Η Αλεξάνδρεια που χάνεις - Με τον Έκτορα

Γιώργος Ανδρέου - Γιώργος Καζαντζής
Μικρή Σκηνή Μονής Λαζαριστών
13/7/2017

Η Αλεξάνδρεια που χάνεις (1993)
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος

Χωρίς περίσκεψη κι αιδώ
όπως το έλεγε ο Καβάφης
είπες θα φύγεις από δω
και καταφύγιο θα βρεις
στη ζεστασιά μιας άλλης γης.
Δεν θα ευθύνομαι εγώ,
εκεί που πας,αν κάτι πάθεις,
ούτε και θέλω μερτικό
αν κάποια ευτυχία βρεις
ή την Ιθάκη που ποθείς.
Σ' αφήνω
αυτό που ζήτησες να κάνεις
και σβήνω
μαζί με τ' άστρο της αυγής.
Θα μείνω
στα όρια της λογικής
να γίνω
η Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Χωρίς περίσκεψη κι αιδώ,
όπως στο ποίημα, ορκιζόσουν,
κόντρα στο δίσεκτο καιρό
ότι θα άλλαζες ζωή
πριν γίνει ξένη,φορτική.
Και κάπου γύρω σου εγώ,
που τη ζωή σου μοιραζόσουν,
σού 'λεγα πόσο σ' αγαπώ.
Τώρα στο πρώτο το σκαλί
έτοιμη είσαι για φυγή.

Γιώργος Ανδρέου - Γιώργος Καζαντζής
Μικρή Σκηνή Μονής Λαζαριστών
13/7/2017

Με τον Έκτορα
Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου

Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα
μα εγώ αγαπούσα ξέρεις πιο πολύ
εκείνους που η ζωή ξεχνάει μονάχους
χωρίς αγάπη, σπίτι και φιλί

Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα
ήθελες να 'σαι εσύ ο δυνατός
μα ο κόσμος ο γεμάτος από πόνο
για 'μένα ήτανε φίλος πιο πιστός

Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα
μα βγήκε από τα τείχη και πολέμησε
για της ψυχής του την πατρίδα
Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα

Εσένα που σε λέγαν Αχιλλέα
σε ξάπλωσε στην άκρη του γιαλού
εκείνη η κρυφή πληγή στη φτέρνα
που λέει το παραμύθι του τυφλού

Κι εμένα με τρομάζει όταν νυχτώνει
το μαύρο που σκεπάζει στην καρδιά
το βλέμμα σου κι εκείνη τη φιλία
που είχαμε σαν ήμασταν παιδιά