ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΤΗΣΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Μετά από πολλές ερωτήσεις σχετικά με την εμπειρία μου με το πανεπιστήμιο, είπα να σας κάνω ένα ολοκληρωμένο βίντεο όπου λέω όλο το πονεμένο στόρι του χρόνου μου ως φοιτήτρια😅
Γράψτε μου στα σχόλια αν κάπου δε σας κάλυψα και πείτε μου επίσης τί άλλα βίντεο θα θέλατε να δείτε στο κανάλι!

Αν θέλετε να σας πρήζω και στα υπόλοιπα social ακολουθήστε με και στο🔽

[lila]

Και καλά έκανες! Ακολουθησα αυτο που ονειρευομουν στα 29 μου, έχοντας ένα μικρο παιδί, ήδη 1 μεταπτυχιακο και 1 πτυχιο σε κατι που δεν αγαπούσα και δουλευοντας παράλληλα. Πολλα ξενύχτια, διάβασμα και τρέξιμο αλλά δεν το μετανοιώνω ουτε στιγμή. Όλα τα μπορούμε, αρκεί να το θελουμε πραγματικά. Μην παρατάτε ποτέ τα ονειρα σας! Κάποτε ολοι βρίσκουν τον δρομο τους...ειμαι 30+ τώρα...

[Ahaaa.]

Γι'αυτό ποτέ να μην ακούτε τους γύρω σας, ανεξαρτήτως αν είναι ο γονιός ή ο καθηγητής σας. Απλά ακολουθείστε και κάντε αυτό που σας αρέσει, αυτό που αγαπάτε και πιστεύετε πως είναι ιδανικό για εσάς ❤

[chrismesogitis]

Το λάθος ξεκίνησε από το οχι θα πας θετική

[chris_ak]

Σε καταλαβαίνω απόλυτα...σπουδαζω και εγω Πολυτεχνείο και εδω και 4 χρονια έχω κατάθλιψη. Από την πρώτη στιγμή ελεγα "Τι είναι αυτά, εγω δεν ειμαι για εδω, τα μισω είναι απαίσια" είχα κρίσεις πανικού, φοβερό άγχος και σκατα ψυχολογία με πίεση απο γονεις κλπ. Μένω και μακριά από Ζωγράφου και ειχα κάθε μερα 3 ώρες ταξίδι συνολικά σε συνδιασμο με μια σχολή που απαιχθανομαι αποφάσισα να κάνω αυτό που αγαπάω και από Οκτώβρη θα ξεκινησω σε μια νέα σχολή ιδιωτικη και όπου με βγάλει!

[Dimsiberdie.Entity]

1:08 εκεί που λες ότι άρχισες να παραμελείς τα χόμπι το θεωρώ μεγάλο λάθος γιατί πιστεύω πώς είναι καλύτερο να να κάνεις αυτό που σου αρέσει και όχι αυτό που αρέσει στους άλλους αρκεί να μην σου κάνει κακό αυτό που σου αρέσει

Για μένα αυτό το βίντεο μου δείχνει ότι έχασες τον εαυτό σου επειδή σταμάτησε στα χόμπι σου για να αρέσεις σε άλλους ανθρώπους και πώς ξαναβρίκι στον εαυτό σου όταν ένιωσες ότι ήρθε η ώρα να βρεις τον πραγματικό εαυτό σου

Ως αναφορά αυτό που έλεγες ότι δεν θες να ξέρεις τότε θα κάνεις στη ζωή σου και δεν θέλεις να κάνεις μόνο ένα πράγμα αλλά θέλεις να κάνεις πολλά πράγματα συμφωνώ αλλά πάντα μέτρων άριστον πρέπει να έχεις κάποιο πλάνο για το μέλλον αλλά δεν είναι ανάγκη να ξέρεις και τα πάντα που θα γίνουνε στη ζωή σου

[LOLAathens]

Εγω τελειωσα γαλλικη φιλολογια στο παρισσι αλλα εδω και 15 χρονια ειμαι ανεργη σχεδον. Κατι δουλειες απο δω απο κει αλλα οχι πολλα πραματα. Μακαρι να χα ταλεντο στις επιχειρησεις αλλα στα μαθηματικα ειμαι ασχετη. Οι γονεις μου με πιεζαν να κανω διδακτορικο ασχοληθηκα 4 χαμενα χρονια και μετα τα παρατησα. Τωρα κανω δευτερο πτυχιο αγγλικη φιλολογια (ειμαι δευτερο ετος) και πολυ χαρουμενη και ευτυχισμενη. Του χρονου μπορει να διοριστω στην κυβερνηση ως γαλλικος μετα απο τοσα χρονια. Αν ειναι να σπουδασεις κατι σπουδασε κατι που θα σου αποφερει αμεσα αρκετα χρηματα για να ζεις.

[alexluc]

λοιπον δεν εισαι μονη, ειμασταν 7 ατομα στο φροντιστηριο του λυκειου, οι τρεις μας (εγω, ο αδελφος μου και ενας φιλος μας) περασαμε πολυτεχνειο σε ΜΟΥΡΑΤΕΣ σχολες ( εμ τι, με 19+ ) και οι τρεις 10 % την επομενη χρονια και γεια σαςς! σοκ στην οικογενεια αλλα ξεπεραστηκε, προσωπικα δεν το μετανιωνω καθολου, εχω και αλλους φιλους που τελειωσαν πολυτεχνειο και τωρα ασχολουνται με αλλα πραγματα που αγαπουν, .. για οποιον ειναι σε παρομοια φαση, υπαρχουν παντα και αλλοι διεξοδοι θελει αποφασιστηκοτητα και πλανο :)

[marianthim.]

Μπράβο κορίτσι μου, δεν έχουν όλοι το θάρρος να κάνουν αυτό που έκανες❤️

[rakoonloufa]

Δεν είναι κακό να παρατήσεις τις σπουδές σου. Αλλά η περίοδος που μπορείς να φοιτήσεις κάτι δεν αντικαθίσταται σε καμία ηλικία. Και βέβαια οι ασχολίες youtube tiktok klp. Είναι προσωρινα. Και είναι για λίγους να βιοποριστουν. Το κλειδί είναι να σπουδάσεις κάτι που σ αρέσει. Και να οραματίζεται τον εαυτό σου σε κάποια χρόνια ότι πρέπει να κάνεις ένα επάγγελμα να ζήσεις γιατί μετά κάνεις δεν θα σε βοηθήσει χωρίς να δώσεις. Το ροζ σύννεφο δεν υπάρχει για πάντα.

[liko]

Δεν έχω ξαναδει πιο relatable video!!
Thank you girl❤️

[Orgix]

Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική θα ήσουν αν είχες επιλέξει να κυνηγήσεις αγγλική φιλολογία.

[depi_ster]

Είμαι στην Πολιτιστική Ομάδα Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών στο τμήμα φωτογραφίας και παράλληλα στο τμήμα Μαθηματικών. Φέτος, μετά από τρία χρόνια, παραδίδω και εγώ κάποια δωρεάν σεμινάρια φωτογραφίας εκεί, αλλά υπάρχουν και άλλοι τρεις τομείς, κινηματογραφικος, χορευτικός και θεατρικός. Αν ποτέ βρεθείς Αθήνα και σε ενδιαφέρει ψάξε να μας βρεις. Αν πατήσεις ΠΟΦΠΑ και δίπλα τον τομέα που σε ενδιαφέρει θα μας βρεις. 💜✌️🎥

[ThanasisPlevritis-bigv]

Λοιπόν να πω κιεγώ την εμπειρία μου, μηχ μηχ εμπ 5ο έτος. Δεν υπάρχει φοιτητής/τρια που να είναι τυπικός με τη σχολή σε όλα τα έτη (να διαβάζει, να μη χρωστάει μαθήματα, να γράφει καλά κλπ) και να μην έχει κάποιο θέμα με τη ψυχική του υγεία. Προφανώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις αλλά ας κρατήσουμε τη γενική εικόνα. Βασικό πρόβλημα είναι αυτό που λες ότι πολλοί μένουν γιατί φοβούνται τη κριτική από τους γύρω τους αλλά πολλές φορές και να θες να ασχοληθείς η σχολή δε σε βοηθάει στο ψυχολογικό κομμάτι. Η κατάσταση είναι ένα μπάχαλο, ο κάθε καθηγητής βλέπει πώς να βολευτεί ο ίδιος. Στη διοίκηση (πρύτανης κλπ) αφήνουν να διαιωνίζονται χρόνια προβλήματα (καταλήψεις, έλλειψη καθηγητών και βοηθών, αίθουσες ασφυκτικά γεμάτες, άνθρωποι που δεν αξίζουν τη θέση που έχουν) επειδή φοβούνται το πολιτικό κόστος και γενικά δεν τους νοιάζει η επόμενη γενιά σαν σύνολο (εξαιρέσεις φοιτητών βλέπε δασκαλάκης που θα τους ανεβάσουν και τη δημοτικότητα μια χαρά τους νοιάζουν). Γενικά μπράβο σου και μακάρι και άλλα παιδιά να ακολουθήσουν το παράδειγμά σου.

[ΓιώργοςΚαπάτος]

Δεν θα σου πω καλά έκανες ή όχι αυτό θα το κρίνεις μόνη σου εννοείται και όσο περνά ο καιρός μπορεί να αλλάξεις γνώμη. Απλά θα πω ότι συμβουλές τύπου: πήγαινε εκεί γιατί το τάδε ή το δείνα αντικείμενο έχει μέλλον δεν ισχύουν. Η επαγγελματική σταδιοδρομία κρατά κοντά σαράντα χρόνια ώσπου να συνταξιοδοτηθεί κάποιος με τα σημερινά δεδομένα. Σαφώς θα είναι περισσότερα όταν θα έρθει η ώρα για αυτούς που πιάνουν τώρα δουλειά. Αυτό βέβαια είναι το αισιόδοξο σενάριο, πως θα ζήσουμε μέχρι τότε και θα υπάρχουν δουλειές, ταμεία, συντάξεις κλπ... Αλλά ας πούμε πως ισχύει. Σε είκοσι χρόνια όλα τα επαγγέλματα (βάσει παρελθόντος, αποδεδειγμένα) έχουν δυο θέματα. Πρώτον ο κορεσμός, όλοι πέφτουν με τα μούτρα και η αγορά δεν μπορεί να τους απορροφήσει. Αποτέλεσμα; Αυξημένη προσφορά εργασίας, μειωμένη ζήτηση. Άρα αναγκαστικά ανεργία για όσους δεν μπορούν να φύγουν έξω, μετανάστευση για τους υπόλοιπους. Και μιλάμε στα 20 χρόνια, στα μισά του δρόμου δλδ. Δουλειά έχουν τα επαγγέλματα που οι εργαζόμενοι είναι λιγότεροι απ' τις δουλειές. Όταν όλοι θέλουν το ίδιο μοιραία δεν θα το καταφέρουν, simple as that... Δεύτερο θέμα οι σχολές δίνουν ειδίκευση και εξειδίκευση βάσει τωρινών δεδομένων. Έλα όμως που έχουμε μπει βαθιά στη μεταβιομηχανική εποχή και για να δουλέψεις χρειάζεται φόλα multitasking και work flexibility με συνεχή skills improvement και updating. Καμιά σχολή δεν μπορεί να σου παρέχει γνώσεις για κάτι που δεν υπάρχει τη στιγμή που σπουδάζεις και οι εξελίξεις σε όλα τα επαγγέλματα τρέχουν λίγο πιο γρήγορα από πεινασμένο πούμα στην έρημο, λυσσαλέα! Οπότε, long story short η σχολή και ειδικά αυτή που άφησες είναι πολύ καλή για σένα, για να πάρεις γνώσεις, να μορφωθείς σαν άνθρωπος, όχι για την εργαλειοποίηση της γνώσης προς εύρεση εργασίας. Αλλά αυτό είναι ξεκάθαρα δική σου απόφαση και θα κάνεις αυτό που θες ΜΟΝΟ επειδή το αποφάσισες εσύ, όχι επειδή στο είπε ο μπαμπάς σου ή ένας άκυρος στο διαδίκτυο. Πάντως όσον αφορά τη δουλειά, μη κοροϊδευόμαστε. Στην Ελλάδα είμαστε, πιο πολύ μετρούν οι δημόσιες σχέσεις, οι γνωριμίες, τα social skills etc και λιγότερο τα πτυχία.

[panagiotisstathoglou]

Μπορείς να ασχοληθείς με το μάρκετινγκ μιας κ είσαι δημιουργική.

[ektoslaktis]

Γραφω αυτο εδω επιδιώκοντας κάποιου είδους επικοινωνία μιας και είχα παρόμοια εμπειρία. Ακου εδώ την ανάποδη ιστορία. Έπαθα την κατάθλιψη στο λύκειο, μιας και σε εμας τα αγόρια έρχεται νωρίτερα. Παράτησα διαβάσματα κλπ και μπήκα καλών τεχνών. Εναν χρονο καραντινας και εναν δια ζωσης μαθηματων αργοτερα καταλαβα οτι η διαρκής έκθεση του "καλλιτεχνικού εαυτού" μου, αν θες, με διέλυε. Φετος δίνω για μαθηματικό.
Και για να ξαναγυρίσω στην αρχή. Αν δεν είχα τόσο στενή επαφή με τα μεσα κοινωνικης δικτύωσης μάλλον τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Δεν μπορω να το πω με σιγουρια καθως θα ηταν λανθασμένη. Όμως αυτό που κατάλαβα καλά αφου επέλεξα εναν δρομο δημιουργίας, επίδειξης, "πολυμήχανο" κατά κάποιο τρόπο είναι οτι δεν υπάρχει τίποτα εκεί για την "ψυχή" μου.
Τι θελω να πω?
Αν αύριο σταματήσουν να ανεβαίνουν οι φόλοουερς σου τι θα γίνει?
Μήπως ανταλλαξες την κατάθλιψη με άγχος?
Μηπως το προβλημα ειναι οτι δεν εισαι 10?
Ολα αυτα δεν είναι επίθεση. Δεν σε γνωριζω μα φαινεσαι αρκετά πληγωμένη.
Ο εαυτός σου πρέπει να έρχεται πάντα πριν τον υπερ-εαυτό σου.
Μπορεί και να τα λεω ολα αυτα επειδή απετυχα σαν ινφλουενσερ.
Αλήθεια, εύχομαι τα καλύτερα και θα ήθελα να απαντήσεις για να δω αν σκέφτεσαι οπως φαινεται οτι σκεφτεσαι

[marinadelaporta]

Καταλαβαίνω πολύ καλά την άποψη αυτού του βίντεο και λυπάμαι πολύ που θα σας γειώσω λίγο αλλά το κάνω με καλή προθεση. Συμφωνώ στο ότι όταν κάτι δε σου πάει πρέπει να το παρατάς γτ δε θα σε βγαλει πουθενά. Εκείνο το ευλογημένο 10% εκμεταλλευτειτε το. Δεν υπηρχε στην εποχή μου. Πάντως το να εισαι 55 ετών χωρίς δουλειά κι ελπίδα και να μην μπορείς να βοηθήσεις οικονομικά τα παιδιά σου είναι αφόρητο. Αυτό μου συμβαίνει τώρα. Δε βρίσκω δουλειά ούτε ως εργάτρια ούτε τπτ 😢. Δύσκολες αποφάσεις εύκολη ζωή λένε οι Γάλλοι. Κάτι ξέρουν...

[parathrhths]

Στην Κούβα μπορείς να σπουδάσεις δωρεάν, δεν πληρώνεις ρεύμα νερό μεταφορές το ενοίκιο είναι κοντά στα 30 δολάρια και υπάρχουν φοιτητές από όλο τον κόσμο. Πληρώνεις μόνο ότι καταναλώνεις

[michellemar]

Κάνε 10% για να σπουδάσεις φωτογραφία αν σε ενδιαφέρει

[ΝικολεταΕλευθεριαδου-φι]

Ακριβώς και που να μπεις στο μαθηματικό ότι χειρότερο σε καταλαβαίνω απόλυτα ποτέ δεν είναι αργα για τίποτα πάντως παιδιά