν χρησιμοποιείς

Μάλλον δεν σου έδειξε κάνεις
Σε πεισανε δεν θα τα χρειαστείς
Άκου με λίγο καθαρά, ζαλάδα στο κεφάλι βιαστικά
Η μέρα να περνα, καηκαμε την μια και την δεύτερη ξανά

Άγχος και στρές, κολλήματα και ένας καφές.
Πόσες φορές βαράω ανάποδες στροφές
Θολο το μέλλον άδειο χθές να χάνομαι μες' τις γραμμές
Έτσι να σπάνε οι σκιές απο του ονείρου τις σχισμές
Και δεν αξίζει ο,τι μυρίζει, φέρε μου να γυρίζει
Που έψαξα τα μέσα μου κι εμένα δεν θυμίζει
Ο Αλέξης λέω πέθανε, τι αλλο να με εκπλήξει;
Σκληρη ζωη, σκληρη πολυ, τίποτα δεν χαρίζει
Το θέμα ειμαι εγώ που είμαι μονίμως ενα πρόβλημα
Έπινα βδομάδα ο,τι πίνω σε ενα απόγευμα
Θα φύγουμε νωρίς αδερφέ μου πιάσε το κόλλημα
Έχω ανάγκη να γελάσω και καιρό να γίνει αυθόρμητα
Με έχασα σε βράδια που δεν έζησα δεν πέταξα, επέσα χαμηλά
Δεν το επέλεξα, το έζησα.
Το ξέρω πώς δεν στο 'πα, μα στο έδειξα
Κι αφού δεν κοίταξες ποτέ, τα έγραψα. Έτσι δεν έπεσα.

Η αυλαία πέφτει, δες τα παιδιά με ψυχολογικά
Πώς μεγαλώσανε στον κήπο με τα θαύματα.
Νιώσε έστω για ένα βράδυ, να δεις τον κόσμο από τα μάτια μας
Τον κόσμο μας άνω κάτω.