Γιώργος Νταλάρας - Ο Μέτοικος (Ζωντανή Ηχογράφηση στο Olympia)

Τίτλος Άλμπουμ: Γιώργος Νταλάρας Ζωντανές Ηχογραφήσεις

Ζωντανή Ηχογράφηση στο Olympia

Μουσική: Ζ. Μουστακί
Στίχοι: Δ. Χριστοδούλου

Στίχοι:
Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό
Μονάχο μέσ’ τον ουρανό
Πήρα παιδί τους δρόμους
Περπάτησα όλη τη γη
Μ’ ένα τραγούδι στην καρδιά
Και τη βροχή στους ώμους
Μ’ αυτά τα χέρια σα φτερά
Που δεν εγνώρισαν χαρά
Πάλεψα με το κύμα
Κι είχα βαθιά μου μια πληγή
Αγάπη που δε βρήκε γη
Χαμένη μέσ’ στο κρίμα.

Με πρόσωπο τόσο πικρό
Από τον ήλιο τον σκληρό
Χάθηκα μέσ’ τη νύχτα
Κι ο έρωτας με πήγε εκεί
Που ‘χα στα χείλη του φιλί
Μα συντροφιά δεν είχα
Με την καρδιά μου μια πληγή
Περπάτησα σ’ αυτή τη γη
Που είχα να την ζήσω
Μα μου τα πήρανε μαζί
Το όνειρο και την αυγή
Και φεύγω πριν αρχίσω.

Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό
Μονάχο μέσ’ τον ουρανό
Θα ‘ρθω ξανά κοντά σου
Μέσα σ’ εκείνη τη βροχή
Που σ’ άφησα κάποιο πρωί
Κι έχασα τη ζωή μου
Θα ‘ρθω ξανά απ’ τα παλιά
Σαν το πουλί απ’ το νοτιά
Την πόρτα να χτυπήσω
Θα ‘ναι μια άνοιξη πικρή
Όλα θ’ ανοίγουνε στη γη
Κι απ’ την αρχή θ’ αρχίσω.

Βρείτε τον Γιώργο Νταλάρα στα social media:

#GeorgeDalaras #ZodanesIhografisis #OMetikos

[ΜαρίαΜαλλιάρη-υδ]

Ενα απο τα ωραιοτερα τραγουδια με τον ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΛΑΡΑ να εκφραζει απολυτα με την ερμηνεια του τα συναισθηματα που απορρεουν απο τους στιχους του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

[silviaandroulaki]

ΔΈΟΣ.
ΚΑΙ ΝΑΙ.
Η ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΣΑΣ ΕΊΝΑΙ ΑΣΎΓΚΡΙΤΗ.
Ακόμα και αν λατρεύω τον Αντώνη Καλογιάννη, εδώ δεν χωράει δεύτερη σκέψη 'πόσω μάλλον ΣΎΓΚΡΙΣΗ

[ΔεσποιναΚαταμουτου]

Ακομη ένα μικρό διαμάντι σε μας Εύγε γιωργο

[zlatimarko]

Като облак, от много време,
самотен на небето.
Излязло на улицата дете!
Обходих цялата земя!
С една песен в сърцето .
И дъждът по раменете
С тези ръце като крила!
Които не познаваха радостта!
Борих се с вълните,
а имах една дълбока рана!
Любов, която не откри земя,
изгубена в грехове!

С толкова огорчено лице.
От слънцето на жестокостта!
Загубих се посред нощите!
И любовта ме отведе там.
Където имах на устните целувка,
но нямах другар!
С една рана в сърцето ми,
вървях по тази земя!
Където трябваше да живея!
Но ми ги взеха заедно,
с мечтата и зората!
И си тръгвам, преди да съм започнал!

Като облак от много време.
Самотен на небето!
Ще дойда при теб отново.
В този същия дъжд.
Че те оставих една сутрин,
и загубих живота си
Ще се върна от миналото,
като птицата от юг!
На вратата ти ще почукам!
Ще бъде горчиво отваряне!
Всичко ще се отвори на земята!
И ще започна отначало.