filmov
tv
Σε γύρεψα

Показать описание
Στίχοι: Σάκης Μαντάς
Συνθέτης: Χρήστος Οικονόμου
Τραγούδι: Γιώργος Οικονόμου - Χρήστος Οικονόμου
Σε γυρεψα
Πήρα το δρόμο κι έρχομαι για να μη ζούμε χώρια.
Στο Τεροβο, στη Σκλυβανη και στα Ζαγοροχώρια,
στο Μέτσοβο, στα Γρεβενά, στου Χαρου το Γιοφύρι
μ΄ έριξε η ζέστη καταγής, η ζέστη το λιοπύρι
Τα δυο μου χέρια άπλωσα καθώς το αγρικούσα,
να πιω νερό το άκουγα, νερό δεν το θωρρούσα.
Φεύγει μια πέτρα απ το βουνό στο ρέμα ροβολάει
μαζί της έφυγα κι εγώ και πάω όπου με πάει.
Πέρασα Τάρταρα, νερά, ως την Αγιά Τριάδα,
δεμένα βρήκα άλογα τέσσερα στην αράδα.
Εχάθηκα μες στα βουνά πέρα απ το Μιτσικέλι,
με οδηγούσε άγγελος, γλιστρούσα σαν το χέλι,
μονολογούσα μέσα μου, έψαχνα τη μορφή σου
κι αναζητούσα ζεστασιά, λύτρωση στο φιλί σου.
Σε γύρεψα στον ουρανό, στου Όλυμπου τα χιόνια
σ αναζητούσα άνοιξη, όπως τα χελιδόνια.
Στο Ρέμα του Καλόγηρου, στου ποταμού την κοίτη
αν σ είχα τώρα πλάι μου, θα σου χτιζα ένα σπίτι.
Δροσοσταλιά να μου ξυπνάς, ίδια σαν ζαφειρένια
να σε γλεντούν τα μάτια μου, τα τριανταφυλλένια.
Έφυγε η νύχτα πέρασε βαριά μα και μεγάλη
εβγήκα πέρα απ τα βουνά και κάμπος ξεπροβάλλει,
κράτησα την ανάσα μου, μύρισα τ άρωμα σου.
Θαρρώ πως τώρα σίμωσα, και είμαι πια κοντά σου.
Ένα αεράκι φύσηξε και ήταν ο Βαρδάρης
σημάδι πως ζυγώσαμε και θα ρθείς να με πάρεις.
Εσμίξανε ο ουρανός, κι η θάλασσα γίνανε ένα
π΄ αντίκρισαν τα μάτια μου δυο ματιά αγαπημένα!
του Σάκη Μαντα
19/03/2016
Συνθέτης: Χρήστος Οικονόμου
Τραγούδι: Γιώργος Οικονόμου - Χρήστος Οικονόμου
Σε γυρεψα
Πήρα το δρόμο κι έρχομαι για να μη ζούμε χώρια.
Στο Τεροβο, στη Σκλυβανη και στα Ζαγοροχώρια,
στο Μέτσοβο, στα Γρεβενά, στου Χαρου το Γιοφύρι
μ΄ έριξε η ζέστη καταγής, η ζέστη το λιοπύρι
Τα δυο μου χέρια άπλωσα καθώς το αγρικούσα,
να πιω νερό το άκουγα, νερό δεν το θωρρούσα.
Φεύγει μια πέτρα απ το βουνό στο ρέμα ροβολάει
μαζί της έφυγα κι εγώ και πάω όπου με πάει.
Πέρασα Τάρταρα, νερά, ως την Αγιά Τριάδα,
δεμένα βρήκα άλογα τέσσερα στην αράδα.
Εχάθηκα μες στα βουνά πέρα απ το Μιτσικέλι,
με οδηγούσε άγγελος, γλιστρούσα σαν το χέλι,
μονολογούσα μέσα μου, έψαχνα τη μορφή σου
κι αναζητούσα ζεστασιά, λύτρωση στο φιλί σου.
Σε γύρεψα στον ουρανό, στου Όλυμπου τα χιόνια
σ αναζητούσα άνοιξη, όπως τα χελιδόνια.
Στο Ρέμα του Καλόγηρου, στου ποταμού την κοίτη
αν σ είχα τώρα πλάι μου, θα σου χτιζα ένα σπίτι.
Δροσοσταλιά να μου ξυπνάς, ίδια σαν ζαφειρένια
να σε γλεντούν τα μάτια μου, τα τριανταφυλλένια.
Έφυγε η νύχτα πέρασε βαριά μα και μεγάλη
εβγήκα πέρα απ τα βουνά και κάμπος ξεπροβάλλει,
κράτησα την ανάσα μου, μύρισα τ άρωμα σου.
Θαρρώ πως τώρα σίμωσα, και είμαι πια κοντά σου.
Ένα αεράκι φύσηξε και ήταν ο Βαρδάρης
σημάδι πως ζυγώσαμε και θα ρθείς να με πάρεις.
Εσμίξανε ο ουρανός, κι η θάλασσα γίνανε ένα
π΄ αντίκρισαν τα μάτια μου δυο ματιά αγαπημένα!
του Σάκη Μαντα
19/03/2016