Cmentarz żydowski na Bródnie w Warszawie

Pośrodku lasu na warszawskim Bródnie znajduje się największe na świecie składowisko macew – to wszystko co pozostało na powierzchni ziemi z jednego z największych cmentarzy żydowskich na świecie. Pomiędzy 1743 a 1940 r. pochowano tu około 250 000 osób. Powierzchnia cmentarza wynosiła 14,6 ha.
Oficjalnie cmentarz powstał w 1780 r., kiedy król Stanisław Poniatowski wydzierżawił jego teren wpływowemu przedsiębiorcy, Szmulowi Zbytkowerowi z przeznaczeniem na żydowskie miejsce spoczynku.

Pochówków zaprzestano wraz zamknięciem getta warszawskiego w dniu 16 listopada 1940 r. Pomiędzy 1948 a 1951 r. na polecenie władz komunistycznych ocalałe jeszcze nagrobki wyrwano. Część z nich użyto jako materiał budowlany, a część przygotowano do wywiezienia. Obecnie kilkadziesiąt tysięcy macew tworzy nierzeczywisty krajobraz tego miejsca. Teren cmentarza przeznaczono na park, a na opustoszałych wydmach wysiano las.

Dopiero w połowie lat osiemdziesiątych staraniem Fundacji Rodziny Nissenbaumów wzniesiono ogrodzenie wraz z monumentalną bramą ozdobioną płaskorzeźbami oraz wybrukowano aleję główną.

W grudniu 2012 r. cmentarz został odzyskany przez Gminę Wyznaniową Żydowską w Warszawie, która odbudowała ogrodzenie i wzniosła pawilony. W lutym 2018 r. otwarto wystawę „Bejt almin – dom wieczności” poświęconą historii bródnowskiej nekropolii oraz zagadnieniu śmierci i pogrzebu w kulturze żydowskiej.

Zapraszamy na naszą stronę internetową:

Jesteśmy także na Facebooku:

Grupa poniżej, zapraszamy