Νιώθω, νιώθεις, νιώθει από το ΣΤ' 2

Ένα καινοτόμο πρόγραμμα συναισθηματικής αγωγής στο σχολείο μας!
Φέτος στο σχολείο μας μάθαμε μια καινούρια γλώσσα:
Τη γλώσσα των συναισθημάτων!
Έπρεπε πρώτα να κάνουμε μια συμφωνία όλοι μαζί για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας ως μονάδες , αλλά και ως ομάδα!
Και μετά ξεκίνησε το ταξίδι…
Στόχος μας ήταν
να μάθουμε να αναγνωρίζουμε, να εκφράζουμε και να διαχειριζόμαστε σωστά τα συναισθήματά μας,
να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα των άλλων και να ανταποκρινόμαστε με ευέλικτο τρόπο σε αυτά.
Γι’ αυτό έπρεπε στην αρχή να ξανασυστηθούμε ο ένας στον άλλο με τρόπο δημιουργικό … παρόλο που γνωριζόμαστε ήδη πολύ καιρό…
Κι έτσι γίναμε για λίγο ποιητές!
Και μετά τα κάναμε σαλάτα! Όχι, δεν είναι αυτό που φαντάζεστε. Σαλάτα ήταν το σύνθημα για να ξεκινήσει η συζήτηση!
Συζητώντας μοιραστήκαμε στιγμές που μας έκαναν ή που μας κάνουν ακόμα να νιώθουμε άσχημα και τι είναι αυτό που μας βοηθάει να αισθανόμαστε καλύτερα.
Μάθαμε πως αυτό λέγεται ΑΥΤΟΕΠΙΓΝΩΣΗ και ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ.
Συζητώντας μοιραστήκαμε και στιγμές που εμείς οι ίδιοι κάναμε ή κάνουμε τους άλλους να νιώθουν άσχημα με τα λόγια ή τις πράξεις μας και όσες δικαιολογίες κι αν βρήκαμε, στο τέλος καταλάβαμε πως οι τρόποι να διορθώνουμε τα λάθη μας είναι πολύ περισσότεροι!
Μάθαμε πως αυτό λέγεται ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ και ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΧΕΣΕΩΝ.
Όλες αυτές οι δύσκολες και άβολες στιγμές που μοιραστήκαμε μας έκαναν να αναρωτηθούμε τι είναι η ΜΕΤΑΣΤΙΓΜΗ. Να κάνουμε δηλαδή ένα βήμα πίσω όταν τα πράγματα δυσκολεύουν και ο χειρότερος εαυτός μας μας προδίδει και να ρωτάμε τον καλύτερο εαυτό μας πώς εκείνος θα αντιδρούσε καλύτερα.
Προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση των άλλων μέσα από αληθινά παραδείγματα και να κατανοήσουμε τις συνέπειες που μπορεί να έχει μια λάθος λέξη, μια λάθος συμπεριφορά, ακόμα και μια λάθος έκφραση του προσώπου ή μια χειρονομία μας στο πώς νιώθουν οι άλλοι. Και να αποκτήσουμε αυτό που μάθαμε πως λέγεται ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ.
Δεν ήταν πάντα εύκολο! Κάθε άλλο! Το ταξίδι ήταν κουραστικό, αλλά πολύ ενδιαφέρον!
Κάθε κατάσταση είναι άλλωστε τόσο διαφορετική, με τόσο διαφορετικούς κανόνες. Μάθαμε μάλιστα πως αυτοί οι κανόνες λέγονται ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΝΟΡΜΕΣ.
Καθένας από εμάς είναι διαφορετικός. Και είναι αυτό τόσο ωραίο τελικά, όσο κι αν δυσκολεύει μερικές φορές την επικοινωνία μας…
Προσπαθήσαμε λοιπόν να βρούμε τι είναι αυτό που μας ενώνει. Και βρήκαμε πολλά!
Τα συναισθήματα είναι μια διεθνής γλώσσα.
Ψάξαμε στα λεξικά, μπήκαμε στο διαδίκτυο και βρήκαμε παράξενες λέξεις απ’ όλο τον κόσμο που μιλούν γι’ αυτά.
Ψάξαμε στο κρυπτόλεξο και βρήκαμε τόσες πολλές λέξεις στα ελληνικά να περιγράφουν συναισθήματα που όταν τις αθροίσαμε μαζί με αυτές που σκεφτήκαμε από μόνοι μας δεν περιμέναμε να βγουν τόσο πολλές!
Ψάξαμε στα πρόσωπα των άλλων, των συμμαθητών μας, αλλά και ανθρώπων άγνωστων σε εμάς , με διαφορετικό χρώμα, φύλο ή φυλή, και μάθαμε να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα μέσα από τις εκφράσεις τους. Ήταν δύσκολο, αλλά μας ενθουσίασε!
Μάθαμε πως όλα αυτά λέγονται ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ και ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ.
Και στο τέλος αφήσαμε τα στυλό, τα μολύβια, τα πληκτρολόγια, τα λόγια και τα λεξικά και πιάσαμε τα χρώματα!
Αφού μιλήσαμε για τα θετικά και τα αρνητικά συναισθήματα, για τα υψηλής και τα χαμηλής ενέργειας συναισθήματα και , για να το πούμε πιο απλά, για τα κόκκινα, τα κίτρινα, τα πράσινα και τα μπλε συναισθήματα , τα ζωγραφίσαμε δουλεύοντας για μια φορά ακόμη ομαδικά.
Χαρά, ένταση, ενθουσιασμός, θυμός, φόβος, ντροπή, στενοχώρια, κέφι…
Γελάσαμε, μαλώσαμε, τα βρήκαμε, κλάψαμε και λίγο..
Τα κλείσαμε όλα αυτά τα συναισθήματα και άλλα τόσα στο μαγικό βαζάκι της ηρεμίας γιατί στο σχολείο μας τα νιώθουμε, τα μπορούμε και τα θέλουμε όλα!
Δουλέψαμε στη μεγάλη ομάδα της τάξης μας, σε μιρές ομάδες με παράξενα ονόματα, αλλά και ο καθένας μόνος του.
Γνωρίσαμε κάπως έτσι λίγο περισσότερο τον εαυτό μας και τους άλλους και ελπίζουμε να γίναμε λίγο καλύτεροι!
Και το ταξίδι συνεχίζεται..