Ο αγώνας κατά της ενδοοικογενειακής βίας είναι αγώνας για το μέλλον της πατρίδας μας

Γιάννης Δημητροκάλλης, ανεξάρτητος βουλευτής Α' Ανατολικής Αττικής

Κάνε ΕΓΓΡΑΦΗ στο κανάλι μου εδώ:

Απόσπασμα από την ομιλία μου σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης

Σήμερα δεν βρισκόμαστε απλώς μπροστά σε μία νομοθετική πρωτοβουλία, αλλά σε μία ηθική υποχρέωση, μια υποχρέωση απέναντι στην οικογένεια, την κοινωνία και το έθνος μας, μια υποχρέωση που επιτάσσει να πούμε ότι η ενδοοικογενειακή βία που είναι η μάστιγα απειλεί την ίδια την ύπαρξή μας ως Ελλήνων, διαλύοντας την οικογενειακή συνοχή, καταστρέφοντας την ακεραιότητα του έθνους μας και υπονομεύοντας το μέλλον των παιδιών μας.

Δεν θα επιτρέψουμε λοιπόν η βία να κυριαρχεί στο θεμέλιο κράτος μας, που είναι η οικογένεια. Όταν οι γυναίκες μας, τα παιδιά μας και οι αδύναμοι γίνονται θύματα βίας, τότε η καρδιά του έθνους μας χτυπά αδύναμα και αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε την κατάρρευση των ηθικών αξιών που καθορίζουν την ελληνική κοινωνία. Το τρίπτυχο πατρίδα - θρησκεία - οικογένεια πρέπει να παραμείνει ο φάρος που καθοδηγεί την ελληνική κοινωνία.

Η ενδοικογενειακή βία, ιδιαίτερα όταν προέρχεται από άνδρες που χειραγωγούν τις γυναίκες, προσβάλλει τις θεμελιώδεις αξίες του πατριωτισμού και της ελληνικής οικογένειας. Ορισμένοι άνδρες εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη και την επιρροή τους δημιουργούν σχέσεις εκμετάλλευσης, όπου η γυναίκα νιώθει ότι φταίει για τη βία που υφίσταται και έτσι αδυνατεί να αντιδράσει, κρατώντας την αιχμάλωτη στην εξουσία του θύτη της. Αυτό είναι μία παραβίαση της ελληνικής έννοιας της οικογένειας, όπου ο άντρας πρέπει να είναι προστάτης, όχι θύτης.

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη βαρύτητα αυτού του ζητήματος γιατί δεν αφορά μόνο την προστασία των γυναικών, αλλά και την προστασία των παιδιών μας. Τα παιδιά μας που μεγαλώνουν σε τέτοιες οικογένειες υποφέρουν και συχνά επηρεάζονται για μία ζωή, κουβαλώντας ψυχολογικά προβλήματα και στο τέλος γίνονται και τα ίδια μελλοντικοί θύτες. Είναι αυτονόητο ότι η κακοποίηση και η βία καταστρέφουν την εθνική μας κληρονομιά και δημιουργούν μία κοινωνία χωρίς ελπίδα για το μέλλον. Και δεν μιλάω μόνο για τη σωματική βία, αλλά και για την ψυχολογική βία, όπου ο θύτης απειλεί ότι θα βλάψει το θύμα ή την οικογένειά του ή ότι θα αυτοκτονήσει ή έχουμε τη δημιουργία ενοχών στη σύντροφο και αδιάκοπο έλεγχο της προσωπικής της ζωής ή προσπάθεια απομόνωσης του θύματος από οικογενειακό, φιλικό και συγγενικό περίγυρο κλπ.

Έχουμε και τη λεκτική βία, που είναι η πιο συνηθισμένη μορφή ενδοοικογενειακής βίας και άρρηκτα συνδεδεμένη με την ψυχολογική. Αν λοιπόν δεν αποτρέψουμε και αυτές τις μορφές βίας μέσα στην οικογένεια, δεν θα καταφέρουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας. Αν δεν αποτρέψουμε την ανάπτυξη αυτής της πληγής στην καρδιά της κοινωνίας μας, τότε αποτυγχάνουμε ως έθνος.

Η Ελλάδα, η πατρίδα μας, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την οικογένεια. Ο Έλληνας, η Ελληνίδα και τα παιδιά τους είναι το θεμέλιό της. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε κανέναν να καταστρέφει την ευημερία των οικογενειών μας με τη βία. Το κράτος μας οφείλει να παρέχει κάθε δυνατή προστασία στους πολίτες του, ειδικά στα θύματα που δεν έχουν φωνή, που βρίσκονται σε απομόνωση, που υποφέρουν σιωπηλά και πρέπει να το κάνουμε με αποφασιστικότητα και σφοδρότητα. Το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα δεν είναι παρά μια πρώτη προσπάθεια να θέσουμε ένα φρένο στην ενδοοικογενειακή βία, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Δεν αρκεί να ψηφίσουμε μόνο έναν νόμο. Χρειαζόμαστε ισχυρές ποινές για τους θύτες, αλλά και πραγματικά καταφύγια για τα θύματα, για να μπορέσουν να φύγουν από τις καταπιεστικές συνθήκες και να βρουν καταφύγιο και στήριξη και εννοείται ότι θα πρέπει να στηρίξουμε σαν έθνος και την πρόληψη τέτοιων καταστάσεων.

Οφείλουμε να προστατεύουμε το μέλλον της χώρας μας και να κάνουμε τα πάντα για να εγγυηθούμε την ασφάλεια και την ευημερία των οικογενειών μας. Δεν είναι απλώς θέμα εφαρμογής νόμου, είναι θέμα εθνικής ευθύνης, εθνικής υπερηφάνειας και κοινωνικής συνοχής. Ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα πρέπει να νιώθει ασφαλής στην οικογένειά του, να νιώθει ότι το κράτος και η κοινωνία τούς στηρίζουν ειδικά σε στιγμές δυσκολίας.

Οφείλουμε να σταθούμε δίπλα στα θύματα, να καταδικάσουμε τη βία και να διώξουμε από τις κοινωνίες μας κάθε μορφή κακοποίησης. Αυτή η μάχη δεν είναι μόνο νομική, είναι πολιτιστική. Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει ένας τόπος που προστατεύει την οικογένεια, την τιμή, την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών της.

Εμείς ως Έλληνες οφείλουμε να προστατεύσουμε τις παραδόσεις μας και να δώσουμε το παράδειγμα στους νέους και στις νέες της χώρας μας. Ο αγώνας για την εξάλειψη της ενδοοικογενειακής βίας είναι ο αγώνας για το μέλλον της πατρίδας μας και αυτόν τον αγώνα είναι υποχρέωσή μας να τον δώσουμε μέχρι τέλους.