Ο Ιερομόναχος Αρτέμιος Γρηγοριάτης μιλά για την ζωή του π.Παναρέτου Γρηγοριάτη - ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!

ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΛΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΔΗΣΗ ΣΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ, ΥΠΟΔΕΙΚΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΑΣ ΟΔΗΓΟΥΜΕ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ.
ΓΝΩΜΟΝΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΠΗΓΗ ΟΜΙΛΙΑΣ π.ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ: [Ευλογία] κανάλι στο You Tube .

Η ΟΜΙΛΙΑ ΕΓΙΝΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΟΜΙΛΙΩΝ (Παρέα της Τρίτης με τον π.Γεώργιο Σχοινά στον Άγιο Νικόλαο Φιλοπάππου Αττικής)
________________________________________________________________________________
"Ο λόγος του μιλούσε στην καρδιά. Ο συνομιλητής του, ο ακροατής του, ο ευλαβής προσκυνητής, χάνονταν στα λόγια του. Σαν να σε ταξίδευε σε ευώδοι κήπους, σε πανέμορφα δάση, σε γαλήνιες θάλασσες. Ο απλοϊκός αλλά Θείος λόγος του, γινόταν οδηγός και μονόδρομος στην ζωή μας. Δρόμος που καταλήγει στην ουράνια Πύλη. Δρόμος, που ευφραίνει η θέα, των επικείμενων Μυστηρίων. Δρόμος, που στις δυσκολίες, τα κακοτράχαλα μονοπάτια, προσφέρει τα εφόδια και τις παρηγοριές. Αυτός ήταν ο λόγος του.
Κατά το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, ο πάντοτε σκυμμένος και προσευχόμενος προκειμένου να μην κολλήσει την Χάρη Του Αγίου Πνεύματος, άκουγε με λύπη και με πόνο τις αμαρτίες. Συμβούλευε και παρότρυνε με ζωντάνια και θάρρος, τον Πνευματικό αγώνα. Ανάπαυε, ορθοτομούσε και καθοδηγούσε πολλές ψυχές.

Κατά το Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας, ήταν (όσες φορές τον έτυχα) στο Μυστήριο. Λειτουργούσε στον ουρανό. Παρίσταται το σώμα στον Ναό, η ψυχή και ο πόθος, στο υπερουράνιο Θυσιαστήριο. Ευωδίαζε το Άγιο Βήμα όταν Ιερουργούσε. Ένοιωθα πως δίπλα μου παρίσταται Άγγελος, ήταν ανύπαρκτη η φυσική του παρουσία.
Κατά την Προσευχή, ήταν η άσκηση, η διάκριση, η ασκητικότητα, οι εδαφιέες μετάνοιες (που δεν του παρέβγαινε ο πιο γυμνασμένος νέος), το λιωμένο κομποσχίνι του, η αγρυπνία, η ψαλμωδία. Η όψη του, τα μαρτυρούσε όλα.
Κατά την Φιλοξενία, ήταν ο Αρχοντάρης της Αγιορειτικής Μονής οσίου Γρηγορίου, τα τελευταία χρόνια. Ακούραστος σαν παιδάκι. Χαρούμενος σαν τον Πατριάρχη Αββραάμ. Υπομονετικός σαν τον Δίκαιο Ιώβ. Πρόθυμος σαν τον Άγιο Νικόλαο. Διάκονος σαν την Αγία Αναστασία, προστάτιδα της Μονής. Φιλόξενος σαν να ήθελε να ευαρεστεί τον όσιο Γρηγόριο, κτήτωρα της Μονής.
Να καταλήξω κάπου εδώ με μια μαρτυρία των πατέρων και αδελφών του, των οποίων έχαιρε καθολικής εκτίμησης. Όταν το 1990 καίγονταν το Άγιο Όρος και η φωτιά πλησίαζε την Μονή, ο πατήρ Πανάρετος πήρε το λείψανο της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας και όρμησε προς την πύρινη κόλαση. Όλοι θεώρησαν πως του σάλεψε το μυαλό. Εκείνος πήγε στο βουνό όσο μπορούσε και μαζί με την κάρα της Αγίας “περίφραξε” την Μονή. Εκεί σταμάτησε η φωτιά. Η δύναμη της πίστης του.
Μια ακόμη χαριτωμένη μορφή διαμορφώθηκε εδώ στην Πνευματική παλαίστρα, μας χάρισε από την χάρη του και ώριμος και ικανός αναπαύεται εν σκηνές δικαίων. Στην Βασιλεία των ουρανών.
Την ευχή σου πατέρα Πανάρετε και την μεσιτεία σου. Από εμένα ένα μεγάλο ευχαριστώ και ένα ταπεινό, “Κύριε Ιησού Χριστέ, ανέπαυσε την ψυχή του δούλου σου Παναρέτου ιερομονάχου”.

[ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΛΕΤΣΙΟΥ]

Την ευχή του να έχουμε, καθώς και του πνευματικού του τέκνου, του π. Αυγουστίνου Μύρου.
Με διαφορά λίγων ωρών, έφυγαν για τον ουρανό πριν ένα χρόνο. ...
Μεγάλη η απουσία τους. . .
Ας πρεσβεύουν για όλους μας!!!
Αιώνια η μνήμη τους

[ΜαιρηΚουκαλιαρη]

Την ευχή τους να έχουμε καλό παράδεισο!!!

[ΘοδωροσΚολοκοτρωνησ]

Πατερα Παναρετε την ευχη σας να εχουμε!

[ΠαναγιωτηςΣπαλιαρας]

Οσιε του Θεού πρευσδευε υπέρ ημών. Την ευχή σου πατέρα μου.

[olgapapa]

Την ευχή σας να έχουμε Πάτερ Πανάρετε πρεσβευε υπέρ ημων

[Α.Τ.Ιωάννης]

Κάποιος γνωστός μου πηγαίνει στο Μοναστήρι. Έχει κάποια θέματα με την υγεία του. Μια μέρα, που το φαγητό ήταν χωρίς λάδι, του ήρθε βαρύ. Καθόταν στο Αρχονταρίκι. Σκέφτηκε να ζητήσει να του κάνουν τσάι. Μόλις ολοκληρώθηκε η διατύπωση του λογισμού, εμφανίστηκε ο π. Πανάρετος και του είπε: «Κερνάμε τσάι.»
Μια άλλη φορά, είχε δυνατό πόλεμο με κάποιον λογισμό. Είχε ταραχή. Σε κάποια στιγμή τον πλησιάζει ο π. Πανάρετος και του λέει: κάτι που ήταν η απάντηση στον λογισμό που τον ταλαιπωρούσε. Το αξιοσημείωτο είναι ότι, για λίγο, σκέφτηκε και ο ίδιος αυτήν την απάντηση, αλλά δεν είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μόλις έδωσε την ίδια απάντηση ο π. Πανάρετος, λυτρώθηκε.

[HELLASTIME]

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ... Π. ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ - Π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΜΥΡΟΥ..