filmov
tv
Ανάκτορο αρχαίας Δημητριάδος, Βόλος / Ancient Dimitriados Palace, Volos Greece

Показать описание
Στο μυχό του Παγασητικού Κόλπου, σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρων νότια της σημερινής πόλης του Βόλου, βρίσκεται η Δημητριάδα. Ο χώρος που κατέλαβε η πόλη άρχισε να κατοικείται από το τέλος της νεολιθικής εποχής. Στην περίμετρο των τειχών της περιλαμβάνει ένα σημαντικό προϊστορικό οικισμό, τη Μαγούλα Πευκάκια, που χρονολογείται από το τέλος της νεολιθικής εποχής έως τα μυκηναϊκά χρόνια. Λόγω της επίκαιρης θέσης του αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε σε σημαντικό εμπορικό σταθμό - λιμάνι, μέσω του οποίου επικοινωνούσε η θεσσαλική ενδοχώρα με περιοχές όπως η Θράκη, η Μικρά Ασία, τα νησιά του Αιγαίου και η Νότια Ελλάδα, ιδιαίτερα στην ύστερη φάση της Χαλκοκρατίας.
Η Δημητριάδα πήρε το όνομά της από το όνομα του ιδρυτή της, Δημητρίου Πολιορκητή,
ο οποίος στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. συνοίκησε τις μικρές κώμες της περιοχής για να δημιουργήσει μια πόλη σε στρατηγική θέση, ισχυρή οικονομικά και πολιτικά. Η μεγάλη ακμή της πόλης ως οικονομικό, εμπορικό και πολιτικό κέντρο είναι από το 217-168 π.Χ., παρακμάζει τον 6ο αιώνα μ.Χ. και εγκαταλείπεται. Οι ανασκαφές που άρχισαν από το τέλος του 19ου αιώνα στην περιοχή και συνεχίζονται ακόμη, έχουν φέρει στο φως πολλά στοιχεία για τη ζωή και την οργάνωση της πόλης.
Το Ανάκτορο δεσπόζει πάνω σε ύψωμα στο ανατολικό τμήμα της πόλης. Στο ψηλότερο σημείο του λόφου έχει αποκαλυφθεί μία περίστυλη αυλή με δωρικούς κίονες, στις τρεις πλευρές της οποίας ανοίγονται τα διαμερίσματα, ενώ στη βόρεια πλευρά της βρίσκονται τα εργαστήρια χαλκουργίας και ένας μεγάλος αποχετευτικός αγωγός. Το κτίριο ήταν διώροφο. Στις τέσσερις γωνίες του υπάρχει από ένας ισχυρός πύργος. Στα δυτικά του συγκροτήματος της περίστυλης αυλής σε χαμηλότερα άνδηρα εκτείνονται οι υπόλοιποι χώροι του ανακτορικού συγκροτήματος, επίσης σε δύο ορόφους. Οι τοίχοι του κτιρίου ήταν διακοσμημένοι με τοιχογραφίες γκρίζου, κόκκινου, λευκού και κίτρινου χρώματος που μιμούνταν ορθομαρμάρωση. Το ανάκτορο εγκαταλείφθηκε στα μέσα περίπου του 2ου αιώνα π.Χ., στο τέλος δηλαδή της Μακεδονικής κυριαρχίας στην Ελλάδα. Ένα τμήμα του χρησιμοποιήθηκε στη ρωμαϊκή εποχή ως νεκροταφείο.
Η Δημητριάδα πήρε το όνομά της από το όνομα του ιδρυτή της, Δημητρίου Πολιορκητή,
ο οποίος στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. συνοίκησε τις μικρές κώμες της περιοχής για να δημιουργήσει μια πόλη σε στρατηγική θέση, ισχυρή οικονομικά και πολιτικά. Η μεγάλη ακμή της πόλης ως οικονομικό, εμπορικό και πολιτικό κέντρο είναι από το 217-168 π.Χ., παρακμάζει τον 6ο αιώνα μ.Χ. και εγκαταλείπεται. Οι ανασκαφές που άρχισαν από το τέλος του 19ου αιώνα στην περιοχή και συνεχίζονται ακόμη, έχουν φέρει στο φως πολλά στοιχεία για τη ζωή και την οργάνωση της πόλης.
Το Ανάκτορο δεσπόζει πάνω σε ύψωμα στο ανατολικό τμήμα της πόλης. Στο ψηλότερο σημείο του λόφου έχει αποκαλυφθεί μία περίστυλη αυλή με δωρικούς κίονες, στις τρεις πλευρές της οποίας ανοίγονται τα διαμερίσματα, ενώ στη βόρεια πλευρά της βρίσκονται τα εργαστήρια χαλκουργίας και ένας μεγάλος αποχετευτικός αγωγός. Το κτίριο ήταν διώροφο. Στις τέσσερις γωνίες του υπάρχει από ένας ισχυρός πύργος. Στα δυτικά του συγκροτήματος της περίστυλης αυλής σε χαμηλότερα άνδηρα εκτείνονται οι υπόλοιποι χώροι του ανακτορικού συγκροτήματος, επίσης σε δύο ορόφους. Οι τοίχοι του κτιρίου ήταν διακοσμημένοι με τοιχογραφίες γκρίζου, κόκκινου, λευκού και κίτρινου χρώματος που μιμούνταν ορθομαρμάρωση. Το ανάκτορο εγκαταλείφθηκε στα μέσα περίπου του 2ου αιώνα π.Χ., στο τέλος δηλαδή της Μακεδονικής κυριαρχίας στην Ελλάδα. Ένα τμήμα του χρησιμοποιήθηκε στη ρωμαϊκή εποχή ως νεκροταφείο.